سختی برینل

سختی برینل (به انگلیسی: Brinell hardness) یکی از معیارهای سختی است که بر اساس مقاومت مواد در برابر فروروندهٔ کروی شکل از جنس فولاد یا کاربید تنگستن سختی آنها را تعیین می‌کند.

این روش در سال ۱۹۰۰ توسط مهندس سوئدی یوهان آگوست برینل پیشنهاد شد. سختی مواد در این روش بصورت زیر محاسبه می‌شود:

\mbox{BHN}=\frac{2P}{\pi D ({D-\sqrt{(D^2-d^2)})}}

که در آن P میزان نیروی اعمالی به فرورونده ‏(kgF)‏، D قطر فرورونده (mm) و d قطر فرورفته در نمونه (mm) است. روش تبدیل واحد برینل به راکول سی (که برای تعیین سختی متداول تر است) به روش زیر است: 1 راکول سی = 10 برینل

استانداردها[ویرایش]

روش استاندارد این سختی‌سنجی در استانداردهای ‏EN ISO 6506-1‏ ^[۱]، ‏EN ISO 6506-2‏ ^[۲]، ‏EN ISO 6506-3‏ ^[۳] و ‏ASTM E10‏ ^[۴] آمده است.

پانویس[ویرایش]

↑ EN ISO 6506-1: Metallic materials - Brinell hardness test - Part 1: test method
↑ EN ISO 6506-2: Metallic materials - Brinell hardness test - Part 2: verification and calibration of testing machine
↑ EN ISO 6506-3: Metallic materials - Brinell hardness test - Part 3: calibration of reference blocks
↑ ASTM E10: Standard method for Brinell hardness of metallic materials.

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Brinell scale»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۹ می ۲۰۱۱).

این یک نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] EN ISO 6506-1: Metallic materials - Brinell hardness test - Part 1: test method

[2] EN ISO 6506-2: Metallic materials - Brinell hardness test - Part 2: verification and calibration of testing machine

[3] EN ISO 6506-3: Metallic materials - Brinell hardness test - Part 3: calibration of reference blocks

[4] ASTM E10: Standard method for Brinell hardness of metallic materials.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

سختی برینل

استانداردها[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

منوی ناوبری

ابزارهای شخصی

گویش‌ها

فضاهای نام

جستجو

عملکردها

بازدیدها

بازدید محتوا

همکاری

نسخه‌برداری

ابزارها

به زبان‌های دیگر