ستاد فرماندهی یکم نیروهای ویژه (هوابرد)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ستاد فرماندهی یکم نیروهای ویژه (هوابرد)
نشان آستین لباس ستاد فرماندهی یکم نیروهای ویژه: نوک پیکان اشاره ای به مهارت‌های اولیه سرخپوستان آمریکایی دارد که پرسنل نیروهای ویژه در آن در سطح بالایی آموزش دیده‌اند. خنجر نشان دهنده ماهیت غیر متعارف عملیات نیروهای ویژه و سه رعد و برق، توانایی آنها برای حمله سریع از طریق هوا، آب یا خشکی است.[۱][۲]
فعال۱۹۸۹–اکنون[۲]
کشور ایالات متحده آمریکا
رسته ارتش ایالات متحده آمریکا
گونهنیروهای ویژه
اندازه۲۲٬۹۷۱ پرسنل مجاز (سال مالی ۲۰۱۴):[۳]
  • ۲۲٬۸۴۵ پرسنل نظامی
  • ۱۲۶ پرسنل غیرنظامی
بخشی از ستاد فرماندهی عملیات ویژه نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا
ستاد فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده آمریکا
پادگان/ستادفورت لیبرتی، کارولینای شمالی
نبردهاجنگ علیه تروریسم
فرماندهان
فرماندهسرتیپ لارنس جی. فرگوسن
معاون فرماندهVacant
گروهبان ارشد فرماندهیاستوار تد مانتر
نشان
نماد کلاه بره ستاد فرماندهی
نشان متمایز یگان و نماد هنگی نیروهای ویژه

ستاد فرماندهی یکم نیروهای ویژه (انگلیسی: 1st Special Forces Command) یک ستاد فرماندهی نیروهای عملیات ویژه در سطح لشکر در ستاد فرماندهی عملیات ویژه نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا است.[۵] این ستاد در سال ۱۹۸۹ تأسیس و در سال ۲۰۱۴ مجدداً سازماندهی شد و نیروهای ویژه (با نام مستعار "کلاه سبز")،[۶][۷][۸] نیروهای عملیات روانی، امور غیرنظامی، و نیروهای پشتیبانی را تحت یک ستاد منسجم گرد هم آورد. مقر این ستاد در فورت لیبرتی در کارولینای شمالی قرار دارد.[۲][۹]

مأموریت[ویرایش]

مأموریت این ستاد سازماندهی، تجهیز، آموزش و تأیید نیروها برای انجام طیف کاملی از عملیات‌های ویژه در پشتیبانی از ستاد فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده، فرماندهی‌های مناطق جغرافیایی، سفرای آمریکا، و سایر سازمان‌های دولتی است. فرماندهی جدید شامل هر هفت گروه نیروهای ویژه (شامل پنج گروه فعال و دو گروه گارد ملی ارتش)، دو گروه عملیات روانی، یک تیپ امور غیرنظامی و یک تیپ نگهداری و پشتیبانی است. فرماندهی این توانایی را دارد که به سرعت یک ستاد در سطح بالا را برای اجرای رشته عملیات‌های پایدار و غیر متعارف در میدان‌های جنگ خارجی مستقر کند.[۱۰][۱۱]

