خشکی‌زی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
A fennec fox standing around in tall grass.
گوش‌های بزرگ روباه صحرا به خنک نگه داشتن آن کمک می‌کنند: keep it coolزمانی که رگ‌های خونی منبسط می‌شوند، خون از بدن به داخل چرخیده و در سطح منبسط‌شده پخش می‌شود.[۱]

خشکی‌زی[۲] (انگلیسی: Xerocole) یک اصطلاح کلی است که به هر جانوری که برای زندگی در بیابان سازگار باشد، اطلاق می‌شود. چالش‌های اصلی که جانوران خشکی‌زی باید بر آن غلبه کنند کمبود آب و گرمای بیش از حد است. این جانداران برای حفظ آب از تبخیر و دفع ترشحات غلیظ (به عنوان مثال ادرار و مدفوع) اجتناب می‌کنند.[۱] برخی از آنها در حفظ آب یا تهیه آن از غذا آنقدر مهارت دارند که اصلاً نیازی به نوشیدن ندارند. جانوران خشکی‌زی برای فرار از گرمای بیابان، شبگرد یا پگاه‌رو (بیشترین فعالیت در سحرگاه و غروب) هستند.

جانوران خشکی‌زی معروف[ویرایش]

نمونه‌هایی از جانوران خشکی‌زی معروف عبارتند از:

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Nakate, Shashank (20 September 2011). "Desert Animals List". Buzzle. Archived from the original on 5 November 2012. Retrieved 24 November 2012.
  2. مُر، فرید؛ مدبری، سروش (۱۳۹۱). فرهنگ جامع علوم زمین. فرهنگ معاصر. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۱۰۵-۰۴۰-۴.