پرش به محتوا

جسیکا گالاگر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جسیکا گالاگر
گالاگر در 2016
اطلاعات شخصی
ملیتاسترالیایی
زاده۱۴ مارس ۱۹۸۶ ‏(۳۸ سال)
جیلانگ
ورزشی
کشوراسترالیا
ورزشاسکی آلپاین
دو و میدانی
دوچرخه‌سواری
قایقرانی

جسیکا گالاگر (زاده ۱۴ مارس ۱۹۸۶) یک اسکی‌باز آلپاین پارالمپیک، ورزشکار دو و میدانی، دوچرخه‌سوار و قایقران استرالیایی است. او دومین زن استرالیایی در بازی‌های پارالمپیک زمستانی و اولین زن استرالیایی بود که در پارالمپیک زمستانی در بازی‌های ونکوور ۲۰۱۰ مدال گرفت. او در پارالمپیک زمستانی ۲۰۱۴ در سوچی شرکت کرد و مدال برنز گرفت.[۱]

او نابینا بوده و نماینده استرالیا در سطح بین‌المللی در سه رشته ورزشی است: اسکی، دو و میدانی و دوچرخه سواری. او علاوه بر دستاوردهای خود در اسکی، نماینده استرالیا در دو و میدانی در پارالمپیک تابستانی ۲۰۱۲ لندن بوده است و در مسابقات جهانی دو و میدانی کرایست چرچ IPC 2011 در پرش طول و نیزه موفق به کسب یک مدال نقره و یک مدال برنز شده است. او همچنین نماینده نوجوانان ایالت ویکتوریا در نت بال و بسکتبال بوده است. گالاگر به همراه راهنمایش مدیسون یانسن برای پارالمپیک ریو ۲۰۱۶ در تیم دوچرخه سواری استرالیا انتخاب شد.[۲] هدف بلند مدت او این بود که اولین استرالیایی باشد که در پارالمپیک یا المپیک تابستانی و زمستانی مدال می‌گیرد[۳] و در بازیهای ۲۰۱۶ ریو با کسب مدال برنز در تایم تریل B/VI 1000 متر زنان به این هدف رسید

او برای شرکت در پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس، چهارمین پارالمپیک او، (دو زمستان و دو تابستان) در ماده دوچرخه سواری پیست انتخاب شده است.[۴]

زندگی شخصی

[ویرایش]

گالاگر در ۱۴ مارس ۱۹۸۶ به دنیا آمد و در حومه جیلونگ هایتون زندگی می‌کند.[۵] در سال ۲۰۰۹، او از دانشگاه فناوری ملبورن با مدرک کارشناسی ارشد استئوپاتی، فارغ‌التحصیل شد و یک استئوپات است.[۶]

در زمان بازی‌های پارالمپیک زمستانی ونکوور ۲۰۱۰، او با جرالد هیدن، اسکی باز نشسته پارالمپیک آمریکایی قرار می‌گذاشت. او سفیر کمیته پارالمپیک استرالیا، Vision Australia ،Seeing Eye Dogs استرالیا،[۷] Vision 2020 استرالیا،[۸] Kx Pilates[۹] و 2XU است.[۹]

او از نظر قانونی به دلیل بیماری بست، یک بیماری نادر، نابینا است. او هنگامی که نوجوان بود، با دریافت نتایج آزمایشات در حالی که در مسابقات قهرمانی نتبال کشور زیر ۱۷ سال شرکت می‌کرد، دریافت بینایی خود را از دست می‌دهد. گالاگر برای شرکت در پارالمپیک ۲۰۰۸ پکن در پرش طول، ۱۰۰ متر، پرتاب تیر و دیسک انتخاب شد، اما او در آزمون رده‌بندی خود مردود شد زیرا داوران گفتند که بینایی چشم راست او ۰٫۰۱٪ بهتر از حد نیاز است. در نوامبر ۲۰۰۹، رده‌بندی او به دلیل بدتر شدن بینایی او مجدداً مورد بررسی قرار گرفت و او واجد شرایط رقابت تلقی شد.[۱۰]

گالاگر در ژوئن ۲۰۱۵ به هیئت بورد ویژن ۲۰۲۰ استرالیا منصوب شد و همچنین عضوی از کمیته مالی، مالی و حسابرسی آن است. در مارس ۲۰۱۸ نام او در فهرست افتخار زنان ویکتوریایی ثبت شد.[۱۱] در دسامبر ۲۰۲۳ به گالاگر دکترای افتخاری علوم اجتماعی توسط دانشگاه فناوری ملبورن اهدا شد.[۱۲]

ورزش

[ویرایش]

نت بال، بسکتبال و اسنوبورد

[ویرایش]

او نت بال و بسکتبال را با رقبای غیرمعلول خود بازی می‌کرد.[۱۳] زمانی برای اولین بار در سطح الیت هر دو ورزش شرکت کرد دریافت در حال از دست دادن دید خود است.[۱۴] در نت بال، او دروازه‌بان و مهاجم و چندین بار نماینده ویکتوریا برای ذخیره تیم زیر ۱۶ سال استرالیا بود. در بخش قهرمانی لیگ ویکتوریا، او برای دو تیم پالادیان آلتونا لایتنینگ بازی کرد. در بسکتبال، او به مدت پنج سال نماینده تیم جیلانگ کتز و همچنین نماینده ویکتوریا کانتری بود. در آن زمان هدف او تبدیل شدن به یک بازیکن حرفه ای نت بال یا بسکتبال بود. او همچنین در لیگ نت بال فوتبال جیلانگ به عنوان نماینده ساوت بارون و لئوپولد بازی کرد. علیرغم اینکه بینایی ضعیفی داشت و به دلیل برنامه تمرینی پارالمپیک یک سوم بازی‌ها را از دست داد، در سال ۲۰۰۷ جایزه بهترین و منصفانه‌ترین جایزه درجه A را به نمایندگی از لئوپولد به دست آورد.[ نیازمند منبع ]

گالاگر همچنین یک اسنوبوردر است و قبل از اینکه به بازی‌های پارالمپیک زمستانی بپردازد، در تعطیلات خود در ویل، کلرادو، به این ورزش می‌پرداخت.

رقابت‌های اسکی

[ویرایش]
جسیکا گالاگر با راهنمای بینای خود کریستین گایگر در دسامبر ۲۰۱۳. میکروفون‌ها به آنها اجازه می‌داد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

گالاگر اولین زن استرالیایی بود که در پارالمپیک زمستانی مدال گرفت و دومین زن استرالیایی حاضر در پارالمپیک زمستانی بود.[۱۵] پس از شناسایی استعدادیابی و به دلیل تجربه اسنوبرد، به او فرصت داده شد تا در بالاترین سطوح در اسکی رقابت کند. از آنجایی که او نابینا است، با یک راهنما رقابت می‌کند و اریک بیکرتون راهنمای او است. او توسط استیو گراهام، که همچنین مربی مایکل میلتون[۱۶] سرمربی فعلی برنامه پارالمپیک زمستانی موسسه ورزش استرالیا بوده است مربیگری می‌شود.[۱۷][۱۸] کمپ او در مرکز آموزشی مؤسسه ورزش ویکتوریا واقع در استادیوم لیک ساید در جنوب ملبورن قرار دارد.[۱۹] در حالی که به‌طور فعال شش روز در هفته تمرین می‌کند، جلسات تمرینی فردی او بین دو تا سه ساعت و در مجموع ده تا دوازده جلسه در هفته طول می‌کشد.

گالاگر برای اولین بار در سال ۲۰۰۹ در بازی‌های زمستانی نیوزلند به نمایندگی از استرالیا حضور داشت و در آنجا مدال طلا گرفت. در ژانویه ۲۰۱۰، او در اولین مسابقات جام جهانی اسکی آلپاین IPC خود در اتریش شرکت کرد و مدال برنز اسلالوم را به دست آورد.[۹] قبل از شروع بازی‌های ۲۰۱۰، او در ۹ رویداد جام جهانی شرکت کرده بود.در بیست و چهارمین سالگرد تولد خود، او مدال برنز بازی‌های ونکوور را در رشته اسلالوم زنان با اختلال بینایی به دست آورد،[۲۰] اولین زن استرالیایی بود که این کار را انجام داد.[۱۵] در اولین و دومین رقابت دانهیل خود، او هر دو بار سوم شد،[۱۵][۲۱] او همچنین در مسابقات اسلالوم غول پیکر زنان با اختلال بینایی در بازی‌های ۲۰۱۰ شرکت کرد،[۲۰] اما پس از مشکلات ارتباطی هدست هفتم شد.[۲۲]

در سال ۲۰۱۳، در جام جهانی اسکی آلپاین IPC در تردبو، نیو ساوت ولز، چند هفته پس از اینکه با راهنمای جدید خود، کریستین گایگر همراه شد، دو مدال نقره اسلالوم به دست آورد. در پارالمپیک سوچی ۲۰۱۴، گالاگر (به هدایت گایگر) مدال برنز جاینت اسلالوم زنان کم بینا را به دست آورد.[۱]

