مهارکننده وارسی ایمنی
مهارکننده وارسی ایمنی (انگلیسی: Checkpoint inhibitor) نوعی از ایمنی‌درمانی سرطان است که وارسی ایمنی را هدف قرار می‌دهد که کارش تنظیم و کنترل دستگاه ایمنی است. برخی یاخته‌های سرطانی می‌توانند با تحریک این فرایند، خود را از حملهٔ دستگاه ایمنی مصون کنند. درمان‌های معطوف به وارسی ایمنی، قادرند با مسدودکردن وارسی ایمنی مهاری، عملکرد دستگاه ایمنی را به حالت عادی درآورند.[۱] نخستین داروی ضد سرطان که وارسی ایمنی را هدف قرار داد، داروی ایپیلیموماب بود که بازدارندهٔ CTLA-4 است و در سال ۲۰۱۱ در ایالات متحده آمریکا تأیید شد.[۲]
مهارکننده‌های کنونی وارسی ایمنی که تأیید شده‌اند، مولکول‌های CTLA-4، PD-1 و PD-L1 را هدف قرار می‌دهند. PD-1 یک پروتئین تراغشایی بر روی یاخته‌های ایمنی است که با PD-L1 موجود بر سطح سلول‌های بدن واکنش نشان می‌دهد و جلوی فعالیت سلول‌های ایمنی را می‌گیرد. یکی از وظایف مهم PD-L1، تنظیم فعالیت لنفوسیت‌های تی است.[۳][۴] به‌نظر می‌رسد که یاخته‌های سرطانی با افزایش تولید PD-L1 بر سطح خود، جلوی حملات لنفوسیت‌های تی را می‌گیرند. پادت‌هایی که به PD-1 یا PD-L1 وصل می‌شوند و جلوی تعامل ایندو را می‌گیرند، ممکن است به حملهٔ لنفوسیت‌های تی به سلول‌های سرطانی کمک کنند.[۵]
کشفیاتی که در علوم پایه انجام شد و منجر به درمان‌های مهار وارسی ایمنی شد، برای جیمز پی. الیسن و تاسوکو هونجو، جایزه تانگ و جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی را در سال ۲۰۱۸ میلادی به ارمغان آورد.[۶][۷]
انواع[ویرایش]
| نام | هدف درمانی | پذیرفته‌شده در |
|---|---|---|
| ایپیلیموماب | CTLA-4 | ۲۰۱۱ |
| نیوالیومب | PD-1 | ۲۰۱۴ |
| پمبرولیزومب | PD-1 | ۲۰۱۴ |
| آتزولیزومب | PD-L1 | ۲۰۱۶ |
| آولومب | PD-L1 | ۲۰۱۷ |
| دوروالومب | PD-L1 | ۲۰۱۷ |
| سمی‌پلیماب | PD-1 | ۲۰۱۸ |
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Pardoll DM (March 2012). "The blockade of immune checkpoints in cancer immunotherapy". Nature Reviews. Cancer. 12 (4): 252–64. doi:10.1038/nrc3239. PMC 4856023. PMID 22437870.
- ↑ Cameron F, Whiteside G, Perry C (May 2011). "Ipilimumab: first global approval". Drugs. 71 (8): 1093–104. doi:10.2165/11594010-000000000-00000. PMID 21668044.
- ↑ Butte MJ, Keir ME, Phamduy TB, Sharpe AH, Freeman GJ (July 2007). "Programmed death-1 ligand 1 interacts specifically with the B7-1 costimulatory molecule to inhibit T cell responses". Immunity. 27 (1): 111–22. doi:10.1016/j.immuni.2007.05.016. PMC 2707944. PMID 17629517.
- ↑ Karwacz K, Bricogne C, MacDonald D, Arce F, Bennett CL, Collins M, Escors D (October 2011). "PD-L1 co-stimulation contributes to ligand-induced T cell receptor down-modulation on CD8+ T cells". EMBO Molecular Medicine. 3 (10): 581–92. doi:10.1002/emmm.201100165. PMC 3191120. PMID 21739608.
- ↑ Syn, Nicholas L; Teng, Michele W L; Mok, Tony S K; Soo, Ross A (2017). "De-novo and acquired resistance to immune checkpoint targeting". The Lancet Oncology (به انگلیسی). 18 (12): e731–e741. doi:10.1016/s1470-2045(17)30607-1. PMID 29208439.
- ↑ "2014 Tang Prize in Biopharmaceutical Science". Archived from the original on 20 اكتبر 2017. Retrieved 2016-06-18.
{{cite web}}: Check date values in:|archive-date=(help)نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link) - ↑ Devlin, Hannah (2018-10-01). "James P Allison and Tasuku Honjo win Nobel prize for medicine". the Guardian. Retrieved 2018-10-01.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Checkpoint inhibitor». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۹.
 | این یک مقالهٔ خرد درباره ایمنی‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون دارو یا داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |