خروج نیروهای آمریکا از عراق (۲۰۰۷–۲۰۱۱)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خروج نیروهای ایالات متحده از عراق (۲۰۱۱–۲۰۰۷)

خروج نیروهای ایالات متحده از عراق در دسامبر۲۰۰۷ با پایان یافتن افزایش نیروهای جنگ عراق در سال۲۰۰۷ آغاز شد و عمدتاً تا دسامبر۲۰۱۱ تکمیل شد و به جنگ عراق پایان داد. تعداد نیروهای نظامی آمریکا در عراق در نوامبر۲۰۰۷ به ۱۷۰۳۰۰نفر رسید.

خروج نیروهای نظامی ایالات متحده از عراق یک موضوع بحث‌برانگیز در ایالات متحده در بسیاری از دهه۲۰۰۰ بود. همان‌طور که جنگ از مرحله تهاجم اولیه خود در سال۲۰۰۳ به یک اشغال تقریباً یک دهه ای پیش رفت، افکار عمومی آمریکا به سمت عقب‌نشینی نیروها رفت. در می۲۰۰۷، ۵۵درصد از آمریکایی‌ها معتقد بودند که جنگ عراق یک اشتباه بود و ۵۱درصد از رای‌دهندگان ثبت نام شده طرفدار خروج نیروها بودند.[۱]در اواخر آوریل۲۰۰۷ کنگره یک لایحه هزینه‌های تکمیلی برای عراق تصویب کرد که ضرب الاجلی برای خروج نیروها تعیین می‌کرد، اما رئیس‌جمهور جورج دبلیو بوش این لایحه را به دلیل نگرانی‌های خود در مورد تعیین ضرب الاجل خروج وتو کرد.[۲][۳][۴]دولت بوش بعداً به دنبال توافقی با دولت عراق بود و در سال۲۰۰۸ بوش توافقنامه وضعیت نیروهای ایالات متحده و عراق را امضا کرد. این مهلت ۳۱ دسامبر۲۰۱۱ را شامل می‌شد که قبل از آن «همه نیروهای ایالات متحده از تمام خاک عراق خارج خواهند شد».[۵][۶][۷] آخرین نیروهای آمریکایی در ۱۸ دسامبر۲۰۱۱ بر اساس این قرارداد عراق را ترک کردند.[۸][۵][۶]

در سال۲۰۱۴، پیشروی دولت اسلامی عراق و شام (داعش) از سوریه به استان‌های غربی عراق، ایالات متحده را بر آن داشت تا بار دیگر در کنار سایر نظامیان برای مبارزه با داعش مداخله کند. در ژانویه۲۰۱۹، وزیر پامپئو تعداد نیروهای آمریکایی در عراق را تقریباً ۵۰۰۰نفر اعلام کرد.[۹]در اوایل سال۲۰۲۰، پارلمان عراق به خروج همه نیروهای باقی مانده رأی داد و نخست‌وزیر عراق به ایالات متحده گفت که کار برای خروج نیروها را آغاز کند.[۱۰]

زمینه[ویرایش]

نظرسنجی[ویرایش]

بلافاصله قبل و بعد از تهاجم سال۲۰۰۳، اکثر نظرسنجی‌ها در ایالات متحده حاکی از حمایت اکثریت قابل توجهی از جنگ بودند، اگرچه نظرسنجی‌ها از دسامبر۲۰۰۴ به‌طور مداوم نشان می‌داد که اکثریت فکر می‌کردند تهاجم یک اشتباه بوده‌است. در بهار۲۰۰۷، نظرسنجی‌ها عموماً اکثریت را به نفع تعیین جدول زمانی برای خروج نشان داد.[۱۱]با این حال، در این زمینه پاسخ‌ها می‌تواند به‌طور گسترده‌ای با عبارت دقیق سؤال متفاوت باشد. نظرسنجی‌ها نشان داد که اکثر آنها خروج تدریجی در طول زمان را به خروج فوری ترجیح می‌دهند.[۱۲]

انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال۲۰۰۴[ویرایش]

موضوعی بود که جان کری و جورج دبلیو بوش در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۴ آمریکا در مورد آن اختلاف نظر داشتند. کری در اوت۲۰۰۴ گفت که خروج تمام نیروهای آمریکایی از عراق را هدف اولین دوره ریاست جمهوری خود قرار خواهد داد. با این حال، او ضرب الاجل یا جدول زمانی ارائه نکرد و پیشنهاد افزایش اندازه استقرار در آینده نزدیک را داد. او دراین مناظره گفت که اگر افزایش اولیه نیروها موثرواقع شود، دوباره تأکید کرد که عقب‌نشینی یک هدف است.

