پرش به محتوا

لمانز هایپرکار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گروهی از خودرو های هایپر کار نسل جدید کلاس برتر مسابقات استقامتی که جایگزین کلاس ال‌ام‌پی۱ شده است

لمانز هایپرکار نسلی از خودروهای مسابقه‌ای اسپرت است که در کنار ورودی‌های خودروهای لمانز-دیتونا هایپرکار در کلاس هایپرکار مسابقات جهانی استقامتی و مسابقات خودروهای ورزشی ایمسا در کلاس جی‌تی‌پی رقابت می‌کند.

هایپر کار ها بر اساس قوانین کلاب اتومبیلرانی غرب (ACO) و سازمان بین‌المللی اتومبیلرانی (FIA) ساخته شده است تا در مسابقات استقامتی و مسابقات خودروهای ورزشی ایمسا جایگزین کلاس ال‌ام‌پی۱ شوند.
این خودرو ها از فصل ۲۰۲۱ وارد مسابقات شدند.

تاریخ

[ویرایش]

از بین رفتن کلاس ال‌ام‌پی۱

[ویرایش]

پس از خروج پی در پی آئودی و پورشه از مسابقات جهانی استقامتی در پایان فصل های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ در پی رسوایی آلایندگی خودروهای فولکس‌واگن که گروه فولکس واگن (شرکت مادر هر دو سازنده) را تحت تاثیر قرار داد بود و همچنین هزینه های زیادی که به آورده بود کمیته برگزاری مسابقات را مجبور به آغاز پروژه جدیدی با نام ال‌ام‌پی۱ هایبرید کرد.[۱][۲]

در ابتدا، یک پروژه هایبریدی کم مصرف برای قوانین جدید ال‌ام‌پی۱ با برنامه هایی برای حضور مشترک با مسابقات ایمسا برنامه ریزی شده بود.
نمایندگان این سه سازمان و همچنین تولیدکنندگان فعلی و آینده، در مذاکراتی برای مقررات پیشنهادی، که در فصل ۲۰۲۰-۲۰۲۱ قهرمانی جهانی استقامتی آغاز می‌شد، شرکت کردند.
در آن زمان، گزینه‌ای برای پیشرانه هیبریدی مشتری برای تولیدکنندگان و شرکت‌های خصوصی وجود داشت که می‌توانست منجر به جایگزینی قوانین نمونه اولیه کلاس بین‌المللی پروتوتایپ دیتونا (DPi) در کلاس برتر مسابقات ایمسا در سال ۲۰۲۲ شود.


این قوانین امکان را برای یکپارچگی مسابقات اتومبیلرانی اسپورت در سطح بالا فراهم میکرد، تیم‌ها و سازندگان می‌توانند با همان خودرو در «تاج سه‌گانه استقامتی» (۲۴ ساعت دیتونا، ۲۴ ساعت لمان، ۱۲ ساعت سبرینگ) و مسابقات استقامتی رقابت کنند.
طرح های اولیه کاهش قابل توجه هزینه ها را هدف قرار داده و در عین حال سطوح عملکرد نمونه های اولیه ال‌ام‌پی۱ را حفظ می کرد. تغییر نام این کلاس بعداً توسط ژان تاد، رئیس کمیته اتومبیلرانی پیشنهاد شد.

مقررات فنی

[ویرایش]

مشخصات کلی

[ویرایش]
حداکثر طول ۵٬۰۰۰ میلیمتر (۲۰۰ اینچ)
حداکثر عرض ۲٬۰۰۰ میلیمتر (۷۹ اینچ)
حداکثر فاصله محور ۳٬۱۵۰ میلیمتر (۱۲۴ اینچ)
حداقل منطقه جلو خودرو ۱٫۶ متر مربع (۲٬۵۰۰ اینچ مربع)
حداقل وزن ۱٬۰۳۰ کیلوگرم (۲٬۲۷۰ پوند)
حداقل وزن موتور ۱۶۵ کیلوگرم (۳۶۴ پوند)
جابجایی موتور بدون محدودیت
حداکثر توان خروجی ۵۰۰ کیلووات (۶۷۰ اسب بخار)
حداکثر قطر چرخ ۷۱۰ میلیمتر (۲۸ اینچ)
حداکثر عرض چرخ ۳۸۰ میلیمتر (۱۵ اینچ)
حداقل ارتفاع چراغ جلو 400 میلی متر (15.75 اینچ) بالاتر از کفی خودرو

سازنده های تأیید شده

[ویرایش]
سازنده مدل عکس اولین حضور منبع
ژاپن تویوتا تویوتا جی‌ار ۰۱۰ هایبرید ۶ ساعت اسپا ۲۰۲۱
ایالات متحده آمریکا گلیکنهاوس اس‌سی‌جی ۰۰۷ ال‌ام‌اچ ۸ ساعت پورتیمائو ۲۰۲۱
فرانسه پژو پژو ۹x۸ ۶ ساعت مونزا ۲۰۲۲
ایتالیا فراری فراری ۴۹۹پی ۱۰۰۰ مایل سیبرینگ ۲۰۲۳ [۳]
بریتانیای کبیر ونوال ونوال ۶۸۰ ۱۰۰۰ مایل سیبرینگ ۲۰۲۳ [۳]
ایتالیا ایزوتا فراسکینی تیپو ۶ ال‌ام‌اچ-سی ۱۸۱۲ کیلومتر قطر ۲۰۲۴ [۴]
بریتانیای کبیر استون مارتین والکری ای‌ام‌ار ال‌ام‌اچ 2025 (TBD) [۵]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Dagys, John. "Single, Low-Power Hybrid in Frame for Next-Gen Regs – Sportscar365". sportscar365.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-12-05.
  2. "The Coolest Racing Series In The World Got Too Expensive". Jalopnik (به انگلیسی). Retrieved 2019-12-05.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Daniel Lloyd (11 January 2023). "Record Top-Category Field Headlines 38-Car Season Entry". sportscar365.com. Retrieved 11 January 2023.
  4. "Entry list for FIA WEC season-opener in Qatar revealed". fiawec.com. Automobile Club de l'Ouest. 13 February 2024. Retrieved 18 February 2024.
  5. Watkins, Gary (4 October 2023). "Aston Martin to return to Le Mans 24 Hours in 2025 with Valkyrie LMH". motorsport.com. Retrieved 4 October 2023.

پیوند به بیرون

[ویرایش]

صفحه هایپر کار در وبسایت رسمی مسابقات استقامتی