فرار بطنی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فرار بطنی (به انگلیسی: Ventricular escape beat)، بطنی یک تحریک الکتریکی خودبخودی است که باعث انقباض بطن قلب می‌شود. به‌طور معمول ریتم قلبی از دهلیز قلبی شروع می‌شود و سپس به بطن می رود. فرار قلبی معمولاً پس از یک مکث طولانی در ریتم قلبی رخ می‌دهد و از استراحت قلبی جلوگیری می‌کند.


علل[ویرایش]

تشخیص[ویرایش]

فرار بطنی از طریق الکتروکاردیوگرام قابل تشخیص است.در الکتروکاردیوگرام افراد سالم موج QRS یک پیک  تیز تشکیل می‌دهد،اما برای افراد مبتلا به فرار بطنی موج QRS پهن و عریض است و زمان ان عموما بیش از 0.12 ثانیه است.

مقایسه موج QRS نرمال و QRS مربوط به فرار بطنی

منابع[ویرایش]