او از سال ۲۰۰۹ در انستیتو اسکی آلپاین استرالیا فعال بوده است[۲۳]

موزه ملی ورزش استرالیا پس از کسب مدال برنز او در بازی‌های ونکوور ۲۰۱۰، چندین آیتم مرتبط با او را به نمایش گذاشت.[۲۴]

دو و میدانی رقابتی

[ویرایش]

گالاگر یک مسابقه‌دهنده دو و میدانی است،[۲۵]او پس از اطلاع از بازی‌های پارالمپیک وارد دو و میدانی شد.[۲۶] در ارزیابی اولیه، علی‌رغم اینکه او لباس‌های ورزشی معمولی پوشیده بود، پرتابی را انجام داد که مسافت مقدماتی پارالمپیک را برآورده کرد.[۲۶] او دارای چندین رکورد در رده‌بندی F13 از جمله رکوردهای استرالیا و اقیانوسیه در پرش طول، پرتاب نیزه و پرتاب تیر و یک رکورد استرالیا در دیسک است.[۲۷] در دو و میدانی، مربیان او مایک ادواردز و جان بواس بودند. در ژانویه ۲۰۱۱، او در مسابقات جهانی دو و میدانی کرایست چرچ IPC 2011 شرکت کرد و در پرش طول دوم و در پرتاب نیزه با پرتاب ۳۳٫۷۵ متر (۱۱۰٫۷ فوت) سوم شد. حضور او در مسابقات قهرمانی نشان دهنده بازگشت او به ورزش پس از استراحت برای رقابت در اسکی بود.[۲۸]

در پارالمپیک لندن ۲۰۱۲، گالاگر در پرش طول زنان F13 و پرتاب نیزه زنان F12/13 شرکت کرد و به ترتیب پنجم و ششم شد.[۲۰][۲۹][۳۰] گالاگر از این نتایج ناامید شد، زیرا در طول تمرین دچار پارگی شدید مینیسک شده بود که او را مجبور به استفاده از عصا در ماه قبل از مسابقه کرد.[۳۱]

گالاگر در مصاحبه ای در سال ۲۰۱۴ بیان کرد که رقابت در پارالمپیک‌های تابستانی و زمستانی چه معنایی برای او دارد. او گفت: من عاشق تجربه فرهنگی منحصر به فردی هستم که هر شهر میزبان به ارمغان می‌آورد. در نهایت، رقابت برای کشور خود در بزرگ‌ترین صحنه ورزشی جهان مانند یک اوجگیری است و خاطرات و تجربیاتی را به ارمغان می‌آورد که تا آخر عمر باقی می‌مانند.[۳۲]

دوچرخه سواری رقابتی

[ویرایش]
گالاگر (راست) و راهنمایش مدیسون جانسن (چپ) پس از کسب مدال برنز در فینال تایم تریل B/VI 1000 متر زنان.

گالاگر توسط گلن دونی، مربی مؤسسه ورزش ویکتوریا تشویق شد تا دوچرخه سواری کند. تصمیم او برای انتقال به دوچرخه‌سواری پس از اینکه رویداد دو و میدانی مورد علاقه او، پرش طول، در برنامه دو و میدانی پارالمپیک ریو ۲۰۱۶ گنجانده نشد اتخاذ شد. گالاگر معتقد است که دوچرخه سواری در پیست آسان‌تر از اسکی در سراشیبی است. او گفت: «از آنجایی که یک اسکی باز هستم باید با سرعت‌های بالا تحت تغییرات فوق‌العاده شدیدی که دائماً تغییر می‌کند، اسکی کنم. اما دوچرحه سواری یک محیط پایدار دارد.»[۳] در مسابقات جهانی پیست پارا دوچرخه سواری UCI 2016 در مونتیچیاری ایتالیا، گالاگر و راهنمایش مدیسون یانسن اولین بازی بین‌المللی خود را انجام دادند. آنها مدال طلای دوی سرعت B زنان در زمان رکورد جهانی را به دست آوردند.[۳۳][۳۴] در سپتامبر ۲۰۱۶، او اولین استرالیایی شد که در پارالمپیک تابستانی و زمستانی موفق به کسب مدال برنز شد و در پارالمپیک تابستانی ۲۰۱۶ مدال برنز را در تایم تریل B/VI 1000 متر زنان کسب کرد. در المپیک ریودوژانیرو آنان در رشته تعقیبی انفرادی زنان نهم شدند.[۳۵]

