دادگاه بدوی و ایستگاه پلیس خیابان بو
دادگاه بدوی و ایستگاه پلیس خیابان بو (به انگلیسی: Bow Street Magistrates' Court and Police Station، پیشتر دادگاه پلیس خیابان بو — Bow Street Police Court —) هرکدام یکی از مشهورترین دادگاه‌های بدوی و ایستگاه‌های پلیس در انگلستان بودند.
در هنگام فعالیت ۲۶۶ ساله‌اش، این دادگاه بی‌درنگ ساختمان‌های مختلفی را در خیابان بو در مرکز لندن، شمال شرقی کاونت گاردن اشغال کرد، که آخرین آن‌ها در سال ۱۸۸۱ باز شد و ایستگاه پلیس پیشتر در جای دیگر خیابان گنجانده شده بود. دادگاه سرانجام سال ۲۰۰۶ بسته شد و کارش به مجموعه‌ای متشکل از چهار دادگاه بدوی واگذار شد: وست‌مینستر، کامبرول گرین، هایبری کرنر و دادگاه بدوی شهر وست‌مینستر. قاضی ارشد خیابان بو تا سال ۲۰۰۰، قاضی کل متروپولیتن بود.
این ساختمان در فهرست درجه دوم قرار دارد[۱] - اماکن دادگاه اکنون یک هتل را تشکیل می‌دهند و قسمت ایستگاه، موزه پلیس خیابان بو را در خود جای داده است.[۲]
تاریخچه
[ویرایش]۱۷۴۰–۱۸۷۵
[ویرایش]نخستین دادگاه خیابان بو سال ۱۷۴۰ تأسیس شد،[۳] هنگامی که سرهنگ سِر توماس دی ویل که در وست‌مینستر قاضی بود، قاضی صلح خیابان بو شد و در پلاک ۴ آنجا اقامت گزید. هنری فیلدینگ رمان‌نویس و نمایشنامه‌نویس سال ۱۷۴۷ جانشین دی ویل شد. او سال ۱۷۴۸ قاضی صلح شهر وست‌مینستر شد، هنگامی که مشکل مصرف جین و جنایات ناشی از آن در اوج بود. هشت محل مجوزدار در خیابان بود و فیلدینگ گزارش داد که از هر چهار خانه در کاونت گاردن، یکی مغازه جین‌فروشی است. سال ۱۷۴۹، فیلدینگ در پاسخ به درخواست‌ها برای یافتن وسیله‌ای مؤثر به منظور مقابله با جنایت و بی‌نظمی فزاینده، هشت پاسبان معتمد را گرد هم آورد که با عنوان «افراد آقای فیلدینگ» شناخته می‌شدند،[۳] که به زودی به راستگویی و کارآمدی در تعقیب مجرمان شهرت یافتند. پاسبان‌ها به افسران خیابان بو معروف شدند.
برادر ناتنی نابینای فیلدینگ، سِر جان فیلدینگ (معروف به «منقارکورهٔ خیابان بو»)، سال ۱۷۵۴ جانشین برادرش در قضاوت شد و گشت را به نخستین نیروی پلیس واقعاً مؤثر پایتخت تبدیل کرد.[۴] جاکومو کازانووا از جملهٔ کسانی بود که در دادگاه محاکمه شدند.
اوایل سدهٔ نوزدهم شاهد افزایش چشمگیر تعداد و گسترهٔ پلیس مستقر در خیابان بو با تشکیل گشت اسبی خیابان بو در سال ۱۸۰۵ بود که تا مرز لندن را پوشش می‌داد و نخستین واحد پلیس یونیفرم‌پوش در بریتانیا بود و در سال ۱۸۲۱ گشت پیاده از اسب که مناطق حومه شهر را پوشش می‌داد. بلافاصله پس از تأسیس این نیرو در سال ۱۸۲۹، یک ایستگاه پلیس متروپولیتن نیز در شماره‌های ۲۵ و ۲۷ تأسیس شد. افسران از آنجا برای پلیس شورش کلدبث فیلدز در سال ۱۸۳۳ فرستاده شدند.
