شترمرغ استرالیایی

اِمو
وضعیت حفاظت
	; نزدیک تهدید (IUCN 3.1)
رده‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	کاسوآری‌سانان
تیره:	شترمرغان استرالیایی
سرده:	شترمرغ استرالیایی (Dromaius)
گونه:	شترمرغ استرالیایی
نام دوبخشی
	Dromaius novaehollandiae; (جان لاثام، ۱۷۹۰)
	نقشه پراکندگی شترمرغ استرالیایی را با رنگ صورتی نشان می‌دهد.

شترمرغ استرالیایی یا (اِمو) (نام علمی: Dromaius novaehollandiae) بزرگ‌ترین پرنده بومی استرالیا است.^[۱] شترمرغ استرالیایی بزرگ‌ترین پرنده‌ای است که بومی استرالیا است و در استرالیا سه زیر گونه از شترمرغ استرالیایی وجود دارد. و تنها گونه موجود از سردهٔ Dromaius است. این پرنده از لحاظ ارتفاع، پس از شترمرغ آفریقایی، دومین پرنده بزرگی است که در جهان وجود دارد.^[۲] بزرگ‌ترین پرنده‌ها می‌توانند به اندازهٔ ۱۵۰ تا ۱۹۰ سانتیمتر (۵۹ تا ۷۵ اینچ) برسند.^[۳] اِمو پس از دو گونهٔ شترمرغ و دو گونه شترمرغ شاخدار، چهارمین (یا احتمالاً پنجمین) پرندهٔ سنگین‌وزن دنیا هم محسوب می‌شود که به‌طور متوسط اندکی بیشتر از پنگوئن امپراتور وزن دارد. اِموهای بالغ، به‌طور میانگین دارای وزنی بین ۱۸ و ۶۰ کیلوگرم (۴۰ و ۱۳۲ پوند) هستند که میانگین آن در نرها و ماده‌ها به ترتیب ۳۱٫۵ و ۳۷ کیلوگرم (۶۹ و ۸۲ پوند) می‌باشد.^[۳] ماده‌ها معمولاً اندکی بزرگ‌تر از نرها هستند.

شترمرغ استرالیایی به صورت روزگرد از انواع گیاهان بومی تغذیه می‌کند. تنوع رژیم غذایی این شترمرغ‌ها، بستگی به در دسترس بودن فصلی گیاهانی همچون آکاسیا، دم‌اسب‌درختی و تیره گندمیان دارد.^[۴] البته رژیم غذایی این پرنده منحصر به این گیاهان نیست و اِموها همچنین از حشرات و سایر بندپایان از جمله ملخ، جیرجیرک، سوسک، کفشدوزک، انواع لاروها، مورچه، عنکبوت و هزارپا هم تغذیه می‌کنند^[۴]^[۵] این حشرات، بخش بزرگی از پروتئین مورد نیاز آنها را هم فراهم می‌نماید. شترمرغ استرالیایی عموماً و البته غیررسمی، به عنوان یک نماد (سمبل)، پرندهٔ ملی استرالیا در نظر گرفته می‌شود^[۶]^[۷] و به اتفاق کانگورو بر روی نشان ملی استرالیا حضور دارد.^[۷]^[۸]

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

شترمرغ آفریقایی

منابع[ویرایش]

↑ Davies, S. J. J. F. (1963). "Emus". Australian Natural History 14: 225–229.
↑ Gillespie, James; Flanders, Frank (2009). Modern Livestock & Poultry Production. Cengage Learning. p. 908. ISBN 978-1-4283-1808-3.
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ Stephen Davies (2002). Ratites and Tinamous. ISBN 978-0-19-854996-3.
↑ ^۴٫۰ ^۴٫۱ Bruce, M.D. (1999). "Common emu (Dromaius novaehollandiae)". In del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions. ISBN 978-84-87334-25-2.(نیازمند آبونمان)
↑ Barker, R.D.; Vertjens, W.J.M. (1989). The Food of Australian Birds: 1 Non-Passerines. CSIRO Australia. ISBN 978-0-643-05007-5.
↑ Robin, Libby, 1956–; Joseph, Leo; Heinsohn, Robert; ProQuest (Firm) (2009), Boom & bust: bird stories for a dry country, CSIRO Pub, ISBN 978-0-643-09709-4{{citation}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
↑ ^۷٫۰ ^۷٫۱ "Australia's National Symbols". Department of Foreign Affairs and Trade. Retrieved 15 July 2015.
↑ "Fifty cents". Royal Australian Mint. 2010. Retrieved 18 July 2015.

[1] Davies, S. J. J. F. (1963). "Emus". Australian Natural History 14: 225–229.

[2] Gillespie, James; Flanders, Frank (2009). Modern Livestock & Poultry Production. Cengage Learning. p. 908. ISBN 978-1-4283-1808-3.

[S._Davies-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ Stephen Davies (2002). Ratites and Tinamous. ISBN 978-0-19-854996-3.

[HBWA-4] ۴٫۰ ^۴٫۱ Bruce, M.D. (1999). "Common emu (Dromaius novaehollandiae)". In del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions. ISBN 978-84-87334-25-2.(نیازمند آبونمان)

[5] Barker, R.D.; Vertjens, W.J.M. (1989). The Food of Australian Birds: 1 Non-Passerines. CSIRO Australia. ISBN 978-0-643-05007-5.

[6] Robin, Libby, 1956–; Joseph, Leo; Heinsohn, Robert; ProQuest (Firm) (2009), Boom & bust: bird stories for a dry country, CSIRO Pub, ISBN 978-0-643-09709-4{{citation}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)

[CoatArms-7] ۷٫۰ ^۷٫۱ "Australia's National Symbols". Department of Foreign Affairs and Trade. Retrieved 15 July 2015.

[50Cents-8] "Fifty cents". Royal Australian Mint. 2010. Retrieved 18 July 2015.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]