در این مناظره، بوش هیچ جدول زمانی یا تخمینی از تعداد نیروها، اعم از افزایش یا کاهش، ارائه نکرد، بلکه تنها گفت که فرماندهان نیروها در عراق این توانایی را دارند که هر نیرویی را که نیاز دارند درخواست کنند. به‌طور کلی، این با نظرهای قبلی او مطابقت دارد. بوش و وزیر دفاع وقت، دونالد رامسفلد، هنگامی که در مورد قدرت نیروها سؤال شد، گفتند که از نیروهای درخواست شده توسط ستاد کل استفاده می‌کنند.

پیشنهادها و اقدام‌های کنگره[ویرایش]

در ۱۷ نوامبر۲۰۰۵، نماینده جان مورتا(D-PA) H.J.Res. 73، قطعنامه ای که از نیروهای آمریکایی در عراق خواسته شده‌است که «در اولین تاریخ ممکن دوباره مستقر شوند» تا به عنوان یک نیروی واکنش سریع در پایگاه‌های ایالات متحده در کشورهای همسایه مانند کویت قرار گیرند. در پاسخ، جمهوری‌خواهان قطعنامه‌ای را پیشنهاد کردند که «استقرار نیروهای ایالات متحده در عراق فوراً خاتمه یابد»، بدون هیچ گونه شرطی برای استقرار مجدد، که با ۴۰۳رای موافق در مقابل ۳ رای منفی داده شد.

در ۱۶ ژوئن۲۰۰۶ مجلس نمایندگان با ۲۵۶رای موافق به ۱۵۳در قطعنامه ای غیر الزام‌آور علیه تعیین ضرب الاجل برای خروج نیروها از عراق رای داد. جان بونر، رهبر جمهوری‌خواه اکثریت مجلس نمایندگان آمریکا، که مخالف مهلت تعیین شده بود، اظهار داشت: «دستیابی به پیروزی تنها گزینه ما است» و «نباید از آن دوری کنیم». از سوی دیگر، نانسی پلوسی، رهبر اقلیت دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا، استدلال کرد که ضرب‌الاجل لازم است و گفت: «در مسیر بمانیم» یک استراتژی نیست، یک شعار است و «زمان مواجهه با واقعیت‌ها فرا رسیده‌است».[۱۳]

در ۲۷ مارس۲۰۰۷ کنگره قانون HR 1591 را تصویب کرد که خواستار خروج نیروهای آمریکایی از عراق تا مارس۲۰۰۸ بود. با این حال، پرزیدنت بوش این لایحه را وتو کرد و مجلس نمایندگان نتوانست وتو را لغو کند.[۱۴]کنگره سپس قانون HR 2206 را تصویب کرد که بودجه جنگ عراق را تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۷ تأمین می‌کرد و در ۲۵ مه ۲۰۰۷ توسط رئیس‌جمهور بوش به قانون تبدیل شد.HR 2206 شامل هجده معیار برای دولت عراق بود که باید رعایت شود.[۱۵]

در ۹ مه ۲۰۰۷، نماینده جیم مک گاورن، قانون HR 2237[۱۶] به مجلس معرفی کرد، «برای فراهم کردن امکان استقرار مجدد نیروهای مسلح ایالات متحده و پیمانکاران دفاعی از عراق.» این طرح با ۲۵۵رای موافق در برابر ۱۷۱رای مخالف شکست خورد، ۱۳نفر از مخالفان از دموکرات‌ها به نمایندگی از مناطقی که توسط جان کری در سال۲۰۰۴ به پیروزی رسیدند.