۱۸۷۶–۱۹۹۱: دادگاه
[ویرایش]| مصوبه (محل) دادگاه پلیس خیابان بو ۱۸۷۶ | |
|---|---|
| مصوبه پارلمان | |
 | |
| عنوان بلند | مصوبهٔ اختیار مالکیت مکانی در خیابان بو برای تأسیس یک دادگاه و ایستگاه پلیس و دفاتر جدید. |
| یادکرد | 39 & 40 Vict. c. ccxxxviii |
| تاریخ‌ها | |
| توشیح ملوکانه | ۱۵ اوت ۱۸۷۶ |
| متن اساسنامه به‌شکل مصوب | |
سال ۱۸۷۶ فرانسیس راسل، نهمین دوک بدفورد محلی در ضلع شرقی خیابان بو را به کمیسیون‌های آثار و سازه‌های عمومی علیاحضرت واگذار کرد، تا ترکیبی جدید از دادگاه بدوی و ایستگاه پلیس با اجارهٔ سالانهٔ ۱۰۰ پوند بسازند. کار روی ساختمان کنونی با طرحی از نقشه‌بردار کمیسیون سِر جان تیلور، سال ۱۸۷۸ آغاز شد و سال ۱۸۸۱ به پایان رسید — تاریخ ۱۸۷۹ در سنگ‌کاری بالای درب ساختمان فعلی، سالی است که امید می‌رفت کار در آن به پایان برسد.[۴][۵] مدخل فهرست هیستوریک اینگلند، سبک معماری را «یونانی-رومی باوقار و گلچین شده با قدری جزئیات ونبرویی و نه به شیوه پنتورن» توصیف می‌کند.[۱]
در سال ۱۸۷۸ روزنامه‌نگار والتر تورنبری نوشت که این مؤسسه، که هنوز هم به طور کلی دادگاه بدوی نامیده می‌شود، متشکل از «سه قاضی صلح [بود] که هرکدام دو روز هفته را در آن کار می‌کردند».[۶] او افزود:
قاضی کل صلحیه به جای مزد روزانهٔ کارش، که پیشتر به درآمدش افزوده می‌شد [و] اما اکنون به حساب عمومی منتقل می‌شود، افزایش حقوق زیادی دریافت می‌کند. او همچنین برای سرپرستی گشت اسب‌ها، سالی ۵۰۰ پوند [معادل ۵۰٬۰۷۵ پوند در ۲۰۲۱] دریافت می‌کند. همهٔ قاضی‌های صلحیهٔ این اداره، در کمیسیون صلح شهرستان‌های میدلسکس، ساری، کنت و اسکس هستند.
— [۶]
در سال‌های پایانی، دادگاه دفتر قاضی ارشد ناحیه (دادگاه‌های بدوی) را در خود جای داد که به موضوعات مهمی مانند پرونده‌های استرداد یا پرونده‌های وابسته به شخصیت‌های برجسته عمومی، رسیدگی می‌کرد. خیلی از متهمان مشهور در دادگاه حضور پیدا می‌کردند، اغلب پیش از فرستادن به جلسهٔ دادرسی در دادگاه کیفری مرکزی، اولد بیلی یا دیگر مراکز دادگاه‌های جزا، یا هنگامی که به اتهام استرداد یا تروریسم بازداشت می‌شدند. این‌ها عبارت بودند از:
۱۸۷۶–۱۹۹۲: ایستگاه
[ویرایش]در همین حال، ایستگاه پلیس خیلی فعال بود. افسران آنجا سال ۱۸۹۰ اعتصاب کردند، مری لوید سال ۱۸۹۲ تعرضی در آنجا را گزارش کرد و ایستگاه سال ۱۹۳۹ در کمپین تروریستی اِس پلن مورد تهدید قرار گرفت. پلیس ایستگاه با سربازان مشترک‌المنافع در ۱۹۱۹ و کارگران اعتصابی در ۱۹۳۱ درگیر شدند. زندانیان سرشناسی که بلافاصله پس از دستگیری وارد سلول‌ها شدند عبارتند از کلارا لمبرت، نماینده مجلس کانینگهام گراهام و برونو منسر، در حالی که افسران برجستهٔ آنجا شامل نورول رابرتز، رابرت هلمز، ایوان فلچر و کمیسران آینده جوزف سیمپسون و پیتر ایمبرت بودند.
۱۹۹۲–اکنون
[ویرایش]
وضعیت فهرست‌شده ساختمان به این معنی است که بروزرسانی آن با معیارهای نوین، اقتصادی نیست.[۷] بر این پایه، در نظر گرفته شد که دادگاه بسته شود تا امکان استفاده بهتر از ساختمان جلوی تالار اپرای سلطنتی لندن فراهم شود. ایستگاه پلیس سال ۱۹۹۲ بسته شد، منطقه آن با ایستگاه پلیس کانن رو ادغام شد و منطقه‌ای جدید با ایستگاه پلیس چرینگ کراس تشکیل دادند[۸] و در سال ۲۰۰۴ مالکان مشترک دادگاه، متصدیان دادگاه‌های بدوی لندن بزرگ و فرماندهی پلیس متروپولیتن دادگاه را به فروش گذاشتند. در ژوئیهٔ ۲۰۰۵ توسعه‌دهندهٔ املاک گری بارت، این محل را خرید تا به یک هتل بوتیک تبدیلش کند[۴] و دادگاه در ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۰۶ بسته شد.
