سونگکت
 یک نوع سونگکت مینانگ‌کابائو | |
| گونه | بافت هنری |
|---|---|
| جنس | ابریشم، پنبه، طلا، نقره |
| اصالت مکانی | پالم‌بانگ، سوماترا (اندونزی کنونی، بیشتر و در اصل)، رواج یافته در سراسر ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا[۱] |
سونگکت (انگلیسی: Songket) یا سونگکیت (sungkit) یک سبک بافت تنون است که به دسته منسوجات پارچه گل برجسته در کشورهای برونئی، اندونزی، مالزی و سنگاپور تعلق دارد. این سبک بافت به صورت دست بافت از ابریشم یا پنبه تهیه شده و با ظرافت تمام توسط رشته نخهای طلا یا نقره نقش دار گردیده‌اند.[۲] برای ایجاد جلوه ای جذاب و درخشان بر روی البسه، رشته نخهای فلزی بر روی زمینه پارچه به صورت برجسته منقوش می‌شوند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Kheng, June Ngo Siok (2011). "Revitalising the Craft of Songket Weaving through Innovation in Malaysia". In: Seminar a Celebration of South East Asia Textiles, in Conjunction with the Celebration of Textile Carnival and Exhibition at Department of Museums Malaysia, Kuala Lumpur 2011.
- ↑ Dina Indrasafitri (May 19, 2010). "Glimmering 'songket' aims at spotlight". The Jakarta Post. Jakarta. Archived from the original on December 17, 2013. Retrieved December 17, 2013.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Songket». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ مارس ۲۰۲۴.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ سونگکت موجود است. |