نظام دستغیب شیرازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نظام دستغیب شیرازی
زادهٔ۱۶۰۰م/۱۰۰۹ق
شیراز
درگذشت۱۶۳۰م/۱۰۳۹ق
شیراز
آرامگاهحافظیه
پیشهشاعر و خوش‌نویس

میرزا/میر نظام‌الدین نظام بن حسین دستغیب شیرازی (۱۶۰۰–۱۶۳۰م) شاعر و خوش‌نویس ایرانی بود.[۱][۲][۳][۴][۵]

زندگی[ویرایش]

میرزا نظام بن امین‌الدین حسین دستغیب شیرازی در سال ۱۶۰۰م/۱۰۰۹ق در شیراز زاده شد. فنون شعر و ادب را نزد ملا محمد عزی فراگرفت. به هندوستان مهاجرت کرد و در آنجا شکوفا شد. نظام شیرازی در خوشنویسی به ویژه خط نستعلیق نیز ممتاز بود و بر موسیقی نیز آشنایی داشت.[۱]
نظام در سی سالگی در سال ۱۶۳۰م/۱۰۳۹ق در شیراز درگذشت و در حافظیه دفن شد؛ ماده‌تاریخ آن از نظمی تبریزی:[۱]

حیف و صد حیف از نظام دستغیبآنکه او در بی‌مثالی شد مثل
در سخن‌سنجی چه نیکو شیوه‌ایداشت ارزانی بدو لطف ازل
حسرتا، دردا که در سی سالگیشد گریبانگیر او دست اجل
سال مرگش را ز نظمی خواستمگفت دریاب از: نظام بی‌بدل

آثار[ویرایش]

  • دیوان: نزدیک به سه هزار بیت شامل غزل، قصیده، ترجیع‌بند، رباعی و ساقی‌نامه. پایان‌نامه‌ای با موضوع تصحیح این دیوان در سال ۱۳۸۸ش در دانشگاه قم نشر شده است. [۶]

نمونه اشعار[ویرایش]

دردا که فلک چو یار برگشتوز کشتنم آن نگار برگشت
می آمد و بود غافل از منچون دید مرا ز عار برگشت
در وادی محنت آن گیاهمکز شومی من بهار برگشت
ای دشمن جان آشناییشهرت دِهِ رسم بی وفایی
کار دل ازان نمی شود راستکز زلف گره نمی گشایی
چون مهر که در فتد ز روزنهر لحظه ز دیده در دل آیی


ساقی بده آن می که به رنگ لب یار استآن می که رخ سرخ ازو رشک روان است
ساقی دگر از زاهد دل مرده مکن شرممی درده و انگار که او سنگ مزار است

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۴۳۲.
  2. سامی, شمس‌الدین (1311). قاموس الأعلام (به ترکی عثمانی). Vol. ششم. p. ۴۵۸۶.
  3. آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ (۱۳۳۷). آتشکده آذر. انتشارات علمی. ص. ۳۰۴.
  4. نصرآبادی، محمدطاهر (مهر ۱۳۱۷). تذکرة الشعراء. چاپخانه ارمغان. ص. ۲۷۱.
  5. خیامپور، عبدالرسول (زمستان ۱۳۶۸). فرهنگ سخنوران. ج. دوم. طلایه. ص. ۶۰۸.
  6. فرزانه جارچی. «تصحیح دیوان نظام دستغیب شیرازی». پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ فوریه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۸ فوریه ۲۰۱۸.