پرتو
در فیزیک، پرتوافشانی (Radiation) به معنی انتشار یا انتقال انرژی به شکل ذرات یا امواج در محیط یا فضاست.
دو گونه پرتوافشانی وجود دارد؛ یون‌ساز و غیر یون‌ساز. واژهٔ پرتو (Ray) بیشتر برای گونه یون‌ساز آن به‌کار می‌رود (که انرژی کافی برای یونیزه کردن اتم‌ها را دارند)، اما گاهی ممکن است برای گونه غیر یون‌ساز آن نیز به‌کار رود که دراین‌صورت معمولاً به آن موج می‌گویند (مانند نور و امواج رادیویی).
انرژی تابشی، از منبعِ خود، از همه سو به بیرون و در خط راست سیر می‌کند. هر دو گونه تابش یونی و غیر یونی می‌تواند برای اندامگان آسیب‌رسان باشد و همچنین ممکن است منجر به تغییراتی در زیست‌بوم شود.
محتویات
پرتو غیر یون‌ساز[ویرایش]
پرتو یون‌ساز[ویرایش]
پرتو با انرژی کافی می‌تواند اتم‌ها را یونیزه کند. از آنجا که یاخته از اتم ساخته شده یونیزه شدن می‌تواند سبب سرطان شود. هر یاخته (سلول) انسان از هزاران میلیون اتم ساخته شده و احتمال ابتلا به سرطان از راه تابش به میزان تابش و میزان حساسیت فرد بستگی دارد.
ذرات آلفا، ذرات بتا، گاما و پرتوهای ایکس و نوترون همگی ممکن است که با شتاب دادن، انرژی کافی برای یونش اتم‌ها را پدیدآورند.
پرتو آلفا[ویرایش]
ذرات آلفا (α) معمولاً در هنگام واپاشی هسته‌های بزرگ منتشر می‌شوند. هر ذرهٔ آلفا (همانند هسته هلیوم،He2+) دربرگیرنده دو نوترون و دو پروتون است.
پرتو بتا (+/-)[ویرایش]
هر ذره بتا متشکل از ۱عدد الکترون است.
پرتو گاما[ویرایش]
پرتو ایکس[ویرایش]
نوترون‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Radiation». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ شهریور ۱۳۸۹.
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پرتو موجود است. |
