هواگرد سبک
هواگرد سبک گونه‌ای هواگرد است که بیشینه وزن برخاست ۱۲٬۵۰۰ پوند (۵٬۷۰۰ کیلوگرم) یا کمتر است.[۱]
هدف استفاده از بسیاری از هواگردهای سبک، جابجایی تجاری مسافران، محموله، بازرسی، عکس‌برداری هوایی، استفاده شخصی و دیگر فعالیت‌های مشابه است.
نمونه هواگرد سبک
[ویرایش]
- بسیاری از هواپیماهای شرکت سسنا از جمله سسنا ۱۴۰ و سسنا ۲۰۸ کاروان
- هواپیماهای بیچ‌کرفت بونانزا و بیچ‌کرفت بارون ساخت شرکت بیچ‌کرفت که بدون پیشرانه جت هستند.
- دیگر هواپیماها مانند اس‌آر۲۰ و اس‌آر۲۲ ساخت شرکت سیروس دیزاین، ژیپس آئرو جی‌ای ۸ اویران، اویات هاسکی، رابین دی‌آر۴۰۰ و گرومن
از نمونه هواگردهایی سبکی که دارای بالاترین مقدار بیشینه وزن برخاست هستند می‌توان به دی هاویلند کانادا دی‌اچ‌سی-۶ توئین اوتر و بیچ‌کرفت بی۲۰۰ سوپر کینگ ایر اشاره کرد.[۲][۳]
استفاده
[ویرایش]بیشترین استفاده از هواگردهای سبک در نظارت هوایی مانند بررسی هوایی لوله‌ها است.[۴] از آنها برای جابجایی محموله‌های سبک، سرویس دهی به شرکت‌های هوایپمایی منطقه‌ای، تبلیغ هوایی و جابجایی محدود مسافر نیز استفاده می‌شود.[۵] دستور العمل پروازهای شخصی برای هواپیماهای سبک نیز لازم‌الاجرا است؛ زیرا بسیاری از پروازهای شخصی توسط هواپیماهای سبک انجام می‌شوند. پر استفاده‌ترین و پر تولیدترین هواپیمای سبک سسنا ۱۷۲ است. از هواپیماهای سبک بزرگتر مانند توربوپراپ دوقلو و جت‌های بسیار سبک برای اهداف تجاری استفاده می‌شود.
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ Crane, Dale: Dictionary of Aeronautical Terms, third edition, page 308. Aviation Supplies & Academics, 1997. ISBN 1-56027-287-2
- ↑ Viking Air. "Twin Otter Series 400". Retrieved 20 December 2016.
- ↑ Jackson, Paul; Munson, Kenneth; Peacock, Lindsay (2005). Jane's All the World's Aircraft. Jane's Information Group. ISBN 0-7106-2684-3.
- ↑ Collins, Mike (August 6, 2009). "Piper project honors pipeline patrols". aopa.org. Aircraft Owners and Pilots Association. Retrieved 20 December 2016.
- ↑ "Mountain Air Cargo". Archived from the original on 17 July 2012. Retrieved December 30, 2012.
منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Light aircraft». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۶.