در ۱۲ ژوئیه۲۰۰۷، مجلس شورای اسلامی با رای ۲۲۳–۲۰۱، HR 2956 را برای استقرار مجدد (یا خروج) نیروهای مسلح ایالات متحده از عراق تصویب کرد. این قطعنامه مستلزم خروج بیشتر نیروها از عراق تا اول آوریل ۲۰۰۸ است.[۱۴][۱۷][۱۸]

در ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۷، پس از یک مناظره تمام شبانه، سنا از تصویب لایحه ای که جدول زمانی خروج نیروها را تعیین می‌کرد، با ۵۲ رای موافق در برابر ۴۷ رای مخالف، جلوگیری کرد. عقب‌نشینی ظرف ۱۲۰ روز آغاز می‌شد و مستلزم آن بود که تمام نیروها (به جز تعداد نامشخصی که می‌توانست برای انجام یک مجموعه بسیار محدود از ماموریت‌ها پشت سر گذاشته شود) تا ۳۰ آوریل ۲۰۰۸ از کشور خارج شوند.[۱۹]

پیشنهاد مک گاورن پولک[ویرایش]

جورج مک گاورن و ویلیام آر. پولک درکتاب خود خارج ازعراق: طرحی عملی برای خروج از عراق پیشنهاد مفصلی برای خروج ایالات متحده از عراق منتشر کردند. گزیده‌ای قابل توجه در نسخه اکتبر۲۰۰۶ مجله هارپر منتشر شد. این طرح به کلی کنار گذاشته شد. برخی از ویژگی‌های اساسی پروپوزال آنها عبارتند از:

  • اولین سربازانی که به خانه فرستاده می‌شوند باید پیمانکاران امنیتی خصوصی باشند.
  • یک نیروی تثبیت بین‌المللی متشکل از ۱۵۰۰۰ سرباز تشکیل می‌شود. نیروها از مراکش، تونس و مصر با تأمین مالی آمریکا جذب خواهند شد. این نیرو به مدت دو سال پس از خروج نیروهای آمریکایی باقی خواهد ماند.
  • تجهیزات حمل و نقل، ارتباطات و سلاح‌های سبک که در حال حاضر توسط نیروهای ایالات متحده استفاده می‌شود باید به نیروی چند ملیتی جدید اهدا شود.
  • به جای ارتش جدید عراق، یک سپاه ملی بازسازی باید با الگوبرداری از سپاه مهندسین ارتش ایالات متحده ایجاد شود.
  • توقف فوری کار در پایگاه‌های نظامی آمریکا.
  • خروج آمریکا از منطقه سبز
  • آزادی تمامی اسیران جنگی.

موقعیت‌های پاسخ، متحد برای صلح، نه به نام جنگ[ویرایش]

سه ائتلاف بزرگ که تظاهراتی را علیه تهاجم به عراق در سال ۲۰۰۳ سازماندهی کردند، متحد برای صلح و عدالت(UFPJ)، برای توقف جنگ و پایان دادن به نژادپرستی(ANSWER) و نه به نام ما(NION) همگی خواهان خروج فوری تمام نیروهای آمریکایی، «اکنون». جنبش ضد جنگ در مورد حمایت از پیشنهادهای موجود در کنگره بحث کرده‌است.

کارگروه قانونگذاری متحد برای صلح و عدالت پیشنهاد استقرار مجدد مورتا را تأیید کرده‌است «زیرا این یک وسیله قدرتمند برای شروع بحث در مورد جنگ است»، اگرچه سازمان در کل موضعی اتخاذ نکرده‌است.[۲۰] از سوی دیگر، گروه توقف جنگ و پایان نژادپرستی بیان کرده‌است که «مورتا موضع ضد جنگی اتخاذ نکرده‌است. او می‌خواهد برای تقویت دست امپریالیسم آمریکا در خاورمیانه، از نظر نظامی دوباره مستقر شود.»[۲۱]

طرح مشعل[ویرایش]

طرح برنر، با نام رسمی طرحی مسئولانه برای پایان دادن به جنگ در عراق، یک مقاله سیاستی ۳۶صفحه ای بود که در ۱۷ مارس۲۰۰۸ توسط دارسی برنر و دیگر نامزدهای دموکرات کنگره در سال ۲۰۰۸ با همکاری برخی از مقام‌های بازنشسته امنیت ملی ارائه شد. این طرح اقدام‌های سیاستی را که نامزدها متعهد به حمایت از آنها در انتخابات ریاست جمهوری سال۲۰۰۸ ایالات متحده بودند، تشریح کرد.

