درگاه:پهلوی/اثر برگزیده/۲
حافظیه نام مجموعه‌ای در شمال شهر شیراز و در جنوب دروازهٔ قرآن است که آرامگاه حافظ شیرازی شاعر پرآوازه ایرانی را در خود جای داده‌است.
حدود ۶۵ سال پس از وفات حافظ، وزیر میرزا ابوالقاسم بابر؛ حاکم فارس، برای اولین بار عمارتی گنبدی شکل بر فراز مقبره حافظ بنا کرد و در جلو این عمارت، حوض بزرگی ساخت که از آب رکن آباد پر می‌شد.
پس از آن این بنا در زمان حکومت شاه‌عباس صفوی و بعد به دستور نادرشاه افشار، کریم‌خان زند و همچنین حاکمان فارس در دوره قاجار مورد مرمت و بازسازی و گسترش قرار گرفت. در ۱۲۷۸ ه.ش این بنا به دلایل اعتقادی توسط سید علی‌اکبر فال اسیری ویران گردید و وی بر روی منبر رفته و خطاب به افراد حکومت که قصد ساختن دوباره مقبرهٔ حافظ را داشتند فریاد زد: «اگر شاه بسازد و هزار مرتبه بسازد من خراب می‌کنم.» در ۱۲۸۰ ه.ش این بنا مجدداً بدستور شاهزاده شعاع‌السلطنه تجدید بنا شد.
در ۱۳۱۴ ه.ش سرهنگ علی ریاضی (رئیس فرهنگ فارس) با همیاری علی‌اصغر حکمت و نظارت علی سامی و با طراحی آندره گدار فرانسوی و با الهام‌گیری از عناصر معماری زندیه به بازسازی بنای حافظیه اقدام نمودند و سرانجام در ۱۳۱۵ ه.ش، بنای کنونی یادمان حافظیه، با طراحی ماکسیم سیرو فرانسوی به اجرا درآمد.