خوردگی میل‌گرد در بتن مسلح

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خوردگی میل‌گرد در یک عضو بتنی تحت اثر واکنش کربناسیون

خوردگی میل‌گرد در بتن مسلح یکی از دلایل اصلی خرابی سازه‌های بتن مسلح و شایع‌ترین نوع خرابی بتن در سواحل است. حجم فولاد تسلیح تحت اثر خوردگی افزایش می‌یابد و در نتیجه فشار داخلی در جسم بتن ایجاد می‌کند. بتن که عموماً دارای مقاومت کششی ضعیف است؛ تحت اثر این فشار داخلی دچار ترک‌خوردگی می‌شود.[۱]

شرایط خوردگی[ویرایش]

به دلیل خاصیت قلیایی محیط بتن، لایه میکروسکوپی اکسید بر سطح میل‌گرد ایجاد می‌شود که در محیط قلیایی بتن پایدار است و از فولاد در مقابل خوردگی محفاظت می‌نماید. در شرایط شیمیایی مهاجم از قبیل واکنش کربناته‌شدن و یا حضور یون کلرید، پی‌اچ محیط کاهش و اختلاف پتانسیل الکتریکی افزایش می‌یابد. در این شرایط فولاد آماده واکنش است و در حضور اکسیژن و رطوبت، خوردگی آغاز می‌شود.[۲]


منابع[ویرایش]

  1. قدوسی، پرویز، و همکاران، فن‌آوری بتن (جلد اول: آسیب‌شناسی بتن و ارزیابی آن)، مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، نشریه شماره ک-۲۸۳، چاپ اول: ۱۳۷۸. [ص ۱۱۰-۱۱۷]
  2. Broomfield, John P. (2007). "Chapter 2". Corrosion of Steel in Concrete (2 ed.). Taylor & Francis. pp. 6–15. ISBN 0-203-41460-8.