سختی برینل

سختی برینل (به انگلیسی: Brinell hardness) یکی از معیارهای سختی است که بر اساس مقاومت مواد در برابر فروروندهٔ کروی شکل از جنس فولاد یا کاربید تنگستن سختی آنها را تعیین می‌کند.

این روش در سال ۱۹۰۰ توسط مهندس سوئدی یوهان آگوست برینل پیشنهاد شد. سختی مواد در این روش بصورت زیر محاسبه می‌شود:

${\mbox{BHN}}={\frac {2P}{\pi D({D-{\sqrt {(D^{2}-d^{2})}})}}}$${\mbox{BHN}}={\frac {2P}{\pi D({D-{\sqrt {(D^{2}-d^{2})}})}}}$

که در آن P میزان نیروی اعمالی به فرورونده ‏(kgF)‏، D قطر فرورونده (mm) و d قطر فرورفته در نمونه (mm) است. روش تبدیل واحد برینل به راکول سی (که برای تعیین سختی متداول تر است) به روش زیر است: 1 راکول سی = 10 برینل

استانداردها

روش استاندارد این سختی‌سنجی در استانداردهای ‏EN ISO 6506-1‏ ، ‏EN ISO 6506-2‏ ، ‏EN ISO 6506-3‏ و ‏ASTM E10‏ آمده است.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Brinell scale»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۹ می ۲۰۱۱).