از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| ز بهر بر و بوم و فرزند خویش | | زن و کودک و خرد و پیوند خویش |
| همه سربه‌سر تن به کشتن دهیم | | از آن به که کشور به دشمن دهیم |
| ز خاکیم باید شدن سوی خاک | | همه‌جای ترس است و تیمار و باک |
| جهان سربه‌سر حکمت و عبرت است | | چرا بهره ما همه غفلت است؟ |
— فردوسی
شاهنامه
