پرش به محتوا

مج (رسانه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گورخر پیتزا در کتابخانه عمومی لس آنجلس

«مج» (Zine) برگرفته از کلمهٔ «مجله» است؛ که از قصد کوتاه شده‌است تا نشانگر اخلاقِ «به دست خود بساز» هم در تولید و هم در محتوای این نشریه‌ها باشد. شکل مج، چیزی میان یک نامه شخصی و یک مجله است. مج‌ها که با یک دستگاه کپی معمولی تکثیر می‌شوند و از گوشه یا پهلو به هم متصل می‌شوند، یا از وسط تا می‌شوند تا به صورت یک پوشه درآیند، معمولاً ده تا چهل صفحه دارند.[۱]

مج‌ها غالباً صدای افراد و گروه‌هایی را به گوش می‌رسانند که به مجراهای رسانه‌های اصلی دسترسی ندارند؛ اما می‌خواهند دیدگاه و عقاید خود را دربارهٔ موضوع معینی بیان کنند. خصلت عمل‌گرا و غالباً ضد هژمونیک مج‌ها شاید بهتر از هرجا در فرهنگ جوانان مشاهده می‌شود. این نشریه‌ها به‌طور کلی بسیار کم‌هزینه‌اند و تولیدات دست‌ساختهای هستند که یک فرد یا گروه کوچک بدون دریافت دستمزد آنها را چاپ می‌کند. آنها غالباً ضد هژمونی رسانه‌ای عمل می‌کنند.[۱]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «فرهنگ و زندگی روزمره» اثر اندی بنت- ترجمه محسن چاووشیان/لیلا جوافشانی- نشر اختران - چاپ اول 1386- ص140-141