بروید ای حریفان بکشید یار ما را

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از غزل ۱۶۳ دیوان شمس)
بروید ای حریفان بکشید یار ما را 
اثر مولوی
زبانفارسی
مجموعهدیوان شمس تبریزی
گونهادبیات غنایی
قالبغزل
بحررمل مثمن مشکول
شمار ابیات یا خط‌ها۷
اندازه و وزنفعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن

«بروید ای حریفان بکشید یار ما را» یکی از اشعار سرودهٔ مولوی در قالب غزل است که حاکی از هیجان شاعر برای دیدار شمس تبریزی است.

اشاره غزل[ویرایش]

سلطان ولد به فرمان پدر برای آوردن آن صنم گریزپا ساز سفر کرد تا در دمشق شمس الدین را دریافت و پیغام‌های پر سوز و گداز عاشق هجران دیده را به لطف تمام به گوش معشوق بی‌پروا رسانید. دریای مهر شمس جوشیدن گرفت و گوهرهای حقائق و معارف بر سلطان ولد افشاند و خواهش مولانا را پذیرفت و عازم قونیه گردید (سنه ۶۴۴).[۱][۲][۳]

غزل شماره ۱۶۳[ویرایش]

بروید ای حریفان بکشید یار ما رابه من آورید آخر صنم گریزپا را
به ترانه‌های شیرین به بهانه‌های زرینبکشید سوی خانه مه خوب خوش لقا را
وگر او به وعده گوید که دمی دگر بیایمهمه وعده مکر باشد بفریبد او شما را
دم سخت گرم دارد که به جادوی و افسونبزند گره بر آب او و ببندد او هوا را
به مبارکی و شادی چو نگار من درآیدبنشین نظاره می‌کن تو عجایب خدا را
چو جمال او بتابد چه بود جمال خوبانکه رخ چو آفتابش بکشد چراغ‌ها را
برو ای دل سبک رو به یمن به دلبر منبرسان سلام و خدمت تو عقیق بی‌بها را

منابع[ویرایش]

  1. بدیع الزمان فروزانفر، زندگانی مولانا جلال الدین محمد (مولوی)، زوار - تهران، چاپ: پنجم، ۱۳۶۶.
  2. مولانا جلال الدین محمد بلخی (مولوی)، دیوان کبیر شمس، طلایه - تهران، چاپ: اول، 1384.
  3. عبد الباقی گولپینارلی، توفیق سبحانی، مولانا جلال الدین (گولپینارلی)، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی - تهران، چاپ: سوم، ۱۳۶۳.