تدوین برنامه‌های برداشت[ویرایش]

عقب‌نشینی‌ها در دوره ریاست جمهوری بوش[ویرایش]

در ۱۳ سپتامبر۲۰۰۷، پرزیدنت بوش اعلام کرد که ۱۶۸۰۰۰سرباز آمریکایی در آن زمان در عراق تا کریسمس به میزان ۵۷۰۰نفر کاهش می‌یابد و نیروهای اضافی خارج می‌شوند و تعداد کل نیروهای آمریکایی از ۲۰به ۱۵تیپ جنگی تا ژوئیه ۲۰۰۸ کاهش می‌یابد. تا پایان سال۲۰۰۸، تعداد نیروهای آمریکایی در عراق به ۱۴۶۰۰۰کاهش یافت.[۲۲]

۲۰۰۸توافقنامه وضعیت نیروهای ایالات متحده و عراق[ویرایش]

در سال۲۰۰۸، دولت‌های آمریکا و عراق توافقنامه وضعیت نیروهای ایالات متحده و عراق را امضا کردند. این شامل یک تاریخ مشخص، ۳۰ژوئن۲۰۰۹، بود که تا آن زمان نیروهای آمریکایی باید از شهرهای عراق خارج شوند، و تاریخ خروج کامل از خاک عراق تا ۳۱ دسامبر2011.[۷] در ۱۴ دسامبر۲۰۰۸، رئیس‌جمهور وقت جورج دبلیو بوش، توافقنامه امنیتی را با عراق امضا کرد. در چهارمین و آخرین سفر خود به عراق، پرزیدنت بوش در یک کنفرانس خبری تلویزیونی با نوری المالکی نخست‌وزیر عراق برای جشن گرفتن این توافق حاضر شد و دستاوردهای امنیتی در عراق را تحسین کرد و گفت که همین دو سال پیش «چنین توافقی غیرممکن بنظر می‌رسید».[۲۳]

سخنرانی پرزیدنت اوباما در ۲۷ فوریه ۲۰۰۹[ویرایش]

در ۲۷ فوریه۲۰۰۹، پرزیدنت باراک اوباما در پایگاه نیروی تفنگداران دریایی کمپ لژون در کارولینای شمالی، تجدید نظر خود را در تاریخ اولیه خروج نیروهای رزمی از عراق اعلام کرد. این تجدید نظر تاریخ اصلی ۳۰ ژوئن ۲۰۰۹ را برای ۱۰ ماه دیگر تا ۳۱ اوت ۲۰۱۰ تمدید می‌کرد. پرزیدنت اوباما تعهد خود را به تاریخ خروج کامل اولیه ۳۱ دسامبر ۲۰۱۱ که در توافق بین دولت بوش و دولت عراق تعیین شده بود، تایید کرد.[۲۴] پرزیدنت اوباما وظیفه نیروی انتقالی را «آموزش، تجهیز و مشاوره به نیروهای امنیتی عراق تا زمانی که غیر فرقه ای باقی بمانند، انجام مأموریت‌های هدفمند ضد تروریسم و حفاظت از تلاش‌های غیرنظامی و نظامی جاری ما در داخل عراق» تعریف کرد.[۲۵]

برداشت از حساب[ویرایش]

خروج نسبی اوت ۲۰۱۰[ویرایش]

در ۱۹ اوت۲۰۱۰، تیپ ۴ضربه‌ایکر، لشکر ۲پیاده‌نظام، آخرین تیپ رزمی آمریکایی بود که از عراق خارج شد.

