مرغابی شاخه‌نشین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اردک جنگلی، Aix sponsa یکی از مرغابی‌های شاخه‌نشین

اصطلاح مرغابی شاخه‌نشین (به انگلیسی: Perching duck) در زبان عامیانه به معنای هر گونه اردک است که با آمادگی آنها برای نشستن در بلندی درختان مشخص می‌شود.

تا پایان سدهٔ بیستم، مرغابی‌های شاخه‌نشین به معنای Cairinini بودند، تباری از اردک‌های خانواده مرغابی، غاز و قو (مرغابیان)، که بر اساس آمادگی برای نشستن روی درختان در کنار هم قرار گرفتند. سپس نشان داده شد که گروه‌بندی پیراتبار است و شباهت ظاهری آنها ناشی از فرگشت همگرا است، با اعضای مختلف که بیشتر به اردک‌های مختلف مرتبط هستند تا با یکدیگر.

گونه‌های اردک شاخه‌نشین عبارتند از:

زیرخانوادهٔ غازهای سیخ‌بال

زیرخانوادهٔ عروس‌مرغابیان

زیرخانوادهٔ مرغابیان

گونه‌هایی که به‌طور رسمی در تبار Cairdinini بودند و زیرخانواده کنونی مشخصی ندارند، عبارتند از:

منابع[ویرایش]