گالاگر در مسابقات جهانی پیست پارا دوچرخه سواری UCI 2018 برزیل، به همراه مدیسون یانسن مدال نقره تایم تریل و سرعت دوی دو نفره زنان را به دست آورد.[۳۶]

در مسابقات جهانی پیست پارا دوچرخه سواری UCI 2019 در آپلدورن هلند، او همراه با مدیسون یانسن مدال نقره را در اسپرینگ کسب کرد و در تایم تریل زنان چهارم شد.[۳۷]

در بازی‌های کشورهای مشترک المنافع ۲۰۲۲ در بیرمنگام انگلستان، گالاگر با راهنمایی کیتلین وارد دو مدال طلا گرفت.[۳۸]

در مسابقات جهانی پیست پارا دوچرخه سواری UCI 2022 در سن کوئنتین-آن-ایولین فرانسه، گالاگر با کیتلین وارد دو مدال نقره - دوی سرعت B زنان و تایم تریل B زنان به دست آورد[۳۹]

در مسابقات جهانی پیست پارا دوچرخه سواری UCI 2024 در ریودوژانیرو، برزیل، او با کیتلین وارد دو مدال برنز - دوی سرعت B زنان و تایم تریل B زنان به دست آورد[۴۰]

قایقرانی رقابتی

[ویرایش]