اوباما در یک سخنرانی در دفتر بیضی در ۳۱ اوت۲۰۱۰ اعلام کرد: «ماموریت جنگی آمریکا درعراق به پایان رسیده‌است. عملیات آزادی عراق بپایان رسیده‌است و مردم عراق اکنون مسئولیت اصلی امنیت کشور خود را برعهده دارند.»[۲۶][۲۷][۲۸]

حدود ۵۰۰۰۰سرباز آمریکایی به عنوان بخشی از «عملیات طلوع جدید» که تا پایان سال۲۰۱۱ ادامه داشت، در مقام مستشاری در کشور باقی ماندند. ارتش آمریکا به آموزش و مشاوره نیروهای عراقی ادامه داد.[۲۹]

برداشت کامل (۲۰۱۱)[ویرایش]

با فروپاشی بحث در مورد تمدید اقامت نیروهای آمریکایی،[۳۰][۳۱]پرزیدنت اوباما خروج کامل نیروها از عراق را همان‌طور که قبلاً برنامه‌ریزی شده بود، در ۲۱ اکتبر۲۰۱۱ اعلام کرد.[۳۱] ایالات متحده یک سفارت در بغداد[۳۱]با حدود ۱۷۰۰۰پرسنل،[۳۲] کنسولگری در بصره، موصل و کرکوک، که هر کدام بیش از ۱۰۰۰پرسنل،[۳۲] و بین۴۰۰۰ تا۵۰۰۰ پیمانکار دفاعی اختصاص داده‌اند، حفظ کرد.[۳۱] پرزیدنت اوباما و المالکی در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۱ در کاخ سفید دستور کار گسترده‌ای را برای همکاری پس از جنگ بدون حضور نیروهای آمریکایی در عراق ترسیم کردند. این دستور کار شامل همکاری در زمینه انرژی، تجارت و آموزش و همچنین همکاری در امنیت، مبارزه با تروریسم، توسعه اقتصادی و تقویت نهادهای عراق بود. هر دو رهبر گفتند که کشورهایشان پس از خروج آخرین نیروهای رزمی ایالات متحده، روابط امنیتی، دیپلماتیک و اقتصادی قوی خواهند داشت.[۳۳][۳۴]

پرزیدنت باراک اوباما از سربازانی که در ۱۴ دسامبر۲۰۱۱ در پایگاه نظامی فورت براگ در کارولینای شمالی در عراق خدمت کردند ادای احترام کرد. در حالی که آخرین نیروهای آمریکایی برای خروج از عراق آماده می‌شدند، او گفت که ایالات متحده عراقی «مستقل، با ثبات و متکی به خود» را پشت سر می‌گذارد.[۳۵] در ۱۵ دسامبر، یک مراسم نظامی آمریکایی در بغداد برگزار شد که به‌طور رسمی به مأموریت ایالات متحده در عراق پایان داد.[۳۶][۳۷][۳۸] آخرین ۵۰۰سرباز در صبح روز ۱۸ دسامبر۲۰۱۱ عراق را ترک کردند.[۸] در زمان عقب‌نشینی، ایالات متحده یک سرباز باقی مانده داشت، گروهبان ستاد احمد ک. آلتایی، که هنوز از ۲۳ اکتبر ۲۰۰۶ در عراق مفقود شده بود و ۵۰۰۰۰ دلار جایزه برای بهبودی او در نظر گرفته بود.[۳۹] در ۲۶ فوریه ۲۰۱۲ مرگ او تأیید شد.[۴۰][۴۱][۴۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Quinnipiac University Poll". Archived from the original on 5 December 2016. Retrieved 17 June 2006.
  2. ↑ "Senate passes Iraq withdrawal bill; veto threat looms". CNN. 26 April 2007. Archived from the original on 26 December 2017. Retrieved 7 May 2007.
  3. ↑ "Bush vetoes war-funding bill with withdrawal timetable". CNN. 2 May 2007. Archived from the original on 23 October 2017. Retrieved 7 May 2007.
  4. ↑ "Bush Vetoes Iraq War Spending Bill". Fox News. 1 May 2007. Archived from the original on 6 April 2015. Retrieved 18 June 2014.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ "Archived copy". whitehouse.gov. Archived from the original on 5 March 2012. Retrieved 18 June 2014.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ "Archived copy" (PDF). Retrieved 13 June 2014.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ "Bush Administration May Not Get Iraq Security Deal Before End Term". Fox News. 9 June 2008. Archived from the original on 22 March 2015. Retrieved 18 June 2014. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «Fox News» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ "US troops complete their withdrawal from Iraq". Herald Sun. Australia. Archived from the original on 4 March 2014. Retrieved 18 December 2011. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «heraldsun.com.au» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  9. ↑