آخرین پرونده‌ای که در این دادگاه به آن رسیدگی شد دربارهٔ جیسون جان هندی، ولگرد ۳۳ ساله الکلی بود که متهم به نقض دستور رفتاری ضد اجتماعی خود بود. موارد دیگر در روز آخر شامل گدایان، دزدان مغازه، رانندگان غیرقانونی مینی‌کب‌ها و یک پروندهٔ تروریستی - نخستین پرونده در نوع خود - بود که در آن یک مظنون به ترور، متهم به نقض دستور کنترل خود شد. روز پایانی با حضور گستردهٔ اهالی مطبوعات برگزار شد.[۹] پرونده‌های باقی‌مانده به دادگاه بدوی هورس‌فری رود[۱۰] منتقل شدند، که خود سال ۲۰۱۱ هنگامی که کارهایش به دادگاه قدیمی ماری‌لبون سپرده شدند، بسته شد و به دادگاه بدوی وست‌مینستر تغییر نام داد.
در سال ۲۰۰۸، مقر خیابان بو به توسعه‌دهندگان اتریشی فروخته شد که پروانهٔ ساخت‌وساز یک هتل و موزه پلیس را دریافت کردند و در عین حال، نمای خارجی ساختمان دادگاه قدیمی را حفظ کردند.[۱۱][۱۲][۱۳] در اکتبر ۲۰۱۶ این مقر باز هم فروخته شد، این بار به بازوی بریتانیایی یک شرکت سرمایه‌گذاری قطری، که از پروانهٔ ساخت‌وساز موجود استفاده کرد.[۱۴] هتلی ۹۱ اتاقه که شرکت زنجیره‌ای نومد مستقر در نیویورک آن را اداره می‌کند، در مهٔ ۲۰۲۱ باز شد و یک رستوران عمومی و موزه‌ای برای تاریخ پلیس لندن نیز در کنارش، فعالیت خود را آغاز کردند.[۱۵][۱۶][۲]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Bow Street Magistrates' Court and Police Station listing". Historic England. 30 Jul 2001. Retrieved 14 June 2021.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ O’Flaherty, Mark (28 May 2021). "London's most famous courtroom is now the capital's hottest hotel". The Daily Telegraph. Retrieved 13 June 2021.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ White, Jerry (2007). London in the 19th Century. Vintage. p. 383.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "Bow Street hits the end of the road". The Times. 31 July 2005.[پیوند مرده]
- ↑ "Judge laments Bow Street closure". BBC News. 11 July 2006.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Thornbury, Walter (1878). "Covent Garden: Part 3 of 3". Old and New London: Volume 3. Institute of Historical Research. Retrieved 31 October 2014.
- ↑ Weinreb, Ben; Hibbert, Christopher; Keay, Julia; Keay, John (2008). The London Encyclopedia. Pan MacMillan. p. 86. ISBN 978-1-4050-4924-5.
- ↑ "London's Bow Street Police Station to be turned into museum". BBC News. 18 December 2020. Retrieved 14 June 2021.
- ↑ Campbell, Duncan (15 July 2006). "Infamous Bow Street bows out after 271 years". The Guardian. Retrieved 15 June 2021.
- ↑ "Bow Street bows out". BBC News. 12 July 2006.
- ↑ RISE Management Consulting news (2021). "Appointment of construction manager for conversion of Bow Street Magistrates Court into luxury Boutique Hotel". Archived from the original on 6 May 2015. Retrieved 5 May 2015. (Access date 13 June 2021)
- ↑ "Neri & Hu to redevelop Bow Street Magistrates Court in Covent Garden, London". World Architecture News. 3 June 2011. Retrieved 2 July 2018. Neri & Hu architects are Lyndon Neri and Rossana Hu.
- ↑ "Neri & Hu - Bow Street Police Museum and Hotel".
- ↑ Curry, Rhiannon (31 October 2016). "Bow Street Magistrates Court snapped up by Qatari investor for luxury hotel". The Daily Telegraph. Retrieved 2 July 2018.
- ↑ "Forbes, 15 January 2019, New London Luxury Hotels To Check Into In 2019". Forbes. Retrieved 20 March 2019.
- ↑ "NoMad London to open in December". 8 July 2020. Retrieved 13 August 2020.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
