محمد حقیقت
این صفحه مطابق سیاست حذف ویکی‌پدیا برای حذف در نظر گرفته شدهاست. لطفاً اندیشههای خود را دربارهٔ این موضوع در نظرخواهی مربوط به این صفحه، که در صفحهٔ نظرخواهیهای برای حذف، قرار دارد، به اشتراک بگذارید. در ویرایش آزاد هستید، ولی صفحه نباید خالی شود و این آگاهسازی تا زمانی که بحث بسته شود نباید حذف شود. برای اطلاعات بیشتر، به ویژه دربارهٔ ادغام یا انتقال صفحه در مدت بحث، راهنمای حذف را بخوانید. |
 | این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. |
| محمّد حقیقت | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳۳۱ (۱۹۵۲) اصفهان |
| ملیت | ایرانی |
| دیگر نام‌ها | ممد حقیقت |
| پیشه | کارگردان و منتقد سینما |
| سال‌های فعالیت | ۱۳۴۷ تا کنون |
محمّد حقیقت (زاده ۱۳۳۱ در اصفهان) کارگردان، روزنامه‌نگار و منتقد سینما است.
زندگی[ویرایش]
متولد اصفهان است دبستان و دبیرستانش را در همان شهر مادری گذرانده است. در همان سال‌های دبیرستان شیفته سینما می‌شود. سینما را با روزنامه‌نگاری و گزارش‌نویسی از فیلم‌های روی پرده در روزنامهٔ مطرح آن روزهای شهر اصفهان با نام «اصفهان» آغاز کرده است. اما گزارشی از فیلم «پیر پائولو پازولینی» کارگردان شهیر سینمای ایتالیا پایش را به روزنامه‌های پایتخت باز کرده است آن هم نه گزارش از فیلم در حال اکران بلکه اولین گزارش از تولید یکی از فیلم‌های پازولینی! راه اندازی فستیوال فیلم‌های کوتاه با همکاری دوستانش از جمله اکبر خوجوئی در اصفهان و سینه کلوپ اصفهان با همکاری رضا جانقربانی و حتی راه اندازی گروه فیلمسازان آماتور هم راضی اش نمی‌کند. به قول خودش «یک روز تصمیم گرفتم که به پاریس بیایم و در سینما تک پاریس فیلم ببینم. آمدم و ماندم». در پاریس با نشریات مهمی از جمله پوزتیف، کایه دو سینما و لوموند همکاری کرده است. کتاب «تاریخ سینمای ایران ۱۹۰۰–۱۹۹۹» را به زبان فرانسه در همین دوران نوشته، که توسط انتشارات مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو در سال ۱۹۹۹ به چاپ رسید. این اولین کتابی است که در مورد صد سال سینمای ایران به یک زبان خارجی نوشته شده است. برای اولین بار فستیوال فیلم‌های ایرانی را به‌طور سالانه در فرانسه پایه‌گذاری کرده و از ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۰ ادامه داد. در این فستیوال ۱۷ ساله بیش ازحدود۱۹۰فیلم ایرانی به نمایش درآمد. فیلم‌هایی که بعضی هرگز در ایران مجال اکران نیافت و بعضی هم اولین تجربه اکران شان در پاریس بود.[۱] وی از دهه شصت به عنوان گزارشگر و منتقد با ماهنامه سینمایی فیلم همکاری داشته است.
فیلم‌سازی[ویرایش]
وی فیلم‌سازی را با ساختن فیلم‌های کوتاه ۸ میلی‌متری در اصفهان و ازسال ۱۹۶۹ آغاز کرده بود. از سال ۱۹۷۷ در پاریس مسقر شد. در پاریس، در سال ۱۹۸۰ دستیار سهراب شهید ثالث در فیلم «تعصیلات لوته آیسنر» شد. سپس فیلم بلند «حالت بحرانی» را در پاریس به زبان فرانسه ساخت که حالت تز پایان تحصیلی اش هم بود. این فیلم در مسابقه جشنواره لوکارنو سوئیس در ۱۹۸۴ به نمایش درآمد و یک سال بعد در جشنواره بین‌المللی بروکسل هم انتخاب شد. در سال ۲۰۰۳ فیلم بلند دوفرشته را در ایران با بازی گلشیفته فراهانی و استاد حسن ناهید ساخت که در بخش «هفته بین‌المللی منتقدین کن» همان سال پذیرفته شد و در ۱۹ جشنواره دیگر جهانی نشان داده شد. این فیلم محصول مشترک فرانسه و ایران است که توسط کمپانی وایلد بانچ، به ۱۶ کشور فروخته شده است.[۱]
روزنامه‌نگاری[ویرایش]
حقیقت از منتقدان قدیمی سینماست که سال‌هاست در فرانسه اقامت دارد؛ اما برای علاقه‌مندان سینما، به ویژه خوانندگان مجله فیلم و دیگر نشریات سینمایی ایران نامی آشناست و آن‌ها اغلب گزارش‌هایی را که او هر ساله از جشنواره فیلم کن یا دیگر جشنواره‌های سینمایی جهان می‌فرستد، می‌خوانند. سینما را با روزنامه‌نگاری و گزارش‌نویسی از فیلم‌های روی پرده در روزنامهٔ مطرح آن روزهای شهر اصفهان با نام «اصفهان» آغاز کرده است. اما گزارشی از فیلم «پیر پائولو پازولینی» کارگردان شهیر سینمای ایتالیا پایش را به روزنامه‌های پایتخت باز کرده است آن هم نه گزارش از فیلم در حال اکران بلکه اولین گزارش از تولید یکی از فیلم‌های پازولینی! او در این باره گفته است: «پازولینی» برای ساخت فیلم هزار و یک شب به اصفهان آمد. من از طریق دوستانم متوجه شدم، به محل فیلمبرداری در عالی قاپو رفتم. محل را بسته بودند و اجازه ورود به کسی نمی‌دادند اما من چون مسئولان آنجا را می‌شناختم قاچاقی وارد شدم هم با دوربین ۸ میلی‌متری فیلم گرفتم و هم گزارش نوشتم و عکس گرفتم و برای مهم‌ترین هفته‌نامه سینمایی آن زمان به نام مجله فیلم و هنر فرستادم. آن‌ها هم خوششان آمد و منتشر کردند و به گفته خودشان این اولین گزارشی بود که از فیلم پازولینی در دنیا منتشر شده بود چون ورود روزنامه‌نگاران به صحنه فیلمبرداری ممنوع بود و این برای دست‌اندرکاران مجله جالب بود چون برعکس من آن‌ها می‌دانستند که هیچ گزارشی تا آن روز در هیچ نشریه از این فیلم منتشر نشده است.» بعدها تحقیقاتش در مورد نحوه پیداش سینما در ایران، در یک هفته‌نامه منتشر شد. او هم‌اکنون در ماهنامه سینمایی فیلم، روزنامه سینمایی بانی فیلم به زبان فارسی و در نشریات پوزتیف، کایه دو سینما و لوموندبه زبان فرانسه می‌نویسد.[۱]
آثار[ویرایش]
کارگردان[ویرایش]
فیلم‌نامه[ویرایش]
دستیار کارگردان[ویرایش]
کتاب[ویرایش]
- Histoire du cinéma iranien 1900-1999
- وظایف دستیار کارگردان، ترجمه و تألیف محمد حقیقت، ناشر و طراح این کتاب مسعود مهرابی بود.
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ «سینمای کودک؛ اسم رمز سینمای ایران در غرب». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ اکتبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۳.