    Today in Iraq, at the government’s invitation, we have approximately 5,000 troops where there were once 166,000.
  10. ↑ "Iraqi PM tells US to start working on troop withdrawal" (به انگلیسی). CNBC. 2020-01-10. Retrieved 2020-04-04.
  11. ↑ "Iraq". Pollingreport.com. Archived from the original on 5 December 2016. Retrieved 2012-12-25.
  12. ↑ "Confidence in U.S. Foreign Policy Index". Publicagenda.org. Archived from the original on 21 May 2007. Retrieved 2012-12-25.
  13. ↑ "House rejects Iraq withdrawal deadline". NBC News. 16 June 2006. Retrieved 2012-12-25.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Angle, Martha (12 July 2007). "Defying Bush, House Passes New Deadline for Withdrawal From Iraq". The New York Times. Archived from the original on 24 April 2009. Retrieved 18 July 2007. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «NYT 2007-07-18» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  15. ↑ Warner, John (11 June 2007). "Excerpt of Senator Warner's Iraq benchmark provisions in H.R.2206, U.S. Troop Readiness, Veterans' Care, Katrina Recovery, and Iraq Accountability Appropriations Act, 2007". United States Senate. Archived from the original on 30 June 2007. Retrieved 18 July 2007.
  16. ↑ "H.R. 2237". Thomas.loc.gov. Archived from the original on 11 November 2008. Retrieved 2012-12-25.
  17. ↑ "wcbstv.com – House Passes Troop Withdrawal Bill". Archived from the original on 13 July 2007.
  18. ↑ "House passes bill to bring troops home in '08 –". CNN. Archived from the original on 13 July 2007. Retrieved 2012-12-25.
  19. ↑ Flaherty, Anne (18 July 2007). "Senate Troop Withdrawal Bill Scuttled". Time. Archived from the original on 5 July 2009. Retrieved 18 July 2007.
  20. ↑ UFPJ Legislative Action Network National Conference Call 2-6-06 بایگانی‌شده در ۱۴ ژوئن ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine, ()
  21. ↑ Act Now to Stop War & End Racism (ANSWER): A.N.S.W.E.R. Responds to UFPJ: Our Position on Unity in the AntiWar Movement بایگانی‌شده در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine, 16 December 2005, (mirror)
  22. ↑ "US Ground Forces End Strength", Global Security.org http://www.globalsecurity.org/military/ops/iraq_orbat_es.htm بایگانی‌شده در ۹ دسامبر ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine; "President Bush's Speech on Iraq, 17 September 2007, https://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=14406922 بایگانی‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine, accessed 9 December 2014
  23. ↑ "Iraqi Journalist Hurls Shoes at Bush, Is Detained". Fox News. 14 December 2008. Archived from the original on 15 July 2014. Retrieved 18 June 2014.
  24. ↑ "Transcript of Obama's Speech at Camp Lejeune, N.C." whitehouse.gov. 27 February 2009. Retrieved 18 June 2014.
  25. ↑ "Obama's Speech at Camp Lejeune, N.C." The New York Times. 27 February 2009. Archived from the original on 30 June 2017. Retrieved 26 February 2017.
  26. ↑ Londoño, Ernesto (19 August 2010). "Operation Iraqi Freedom ends as last combat soldiers leave Baghdad". The Washington Post. Archived from the original on 26 July 2017. Retrieved 18 September 2017.
  27. ↑ "President Obama's Address on Iraq". The New York Times. 31 August 2010.
  28. ↑ "Obama's full speech: 'Operation Iraqi Freedom is over'". NBC News. 31 August 2010. Retrieved 23 October 2010.
  29. ↑ Al Jazeera; agencies (19 August 2010). "Last US combat brigade leaves Iraq". Al Jazeera and agencies. Archived from the original on 19 August 2010. Retrieved 19 August 2010. The 4th SBCT, 2ID left Baghdad and drove the entire distance to the Kuwaiti border in the same footprints that 3rd ID made during the invasion known as the "Race for Baghdad". I was one of those people driving out. We faced intense heat, the very real threat of the "final strike" against us and the possibility of breaking down in unsecured areas with very little support and the only combat power was what we brought with us. I crossed the border at 0548 in the morning and doing such, helped bring this war to an end, officially.
  30. ↑ Lara Jakes; Rebecca Santana (15 October 2012). "Iraq Withdrawal: U.S. Abandoning Plans To Keep Troops in Country". Associated Press (AP). Archived from the original on 30 December 2011. Retrieved 28 April 2012.
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ ۳۱٫۲ ۳۱٫۳ MacAskill (21 October 2011). "Iraq rejects US request to maintain bases after troop withdrawal". The Guardian. London. Archived from the original on 10 September 2013. Retrieved 28 April 2012.
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ Denselow, James (25 October 2011). "The US departure from Iraq is an illusion". The Guardian. Archived from the original on 1 October 2013. Retrieved 28 April 2012.
  33. ↑ Pace, Julie (12 December 2011). "Obama, Maliki chart next steps for U.S. , Iraq". Associated Press. Archived from the original on 19 July 2012.
  34. ↑ Robinson, Dan (12 December 2011). "Obama, Maliki Hail 'New Chapter' for Iraq Without US Troops". Associated Press. Archived from the original on 14 December 2011. Retrieved 14 December 2011.
  35. ↑ "Obama Pays Tribute to Troops Who Served in Iraq". Voice of America. 14 December 2011. Archived from the original on 28 January 2012. Retrieved 14 December 2011.

