عبدالجلیل جلیلی
بهنظر میرسد بخش عمدهٔ مشارکتهای این مقاله بهدست فردی انجام شده است که رابطهٔ نزدیکی با موضوع مقاله داشته است. (ژانویه ۲۰۱۹) |
این نیاز به حذف القاب دارد نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
عبدالجلیل جلیلی کرکوکی زنگنه (۱۳۰۲ کرمانشاه- ۷ آبان ۱۳۹۲ کرمانشاه) از روحانیان شیعۀ کرمانشاه و دوست سید موسی صدر بود.
زندگی
[ویرایش]عبدالجلیل جلیلی متولد سال ۱۳۰۲ شمسی در کرمانشاه است. وی فرزند محمد هادی جلیلی کرکوکی زنگنه از روحانیان شیعۀ کرمانشاه بود. خاندان جلیلی از خاندانهای روحانی شیعه در غرب ایران بوده و نسب آنها به ملاعبدالجلیل کرکوکی زنگنه از آخوندهای قرن دوازدهم هجری و شاگردان وحید بهبهانی میرسد. از آخوندهای این خاندان میتوان به ملاعبدالاحد، ملاعبدالرحمن، عبدالرحیم، عبدالعلی، مرتضی، شجاعالدین و هادی جلیلی اشاره نمود. عبدالجلیل جلیلی برادر محمدحسین جلیلی (بیدار کرمانشاهی) از شاعران کرمانشاه بود که سالها در رادیو کرمانشاه برنامههای ادبی اجرا میکرد.[۱]
عبدالجلیل جلیلی پس از درگذشت پدر به دستور بروجردی به کرمانشاه آمد و حوزه علمیه این شهر را اداره کرد و این دوران ۲۵ سال و تا آغاز دوران جنگ ایران و عراق ادامه یافت.[۲]
عبدالجلیل جلیلی هم بحث حوزوی و از دوستان موسی صدر و همراه روحالله خمینی در تهران و نجف بود. کتاب «من و آقا موسی» خاطراتی ار روابط این دو را در بر دارد.
تحصیلات
[ویرایش]وی علوم جدید را تا درجه لیسانس از دانشکده حقوق دانشگاه تهران به پایان رساند. او در دانشگاه تهران همکلاس و دوست سید موسی صدر بود. سپس علوم قدیمه را در شهر قم شروع کرد.
جلیلی ادبیات و سطوح عالیه را نزد مدرسان حوزه همچون میرزا محمد مجاهدی تبریزی و شهابالدین مرعشی نجفی به پایان رساند. وی در درس خارج فقه بروجردی و خارج اصول روحالله خمینی حدود ۱۰ سال حاضر گشت و سپس به نجف عزیمت کرد و حدود ۶ سال در بحث فقه حسین حلی و بحث اصول میرزا باقر زنجانی و میرزا حسن بجنوردی حاضر بود و امجوز اجتهاد را از روحانیان نجف دریافت کرد. جلیلی چند اجازه روایی از آقا میرزا اصطهباناتی، آقابزرگ تهرانی، سید جمال الدین گلپایگانی و ... داشت. که در انتهای جلد دوم کتاب شرح عروه از وی متن اجازات چاپ شده است.
وفات
[ویرایش]ایشان در روز سه شنبه ۷ آبان ۱۳۹۲ در کرمانشاه درگذشت و دو روز بعد با حضور گسترده مردم کرمانشاه تشییع و در حسینیه جلیلی واقعا در میدان جلیلی شهر کرمانشاه به خاک سپرده شد.
تالیفات
[ویرایش]وی دارای آثار علمی تالیف کتب "من و آقا موسی" در خصوص خاطرات موسیصدر، حاشیه استدلالی بر العروه الوثقی به نام تعلیقهالقصوی در دو جلد، کتاب قضا و شهادت و رساله در صلوه مسافر و رساله در منجزات مریض، تفسیر قرآن، قواعد حقه و... [۳]
کتابخانۀ جلیلی
[ویرایش]عبدالجلیل جلیلی در سال ۱۳۴۹ کتابخانهای شخصی دایر کرد. وی این کتابخانه را وقف کرد و تولیت آن را با هدف استفادۀ همگانی به آستان قدس رضوی سپرد. این کتابخانه در سال ۱۳۸۰ با ساختن ۲ تالار مطالعۀ خانمها و آقایان به کتابخانهای عمومی تبدیل شد با نام کتابخانۀ امام رضا گشایش شد و در سالهای ۱۳۸۳ و ۱۳۹۰ نیز گسترش یافت.[۴]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/6435/7873/102370
- ↑ هفته نامه افق حوزه - 25 بهمن ماه 1391 شماره 357
- ↑ ده عالم، محمدعلی نجفی، ص 179. انتشارات میراث ماندگار. شابک:978-600-314-866-6
- ↑ سازمان کتابخانهها، موزهها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی: کتابخانۀ آیتالله جلیلی وابسته به آستان قدس رضوی میراثی ارزشمند در کرمانشاه، نوشتهشده در ۱۶ فروردین ۱۳۹۵؛[پیوند مرده] بازدید در ۷ اسفند ۱۳۹۸.
- گنیجنه دانشمندان، شریف رازی، ج۴، ص۳۱۶.
- نقباء البشر، آقابزرگ تهرانی، ج۵، ص۲۸۸.
- من و آقاموسی: حمید قزوینی (به اهتمام)نشر: موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، 1390، شابک: 978-600-5676-05-1