پرش به محتوا

درخشش فرمی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هلیوسفر و ساختارهای مختلف آن با درخشش فرمی احتمالی.[۱]

درخشش فرمی (انگلیسی: Fermi glow) به ذرات فرابنفش درخشان،[۲] عمدتاً هیدروژن[۳] گفته می‌شود که از شوک تعظیم منظومه شمسی سرچشمه می‌گیرند. این ذرات هنگامی ایجاد می‌شوند که نور ستارگان و خورشید وارد منطقه بین خورمرز و محیط میان‌ستاره‌ای شده[۴] و تحت شتاب فرمی،[۳] چندین بار به اطراف ناحیه انتقال پریده و از طریق برخورد با اتم‌های محیط میان‌ستاره‌ای، انرژی به دست می‌آورند. اولین شواهد از درخشش فرمی و از این رو شوک تعظیم، به کمک فضاپیمای وویجر ۱[۲][۴] و تلسکوپ فضایی هابل به‌دست آمد.[۲][۴]

در سال ۲۰۱۲ داده‌های گردآوری‌شده از ماهواره کاوشگر مرز میان‌ستاره‌ای و فضاپیماهای وویجر ۱ و وویجر ۲ نشان داد که خورشید با سرعت کافی در محیط میان‌ستاره‌ای فعلی خود حرکت نمی‌کند تا یک شوک تعظیم داشته باشد.[۵]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. information@eso.org. "The Heliosphere is Tilted - implications for the 'Galactic weather forecast'?". www.spacetelescope.org (به انگلیسی). Retrieved 2022-11-28.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ "The Heliosphere is Tilted - implications for the 'Galactic weather forecast'?". SpaceTelescope.org. 13 March 2000. Retrieved 13 December 2018.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Hellemans, Alexander (20 March 2000). "Where the Solar Wind Hits the Wall". ساینس (مجله). Retrieved 13 December 2018.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "A Glowing Discovery at the Forefront of Our Plunge Through Space بایگانی‌شده در ۲۰۰۱-۰۱-۱۱ توسط Wayback Machine". Space.com. 15 March 2000.
  5. "New Interstellar Boundary Explorer data show heliosphere's long-theorized bow shock does not exist", Phys.org, May 10, 2012, retrieved 2012-02-11