پرتو
در فیزیک پرتو به معنای ذرات انرژی یا امواج گذرنده در درون محیط یا فضاست. دو گونه پرتو وجود دارد: پرتو یون‌ساز و پرتو غیر یون‌ساز. واژهٔ پرتو بیشتر برای گونه یون‌ساز آن بکار می‌رود (که انرژی کافی برای یونیزه کردن اتم‌ها را دارند)، اما گاهی ممکن است برای گونه غیر یون‌ساز آن نیز (مانند نور و امواج رادیویی) به‌کار رود. انرژی تابش از مبدأ خود به همه‌جا به طرف بیرون و در خط راست سیر می‌کند. این هندسه بطور طبیعی منجر به سیستم اندازه‌گیری‌ها و واحدهای فیزیک که قابل اجرا بر روی تمام گونه‌های پرتو است، شد. هر دو گونه تابش یونی و غیر یونی می‌تواند برای اندامگان آسیب‌رسان باشد و همچنین ممکن است منجر به تغییراتی در زیست‌بوم شود.
محتویات
پرتو غیر یون‌ساز[ویرایش]
پرتو یون‌ساز[ویرایش]
پرتو با انرژی کافی می‌تواند اتم‌ها را یونش کند. از آنجا که یاخته از اتم ساخته شده یونیزه شدن می‌تواند سبب سرطان شود. هر یاخته (سلول) انسان از هزاران میلیون اتم ساخته شده و احتمال ابتلا به سرطان از راه تابش به میزان تابش و میزان حساسیت فرد بستگی دارد.
ذرات آلفا، ذرات بتا، گاما و پرتوهای ایکس و نوترون همگی ممکن است که با شتاب دادن، انرژی کافی برای یونش اتم‌ها را پدیدآورند.
پرتو آلفا[ویرایش]
ذرات آلفا (α) معمولاً در هنگام واپاشی هسته‌های بزرگ منتشر می‌شوند. هر ذرهٔ آلفا (همانند هسته هلیوم،He2+) دربرگیرنده دو نوترون و دو پروتون است.
پرتو بتا (+/-)[ویرایش]
هر ذره بتا متشکل از ۱عدد الکترون است.
پرتو گاما[ویرایش]
پرتو ایکس[ویرایش]
نوترون‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Radiation». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ شهریور ۱۳۸۹.
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پرتو موجود است. |
