جان مک کراکن
| جان مک کراکن | |
|---|---|
| نام در زمان تولد | جان هاروی مک کراکن |
| زادهٔ | ۹ دسامبر ۱۹۳۴ برکلی, کالیفرنیا, ایالات متحده |
| درگذشت | ۸ آوریل ۲۰۱۱ (۷۶ سال) نیویورک, ایالات متحده |
| شناخته‌شده برای | مجسمه سازی |
| جنبش | مینیمالیسم |
جان هاروی مک کراکن (9 دسامبر 1934). – 8 آوریل 2011) [۱] هنرمندی مینیمالیست بود. او در لس‌آنجلس، سانتافه، نیومکزیکو و نیویورک زندگی و کار کرده است.
آموزش/تدریس[ویرایش]
مک کراکن پس از فارغ‌التحصیل شدن از دبیرستان، به مدت چهار سال در نیروی دریایی ایالات متحده خدمت کرد. او پس از ثبت‌نام در کالج هنر و صنایع دستی کالیفرنیا در اوکلند، مدرک BFA خود را در سال 1962 دریافت کرد و بیشتر کارهای خود را برای MFA به پایان رساند. در طی این سال‌ها او با گوردون اونسلو فورد و تونی دلاپ همکلاس بوده است.
تدریس:[ویرایش]
- 1965-1966: دانشگاه کالیفرنیا، ایروین
- 1966-1968: دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس
- 1968-1969: مدرسه هنرهای تجسمی ، شهر نیویورک
- 1971-1972: کالج هانتر ، نیویورک
- 1972–1973: دانشگاه نوادا، رنو
- 1973-1975: دانشگاه نوادا، لاس وگاس
- 1975-1976: دانشگاه کالیفرنیا، ایروین
- 1975-1985: کالج مطالعات خلاق ، دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا
فعالیت کاری[ویرایش]
زمانی که جان مک‌کراکن در سطح بین‌المللی شناخته شد، شروع به ساخت اولین آثار مجسمه‌سازی خود در دوران تحصیل (در مقطع کارشناسی ارشد) در کالج هنر و صنایع دستی کالیفرنیا نمود. همراهان مینیمالیست او در این دوره جان اسلورپ و پیتر شنور و نقاشان تام نوزم، وینسنت پرز و تری استجون، (1964، 1965) بودند. دنیس اوپنهایم نیز، که در آن زمان به همان اندازه شهرت داشت، در برنامه MFA در نزدیکی استنفورد ثبت نام کرده بود، از بازدیدکنندگان این برنامه تحصیلات تکمیلی بود. مک کراکن در حالی‌که با بوم های سه بعدی به آزمایش‌هایی مشغول بود، شروع به تولید اشیاء هنری ساخته شده با تکنیک‌ها و مواد صنعتی، تخته سه‌لا، لاک، رزین رنگدانه کرده و آثار مینیمالیستی با سطوح بسیار بازتابنده و صاف خلق کرد. او تکنیک‌هایی را به کار برد که در ساخت تخته‌های موج‌سواری مورد استفاده قرار می‌گرفت. بعدها مک کراکن عضوی از جنبش نور و فضا بود که شامل جیمز تورل ، پیتر الکساندر ، لری بل ، رابرت ایروین نونی گرویلا و دیگران می‌شود. او در مصاحبه‌هایی که داشته، بیشترین تأثیرات خود را آثار اکسپرسیونیست انتزاعی بارنت نیومن و مینیمالیست‌هایی مانند دونالد جاد ، دن فلاوین و کارل آندره ذکر می‌کند. [۲]
آثار اولیه خلق‌شده توسط جان مک کراکن از آرم شرکت‌ها، مانند لوگوی شرکت شورون مشتق شده بودند. مجسمه‌های او به روابط متقابل موجود بین دنیای مادی و طراحی می‌پردازد. [۳]
در سال 1966، مک‌کراکن به فرم مجسمه‌سازی با امضای خود رسید: پلانک، قالب باریک، تک‌رنگی و شکل مستطیلی که با زاویه به دیوار (محل نقاشی) تکیه می‌کند. و هم‌زمان وارد فضاهای سه‌بعدی و فضای فیزیکی می‌شود. او ایده پلانک را در زمانی تصور کرد که هنرمندان در از طیف و سبکی، جنبه‌های نقاشی و مجسمه‌سازی را در آثار خود ترکیب می‌کردند و بسیاری با سطوح بی‌پالایش و غیرشخصی آثار خود را خلق می‌کردند. مک‌کراکن خاطرنشان کرد، "من پلانک را بین دو جهان می‌بینم؛ کف نمایانگر دنیای فیزیکی اشیاء