سحابی نعل اسب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Omega Nebula
سحابی گسیلشی
منطقه اچ ۲
Composite images obtained with the 3.58-metre NTT at La Silla Observatory.
پشتوانه: ESO
اطلاعات رصدی: J2000 مبدأ
بعد18h 20m 26s[۱]
میل‏ 36″ 10′ ‎−16°[۱]
فاصله5,000-6,000 ly
قدر ظاهری (V)+6.0[۱]
ابعاد ظاهری (V)11 دقیقه قوسی
جستارهای وابسته: فهرست‌های سحابی‌ها

سحابی امگا

این سحابی همچنین به عنوان سحابی قو یا سحابی نعل اسب (شناسه به عنوان مسیه 17 یا M17) نیز شناخته شده است.

این سحابی ، که یک منطقه اچ دو در صورت فلکی صورت فلکی قوس است؛ توسط ژان فیلیپ دو شزو در سال ۱۷۴۵ دیده شد.

چارلز مسیه در سال ۱۷۶۴ این جرم را به کاتالوگ خود (کاتالوگ مِسیه) وارد کرد.

این سحابی واقع در ناحیه ی غنی از ستارگان در صورت فلکی قوس قرار گرفته است.

ویژگی‌ ها[ویرایش]

تصویر محل تولید ستارگان در سحابی مسیه 17 (امگا)

این سحابی بین پنج یا شش هزار سال نوری از زمین فاصله داشته و دهانه آن به اندازه ۱۵ سال نوری قطر دارد.

این سحابی، بخشی از محیط میان ستاره ای ایست که ۴۰ سال نوری قطر داشته و جرم کلی آن ۳۰ هزار برابر جرم خورشید است.مجموع جرم سحابی امگا، ۸۰۰ برابر جرم خورشید تخمین زده می شود[۲]

این سحابی، به عنوان یکی از روشن ترین و پرجرم ترین نواحی تشکیل ستاره ای در کهکشان ما شناخته شده است.

وضعیت هندسی آن مانند سحابی شکارچی ست. با این تفاوت که بجای لبه(چیزی که در سحابی شکارچی دیده می شود)، از روبرو دیده می شود.[۳]

این خوشه باز NGC 6618 نهفته تعبیه شده در nebulosity و باعث می‌شود که گازها از سحابی به درخشش با توجه به تابش از این، داغ، ستاره‌های جوان؛ اما واقعی تعداد ستاره‌ها در سحابی بسیار بالاتر است - تا ۸۰۰, ۱۰۰ از نوع طیفی زودتر از B9 و ۹ از نوع طیفی Oبا[نیازمند منبع] به علاوه بیش از یک هزار ستاره در شکل گیری آن مناطق بیرونی.[۴] همچنین یکی از جوانترین خوشه شناخته شده با سن فقط ۱ میلیون سال است.[۵]

این نورانی آبی متغیر HD 168607واقع در جنوب شرق بخشی از سحابی امگا به طور کلی تصور می‌شود مرتبط با آن؛ آن همسایه نزدیک آبی hypergiant HD 168625ممکن است بیش از حد.

قو بخشی از M17 امگا سحابی در صورت فلکی قوس nebulosity گفته شده است که شبیه به یک آرایشگر قطب.[۶]

تحقیقات اولیه[ویرایش]

اولین تلاش به دقت رسم سحابی (به عنوان بخشی از یک سری از طرح‌ها از سحابی) ساخته شده توسط جان هرشل در سال ۱۸۳۳ و منتشر شده در سال ۱۸۳۶. او در توصیف این سحابی مانند:[۷]

نگارخانه[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ "SIMBAD Astronomical Database". Results for NGC 6618. Retrieved 2006-11-16.
  2. "Messier 17". SEDS. 2007-08-13. Retrieved 2011-03-09.
  3. .
  4. Povich, M. S.; Churchwell, E.; Bieging, J.H.; Kang, M.; et al. (2009). "The Extended Environment of M17: A Star Formation History". The Astrophysical Journal. 696 (2): 1278–1306. arXiv:0902.3280. Bibcode:2009ApJ...696.1278P. doi:10.1088/0004-637X/696/2/1278.
  5. Hanson, M. M.; Howarth, I.D.; Conti, P.S. (1997). "The Young Massive Stellar Objects of M17". The Astrophysical Journal. 489: 698. Bibcode:1997ApJ...489..698H. doi:10.1086/304808.
  6. Coe, Steven R. (2007). Nebulae and how to observe them. Phoenix, Arizona: Springer Science Media. p. 116. ISBN 1-84628-482-1. Retrieved December 1, 2010.
  7. Holden, Edward S. (January 1876). "The Horseshoe Nebula in Sagittarius" . Popular Science. 8: 269–281.