    McGreal, Chris (14 December 2011). "Barack Obama declares Iraq war a success". The Guardian. Guardian News and Media Limited. Archived from the original on 4 September 2014. Retrieved 3 September 2014.
  36. ↑ "US flag ceremony ends Iraq operation". BBC. 15 December 2011. Archived from the original on 15 December 2011. Retrieved 15 December 2011.
  37. ↑ "US lowers flag to end Iraq war". London. Associated Press. 15 December 2011. Archived from the original on 1 February 2012. Retrieved 15 December 2011.
  38. ↑ Mak, Tim (15 December 2011). "Leon Panetta marks end of Iraq war". Politico. Archived from the original on 8 January 2012. Retrieved 15 December 2011.
  39. ↑ "We will never forget Sgt. Ahmed Altaie". US Army Reserve. Archived from the original on 19 April 2012. Retrieved 28 April 2012.
  40. ↑ Allam, Hannah (26 February 2012). "U.S. military receives remains of last soldier missing in Iraq". McClatchy Newspapers. Archived from the original on 18 May 2013. Retrieved 28 April 2012.
  41. ↑ "Army IDs remains of last missing U.S. soldier in Iraq". Associated Press (AP). 27 February 2012. Archived from the original on 23 April 2012. Retrieved 28 April 2012.
  42. ↑ Graff, Peter (27 February 2012). "Michigan burial for last U.S. soldier missing in Iraq". Reuters. Archived from the original on 22 October 2012. Retrieved 28 April 2012.

بیشتر خواندن[ویرایش]

  • آنتونی آرنوو،عراق: منطق عقب‌نشینی. کتاب‌های مارکت، شیکاگو، ۲۰۰۶.
  • مالوری آر.
  • جورج مک گاورن و ویلیام رو پولک،خارج از عراق: طرحی عملی برای خروج اکنون.سیمون و شوستر، نیویورک، ۲۰۰۶.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=خروج_نیروهای_آمریکا_از_عراق_(۲۰۰۷–۲۰۱۱)&oldid=37848491»