محمدشفیع تبریزی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محمدشفیع تبریزی از خوشنویسان ایران و مسلط به خط نسخ بوده است.[۱]

او فرزند میرزا محمدعلی خوشنویس و از نسخ‌نویسان طراز اول تبریز در سده سیزدهم هجری است. قدرت قلم او را کمتر کسی از معاصرینش داشته و از آثار او بسیار در دست است. سی و دومین قرآنی که نوشته دیده شده است. درگذشتش را ۱۲۵۲ ه‍. ق گفته‌اند که خطاست و آثار تاریخ‌دارش تا سال ۱۲۶۲ه‍. ق نیز موجود است.[۲]

فرزند محمد شفیع، هم‌نام پدربزرگش بود و محمدعلی نام داشت. او نیز از خوشنویسان نسخ و نستعلیق است.[۲]

پانویس[ویرایش]

  1. شکیباپور
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ فضایلی ص۳۶۱

منابع[ویرایش]

  • فضایلی، حبیب‌الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش.
  • شکیباپور، عنایت‌الله. اطلاعات عمومی. چاپ هفتم، کتابفروشی اشراقی، ۱۳۴۸ش

جستارهای وابسته[ویرایش]

محمد تبریزی