ستاد فرماندهی یکم نیروهای ویژه (هوابرد)[۱۲]
نام ستاد فرماندهی ساختار و هدف
نیروهای ویژه مختلف هر گروه نیروهای ویژه برای استقرار و اجرای ۹ مأموریت طراحی شده‌است: جنگ غیر متعارف، دفاع ملی خارجی، اقدام مستقیم، مقابله با شورش، شناسایی ویژه، ضدتروریسم، عملیات اطلاعاتی، مقابله با ترویج جنگ‌افزار کشتارجمعی و کمک امنیتی از طریق هفت گروه متمرکز جغرافیایی:[۱۲]
گروه‌های عملیات روانی فورت لیبرتی، کارولینای شمالی همکاری با کشورهای خارجی برای القا یا تقویت رفتار مطلوب برای اهداف ایالات متحده از طریق دو گروه عملیاتی که نیروهای عملیات روانی عملیات ویژه مقیاس پذیر، منطقه گرا و از نظر فرهنگی زیرک برای فرماندهان رزمی، سفرای ایالات متحده و سایر سازمان‌ها ارائه می‌کنند. مأموریت آنها مشاوره، برنامه‌ریزی، توسعه، همگام سازی، ارائه و ارزیابی عملیات پشتیبانی اطلاعات نظامی و سایر قابلیت‌های مرتبط با اطلاعات در طیف وسیعی از عملیات‌های نظامی است.[۱۲]
  • گروه چهارم عملیات‌های روانی (هوابرد)
    • گردان سوم عملیات‌های روانی (هوابرد) (انتشار)
    • گردان ششم عملیات‌های روانی (هوابرد) (فرماندهی اروپایی)
    • گردان هفتم عملیات‌های روانی (هوابرد) (فرماندهی آفریقایی)
    • گردان هشتم عملیات‌های روانی (هوابرد) (فرماندهی مرکزی)
  • گروه هشتم عملیات‌های روانی (هوابرد)
    • گردان یکم عملیات‌های روانی (هوابرد) (فرماندهی جنوبی)
    • گردان پنجم عملیات‌های روانی (هوابرد) (فرماندهی اقیانوس هند-آرام)
    • گردان نهم عملیات‌های روانی (هوابرد) (راهنکشی/تاکتیکال)
تیپ ۹۵ امور غیرنظامی (عملیات‌های ویژه) (هوابرد) فورت لیبرتی، کارولینای شمالی تیپ ۹۵ فرماندهان نظامی و سفرای ایالات متحده آمریکا را قادر می‌سازد تا با مقابله با کنترل دشمن و بهبود کنترل شرکای خود بر مردم، به اهداف ملی دست یابند. تیپ ۹۵ به عنوان عضوی از تیم ARSOF و از طریق روابط خود با وزارت امور خارجه، سازمان‌های دولتی و غیردولتی و جمعیت‌های محلی از طریق پنج گردان متمرکز جغرافیایی این کار را انجام می‌دهد:[۱۲]
  • گردان نود و یکم امور غیرنظامی (هوابرد) (فرماندهی آفریقایی)
  • گردان نود و دوم امور غیرنظامی (هوابرد) (فرماندهی اروپایی)
  • گردان نود و ششم امور غیرنظامی (هوابرد) (فرماندهی مرکزی)
  • گردان نود و هفتم امور غیرنظامی (هوابرد) (فرماندهی اقیانوس هند-آرام)
  • گردان نود و هشتم امور غیرنظامی (هوابرد) (فرماندهی جنوبی)
تیپ ۵۲۸ پشتیبانی و پایداری (عملیات‌های ویژه) (هوابرد) فورت لیبرتی، کارولینای شمالی تیپ ۵۲۸، تدارکات پایدار، پشتیبانی مخابرات و مراقبت‌های پزشکی را برای نیروهای عملیات ویژه نیروی زمینی (RSOF) و عناصر مشترک در سراسر جهان فراهم می‌کند.[۱۲]
  • گردان ۱۱۲ مخابرات عملیات‌های ویژه (هوابرد)
  • گردان ۳۸۹ اطلاعات نظامی (هوابرد)—اختصاص داده‌شده به معاونت اطلاعات ستاد فرماندهی یکم هوابرد[۱۳]
  • گردان ۵۲۸ پشتیبانی
  • عملیات‌های پشتیبانی
ساختار ستاد فرماندهی یکم نیروهای ویژه (هوابرد) در سال ۲۰۲۰

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Shoulder Sleeve Insignia: U.S. ARMY SPECIAL FORCES GROUP (AIRBORNE)". U.S. Army Institute of Heraldry. 27 October 2016. Retrieved 30 December 2020. مالکیت عمومی This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Sacquety, Troy J. , Ph.D. "THE SPECIAL FORCES PATCH, History and Origins". The ARSOF Story: U.S. Army Special Operations History. Office of the Command Historian. Retrieved 27 March 2021. Reprinted from Veritas, Vol. 3, No. 3, 2007.
  3. ↑ Report to Congressional Committees: Special Operations Forces: Opportunities Exist to Improve Transparency of Funding and Assess Potential to Lessen Some Deployments (PDF) (Report). United States Government Accountability Office. July 2015. GAO-15-571. Retrieved 30 June 2022.
  4. ↑ Brooks, Drew (21 December 2016). "'We're a significant presence:' General updates Fort Bragg troops on Islamic State fight". استارز اند استرایپس. The Fayetteville Observer, N.C. ; Tribune News Service. Archived from the original on 22 December 2016. Retrieved 30 June 2022.
  5. ↑ Trevithick, Joseph (26 November 2014). "The U.S. Army Has Quietly Created a New Commando Division". Medium.com. Retrieved 25 February 2015.
  6. ↑ Venhuizen, Harm (14 July 2020). "How the Green Berets Got Their Name". Army Times. Retrieved 30 June 2022.
  7. ↑ Goldberg, Maren (n.d.). "Green Berets: United States military". Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Retrieved 30 June 2022.
  8. ↑ "USASOC Headquarters Fact Sheet". ستاد فرماندهی عملیات ویژه نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا. Archived from the original on 14 October 2013. Retrieved 30 June 2022.
  9. ↑ Brooks, Drew (28 July 2017). "1st Special Forces Command gets new leader". The Fayetteville Observer. Fayetteville, N.C. Retrieved 30 June 2022.
  10. ↑ Rogers, Darsie. "1st Special Forces Command (Airborne)" (PDF). Benning Army. p. 11. Archived from the original (PDF) on 4 November 2014. Retrieved 25 February 2015.
  11. ↑ Scott Tyson, Ann (17 December 2014). "NEW ELITE DIVISION-LEVEL UNIT CREATED BY ARMY". Archived from the original on 15 February 2015. Retrieved 25 February 2015.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ ۱۲٫۴ Army Special Operations Forces Fact Book 2018 بایگانی‌شده در ۲۰۱۶-۱۰-۱۹ توسط Wayback Machine, USASOC official website, dated 2018, last accessed 28 July 2019
  13. ↑ FROM LEYTE TO THE LEVANT, A Brief History of the 389th Military Intelligence Battalion (Airborne), OFFICE OF THE COMMAND HISTORIAN (USASOC), by Christopher E. Howard, dated 2019, last accessed 27 November 2020

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ستاد_فرماندهی_یکم_نیروهای_ویژه_(هوابرد)&oldid=38052309»