گالاگر همراه با الکساندرا واینی، تام برث ویستل، جیمز تالبوت و تیزان کو (کاکس) در مسابقات PR3 Mixed Coxed Four در مسابقات جهانی روئینگ ۲۰۲۲ چهارم شد. در مسابقات قهرمانی قایقرانی جهان ۲۰۲۳، گالاگر به همراه خدمه خود متشکل از تام بیرتویستل، هریسون نیکولز، سوزانا لوتزه و کاکس تیسان کو، عنوان چهارمی مسابقات PR3 Mixed Coxed Four را به دست آورد.[۴۱]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Paxinos, Stathi (16 March 2014). "Sochi Winter Paralympics: Jess Gallagher wins giant slalom bronze". Sydney Morning Herald. Retrieved 17 March 2014. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «smh» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  2. ↑ "Australian Paralympic Team announced". Australian Paralympic Committee News, 30 May 2016. Archived from the original on 3 October 2018. Retrieved 30 May 2016.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Unfinished business: Jessica Gallagher wants that summer Paralympic medal". SBS. 28 April 2016. Archived from the original on 29 March 2019. Retrieved 29 April 2016. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «sbs» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  4. ↑ "Paralympics Australia Names Cycling Team For Paris 2024 | Paralympics Australia". www.paralympic.org.au (به انگلیسی). 2024-07-30. Retrieved 2024-07-30.
  5. ↑ "Jessica Gallagher". Australian Paralympic Committee. Archived from the original on 9 February 2014. Retrieved 10 February 2014.
  6. ↑ "RMIT graduate makes Paralympics history". RMIT University. 17 March 2010. Archived from the original on 18 April 2012. Retrieved 27 November 2011.
  7. ↑ "Our ambassadors and patrons". Seeing Eye Dogs Australia. Archived from the original on 7 August 2013. Retrieved 21 June 2013.
  8. ↑ "Jessica Gallagher". Vision 2020 Australia. Archived from the original on 11 April 2013. Retrieved 21 June 2013.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ "Jessica Gallagher". The Sports Vault. Archived from the original on 3 October 2018. Retrieved 21 June 2013. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «sportsvault» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  10. ↑ Marinos, Sarah (4 September 2012). "Going for gold". The Weekly Review. Archived from the original on 11 May 2013. Retrieved 21 June 2013.
  11. ↑ "Victorian Honour Roll of Women". Women Victoria – vic.gov.au. Archived from the original on 10 March 2018. Retrieved 10 March 2018.
  12. ↑ "Jessica Gallagher | Defying Limits and Inspiring Generations". Victorian Institute of Sport (به انگلیسی). Retrieved 2023-12-14.
  13. ↑ "Jessica Gallagher". Australian Institute of Sport. Archived from the original on 24 March 2012. Retrieved 8 November 2011.
  14. ↑ "Paralympic Heroes". Australian Broadcasting Corporation. 23 March 2010. Retrieved 8 November 2011.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ "Skier Jessica Gallagher first Australian woman to win Paralympic medal". Adelaide Advertiser. 15 March 2010. Retrieved 8 November 2011. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «adelaide-now» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  16. ↑ "Take It to the Limit – Transcript". Australian Broadcasting Corporation. 10 March 2010. Retrieved 26 October 2011.
  17. ↑ "Paralympic Alpine Skiing Home". Australian Institute of Sport. Archived from the original on 5 October 2011. Retrieved 26 October 2011.
  18. ↑ "AIS Athlete of the Year Finalists named". Australian Olympic Committee. 11 November 2010. Retrieved 26 October 2011.
  19. ↑ "Jessica Gallagher". Victorian Institute of Sport. Archived from the original on 13 August 2011. Retrieved 25 June 2012.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ ۲۰٫۲ "Jessica Gallagher". Paralympic.org. International Paralympic Committee. Retrieved 12 January 2013. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «IPC» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  21. ↑ "Jessica Gallagher Paralympic medal a first for Aussie women". Geelong Advertiser. Geelong, Victoria. 15 March 2010. Retrieved 8 November 2011.
  22. ↑ Caruana, Patrick (17 March 2010). "Aussies struggle in fog at Creekside". The Sydney Morning Herald. Retrieved 21 June 2013.
  23. ↑ "Athlete Spotlight: Jessica Gallagher". Australian Institute of Sport. Archived from the original on 3 September 2012. Retrieved 21 June 2013.
  24. ↑ "Don't miss this opportunity to learn to Ski at Mt Baw Baw". Vision Australia. 12 July 2011. {{cite web}}: Missing or empty |url= (help)
  25. ↑ "Jessica Gallagher". Athletics Australia. Archived from the original on 29 November 2011. Retrieved 25 June 2012.
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ Silkstone, Dan (14 April 2010). "Turning Point". The Age. Melbourne, Victoria. Retrieved 27 November 2011.
  27. ↑ "RMIT graduate makes Paralympics history". RMIT. Retrieved 8 November 2011.
  28. ↑ "Gallagher proves herself with world championships bronze". Australia: Athletics Australia. Archived from the original on 3 October 2018. Retrieved 9 November 2011.
  29. ↑ "Women's Long Jump F13 results". International Paralympic Committee. Archived from the original on 21 March 2014. Retrieved 12 January 2013.
  30. ↑ "Women's Javelin F12/13 results". International Paralympic Committee. Archived from the original on 21 March 2014. Retrieved 12 January 2013.
  31. ↑ "London 2012". Jessica Gallagher's blog. 31 October 2012. Retrieved 22 June 2013.
  32. ↑ "Jessica Gallagher". Jetstar Magazine: 136. March 2014. Archived from the original on 8 March 2014. Retrieved 8 March 2014.
  33. ↑ "Gallagher gold headlines six medal haul on day three". Cycling Australia News. 20 March 2016. Archived from the original on 26 October 2016. Retrieved 20 March 2016.
  34. ↑ "Tandem duo sprint to maiden world title; Australia finishes with 14 medals". Cycling Australia News. 21 March 2016. Archived from the original on 2 April 2016. Retrieved 21 March 2016.
  35. ↑ "Womens B 1000m Time Trial Schedule & Results – Paralympic Cycling Track". Rio 2016. Archived from the original on 22 September 2016. Retrieved 11 September 2016.
  36. ↑ "10 medals for Australia at Para Track Worlds". Cycling Australia website. Archived from the original on 3 April 2018. Retrieved 3 April 2018.
  37. ↑ "2019 UCI Para-Cycling Track World Championships – Day 4 Report". UCI Cycling website. Retrieved 17 March 2019.
  38. ↑ "2022 Commonwealth Games Results". Commonwealth Games Australia. 16 June 2020. Retrieved 15 August 2022.
  39. ↑ "Results – UCI Para-cycling Track World Championships". UCI. 22 October 2022. Retrieved 23 October 2022.
  40. ↑ "2024 UCI Paracycling Track World Championships". paraworlds2024.veloresults.com. Retrieved 2024-03-24.
  41. ↑ "Silver lining for Morrison, McIntyre as Pair cast their eyes toward Paris". Rowing Australia. 10 September 2023. Archived from the original on 8 December 2023. Retrieved 11 September 2023.

پیوند به بیرون

[ویرایش]

وبگاه رسمی جسیکا گالاگر در اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌های دو و میدانی

جسیکا گالاگر در کمیته بین‌المللی پارالمپیک

  • جسیکا گالاگر در IPC.InfostradaSports.com (بایگانی‌شده)
    • برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جسیکا_گالاگر&oldid=40240089»