میان‌آسایی رویانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سازوکار میان‌آسایی اختیاری رویانی

میان‌آسایی رویانی (در پستانداران با عنوان کاشت تأخیری(Delayed implantation)) یک راهبرد تولیدمثلی است که توسط چندین گونه جانوری در رده‌های مختلف زیست‌شناختی به کار می‌رود. در بیش از ۱۳۰ نوع پستاندار که این اتفاق می‌افتد، این فرایند در مرحله بلاستوسیست رشد رویانی رخ می‌دهد،[۱] و با کاهش چشمگیر یا توقف کامل فعالیت میتوزی مشخص می‌شود، که اغلب در G0 یا G1 از مرحله تقسیم متوقف می‌شود.[۲]

در میان‌آسایی رویانی جفت، بلاستوسیست بلافاصله پس از تولیدمثل جنسی که سبب زیگوت شد، در رحم کاشته نمی‌شود، بلکه در حالت غیرقابل تقسیم خفتگی باقی می‌ماند تا زمانی که شرایط اجازه دهد تا اتصال به دیواره رحم به‌طور طبیعی ادامه یابد.[۳] در نتیجه، دوره طبیعی آبستنی برای یک زمان خاص برای یک گونه تمدید می‌شود.[۴][۵]

میان‌آسیی مزیت بقای فرزندان را فراهم می‌کند، زیرا زمان تولد یا ظهور جوان را می‌توان با مهمان‌نوازترین شرایط، صرف نظر از زمان جفت‌گیری یا مدت بارداری همزمان کرد. چنین افزایشی در میزان بقای نتاج، یک مزیت تکاملی به همراه دارد.

منابع[ویرایش]

  1. "Review: Embryonic diapause in the European roe deer – slowed, but not stopped - ScienceDirect".
  2. Lopes FL, Desmarais JA, Murphy BD (December 2004). "Embryonic diapause and its regulation". Reproduction (به انگلیسی). 128 (6): 669–678. doi:10.1530/rep.1.00444. PMID 15579584.
  3. Renfree MB, Fenelon JC (September 2017). "The enigma of embryonic diapause". Development. 144 (18): 3199–3210. doi:10.1242/dev.148213. PMID 28928280.
  4. Desmarais JA, Bordignon V, Lopes FL, Smith LC, Murphy BD (March 2004). "The escape of the mink embryo from obligate diapause". Biology of Reproduction. 70 (3): 662–670. doi:10.1095/biolreprod.103.023572. PMID 14585805.
  5. Renfree MB, Shaw G (March 2000). "Diapause". Annual Review of Physiology. 62 (1): 353–375. doi:10.1146/annurev.physiol.62.1.353. PMID 10845095.