محراب کلیسا
محراب کلیسا (به انگلیسی: Apse) یا تابوک[۱] (نام‌های دیگر: مُخارجه، محراب گنبددار) در معماری رومی به فضای متقارنی که به وسیلهٔ نیم‌کره یا نیم‌طاق پوشیده شده‌است گفته می‌شود و برون‌نشسته در ساختمان کلیساها هستند که شکلی نیم‌دایره دارند و گنبدی نیم‌کره‌ای نیز بر آن‌ها قرار دارد بعضی تابوک‌ها دیواره‌ای چندضلعی دارند.
در معماری رومی، معماری روم شرقی و معماری گوتیک دیر مسیحی، کلیسای جامع و معماری کلیسا به صورت دایره‌وار در ساختمان اصلی در بالای قربانگاه بدون توجه به شکل سقف قرار می‌گیرد. ممکن است شکل سقف کلیسا تخت، شیبدار، گنبدی شکل، کروی باشد.
نگارخانه[ویرایش]
-
نمایی داخلی از محراب پناهگاه سانتا ماریا دِ آفریقا -
-
-
-
-
-
-
_-_Voutes.jpg)
_-_Busskirch_St_Martin_IMG_9213_ShiftN.jpg)
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ واژهٔ فارسی از: لغت‌نامهٔ دهخدا[پیوند مرده]
- ویکی‌پدیای انگلیسی
وسایل نیایش‌سرایی در کلیسا | ||
|---|---|---|
| وسایل تقدیسی |  | |
| وسایل غیر تقدیسی | ||
| پوشش‌ها | ||
| جامه سرایندگان | ||
| جام شراب مقدس | ||
| درون کلیسا | ||
| متون سرایشی | ||
| دیگر اشیاء | ||
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با معماری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |