خویشتن‌اندیشی

خویشتن‌اندیشی (به انگلیسی Self-reflection)، توانایی مشاهده و ارزیابی فرآیندهای شناختی، عاطفی و رفتاری خودمان است. در روان‌شناسی، سایر اصطلاحات مورد استفاده برای این خویش‌تن‌آگاهی عبارتند از «آگاهی اندیشی» (به انگلیسی 'reflective awareness') و «هوشیاری اندیشی» (به انگلیسی 'reflective awareness') که از کار ویلیام جیمز سرچشمه می‌گیرد.^[۲]^[۳]

خویشتن اندیشی به طیفی از کارکردها از جمله درون‌نگری و فراشناخت بستگی دارد که از دوران کودکی تا نوجوانی رشد می‌کند و بر نحوه تعامل افراد با دیگران و تصمیم‌گیری تأثیر می‌گذارد.^[۴]

خویشتن اندیشی با فلسفه هوشیاری، موضوع آگاهی، خودآگاهی به‌طور کلی و فلسفه ذهن مرتبط است.^{^{[نیازمند منبع]}}

مفهوم خویشتن اندیشی قدیمی است. به عنوان مثال، بیش از ۳۰۰۰ سال پیش، " خودت را بشناس "، یک قاعده اوراکل دلفی، در پیتیا معبد آپولو بود که بر روی یکی از قدیمی‌ترین مکان‌های مذهبی شناخته شده در یونان باستان حک شده بود.^{^{[نیازمند منبع]}}

منابع

↑ McCausland, Shane (2003), First Masterpiece of Chinese Painting: The Admonitions Scroll, British Museum Press, p. 78, ISBN 978-0-7141-2417-9
↑ James, W. (1981/1890).The principles of psychology (Vol. 1). New York: Dover.
↑ Farthing, G. W. (1992).The psychology of consciousness. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
↑ "Self-Reflection | Encyclopedia of Adolescence - Credo Reference". search.credoreference.com. Retrieved 2020-12-17.

[1] McCausland, Shane (2003), First Masterpiece of Chinese Painting: The Admonitions Scroll, British Museum Press, p. 78, ISBN 978-0-7141-2417-9

[2] James, W. (1981/1890).The principles of psychology (Vol. 1). New York: Dover.

[3] Farthing, G. W. (1992).The psychology of consciousness. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.

[4] "Self-Reflection | Encyclopedia of Adolescence - Credo Reference". search.credoreference.com. Retrieved 2020-12-17.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]