مک‌دانل ایکس‌وی-۱

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
XV-۱
کاربری بالگرد آمیخته (جایروداین)
تولیدکننده مک‌دانل
نخستین پرواز ۱۴ جولای ۱۹۵۴
تعداد ساخته‌شده ۲

مک‌دانل ایکس‌وی-۱ یک بالگرد آمیخته (جایروداین) آزمایشی بود که توسط شرکت مک‌دانل برای یک برنامه تحقیقاتی مشترک بین نیروی هوایی و نیروی زمینی ایالات متحده تولید شد. هدف این پروژه کشف فناوری لازم برای توسعه هواگردی بود که می توانست مانند یک هلیکوپتر بلند شود و فرود بیاید اما با سرعتی شبیه به یک هواپیمای معمولی پرواز کند. ایکس‌وی-۱ به سرعت ۲۰۰ مایل بر ساعت (۳۲۰ کیلومتر بر ساعت؛ ۱۷۰ گره) می رسید، سریعتر از هر بالگرد قبلی در آن دوره، اما این برنامه به دلیل نویز نوک جت و پیچیدگی فناوری که تنها افزایش کمی در عملکرد داشت، خاتمه یافت.

مشخصات فنی (XV-1)[ویرایش]

داده‌ها از Harding[۱]

ویژگی‌های کلی

  • خدمه: یک (خلبان)
  • ظرفیت: دو مسافر، یا دو سبد نجات
  • طول: ۵۰ فوت ۵ اینچ (۱۵٫۳۷ متر)
  • پهنای بال: ۲۶ فوت ۰ اینچ (۷٫۹۲ متر)
  • وزن خالی: ۴٬۲۷۷ پوند (۱٬۹۴۰ کیلوگرم)
  • وزن ناخالص: ۵٬۵۰۵ پوند (۲٬۴۹۷ کیلوگرم)
  • پیشرانه هواگرد: 1 عدد موتور شعاعی Continental R-975-19،‏ ۵۲۵ اسب بخار (۳۹۱ کیلووات)
  • قطر روتور اصلی: ۳۱ فوت (۹٫۴ متر)

عملکرد

  • حداکثر سرعت: ۲۰۳ مایل بر ساعت (۳۲۷ کیلومتر بر ساعت؛ ۱۷۶ گره)
  • سرعت کروز: ۱۳۸ مایل بر ساعت (۲۲۲ کیلومتر بر ساعت؛ ۱۲۰ گره)
  • بُرد: ۵۹۳ مایل (۵۱۵ مایل دریایی؛ ۹۵۴ کیلومتر)
  • حداكثر ارتفاع: ۱۹٬۸۰۰ فوت (۶٬۰۰۰ متر)
  • نرخ صعود: ۱٬۳۰۰ فوت بر دقیقه (۶٫۶ متر بر ثانیه)

همچنین ببینید[ویرایش]

هواگرهای با نقش، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه

منابع[ویرایش]

  1. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Harding وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

کتابشناسی - فهرست کتب[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]