ایستاده، درختان، ماشین‌ها، ساختمان‌ها، [و] بدن انسان و... و دیوار نشان‌دهنده دنیای تخیل می‌باشد. فضای نقاشی توهم‌گرایانه، [و] فضای ذهنی انسان." مجسمه‌ها از فرم‌های تخته سه‌لای پوشیده‌شده با فایبرگلاس و لایه‌هایی از رزین پلی‌استر تشکیل می‌شدند. در حالی‌که سطح رزین صیقلی و یادآور زیبایی‌شناسی پلانک موج سواری جنوب کالیفرنیا در دهه 1960 و فرهنگ Kustom Kar بود، این عنوان از شعارهای تبلیغاتی در مجلات مد گرفته شده است. [۴] علاوه بر پلانک‌ها، هنرمند قطعات دیوار و مجسمه‌های مستقل را در اشکال و اندازه‌های هندسی مختلف ـ‌از اشکال کوچک‌تر روی پایه‌ها گرفته تا سازه‌های بزرگ در فضای باز به شکل اهرام، زیگورات، چهاروجهی و گاهی کریستال‌ـ خلق می‌کند. او با فولاد ضدزنگ و برنز صیقلی نیز کار می‌کرد و گه‌گاه آثاری می‌ساخت که در واقع پلانک ها را به عناصر نازک و تکراری که در یک ردیف به دیواری تکیه می‌دادند برش می‌داد.
در آثار مک‌کراکن از رنگ به عنوان «ماده» استفاده می‌شد. در این آثار، رنگ‌های ضخیم و پررنگ با پرداخت بسیار صیقلی، نور منحصربه‌فرد کالیفرنیا را منعکس می‌کنند. یا ناظر را به گونه‌ای محسور می‌کنند که اثر را در بعد دیگری می‌بیند. پالت رنگ او شامل صورتی حبابی، زرد لیمویی، یاقوت کبود و آبنوسی بود، که معمولاً به صورت تک‌رنگ استفاده می‌شد. گاهی اوقات استفاده از چندین رنگ، مانند جریان گدازه مذاب، سطح مجسمه را درخشان کرده و به پایین می‌کشاند. [۵] مک کراکن معمولاً جای استفاده از رزین یا لاک صنعتی، از رزین‌های دست‌ساز استفاده می‌کرد. در اثری که از لاک دست‌ساز خود مک کراکن استفاده شده، مشخص است که با دقت آنها را رنگ‌کاری کرده است.[نیازمند منبع] سطوح تک‌رنگ آثار او بارها و به اندازه‌ای که اثر انعکاس به دلیل سنباده‌کاری و صیقل دادن که شفاف می‌باشند. او همچنین آثاری را از چوب رنگ‌آمیزی‌شده و در سال‌های اخیر برنز بسیار صیقلی و فولاد ضد زنگ بازتابنده ساخته است. [۵]
در سال‌های 1971 تا 1972، او مجموعه‌ای از نقاشی‌های کمتر دیده شده را بر اساس ماندالای هندو و بودا ساخت، که برای اولین بار در سال 2011 در کاستلو دی ریوولی به نمایش درآمد. John McCracken: Sketchbook در سال 2008 توسط Radius Books مبتنی بر سانتافه منتشر شد.
در طول دهه 1970 و اوایل دهه 1980، در دوره‌ای، او وقت خود را به تدریس در دانشگاه نوادا در رنو و لاس‌وگاس و در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا اختصاص داد، مک‌کراکن توجه انتقادی نسبتاً کمی به خود جلب کرد. نقل مکان او و همسرش، هنرمند گیل بارینگر، در سال 1985 به لس آنجلس، به کار او را از بعد بدنه‌های نویی از آثار، نمایشگاه‌ها، گالری و موزه، و شناخت نسل جوان‌تری از هنرمندان، فروشندگان و متصدیان، جان دوباره‌ای به کار هنری او بخشید. مک کراکن از سال 1994 به بعد در سانتافه زندگی می‌کرد.
نمایشگاه‌ها[ویرایش]
مک کراکن اولین نمایشگاه خود در لس‌آنجلس را در گالری نیکلاس وایلدر، در سال 1965، و اولین نمایشگاه خود را در نیویورک را در گالری رابرت الکان، در سال 1966 برگزار کرد. همین‌طور نمایشگاه بعدی خود در گالری Sonnabend در سال 1992 برگزار کرد.
آثار هنری مک‌کراکن در همه نمایشگاه‌های مهم مجسمه‌سازی مینیمالیست در ایالات متحده و اروپا گنجانده شده است، نمایش آثار او با ساختارهای اولیه در موزه یهودی، در سال 1966 و مجسمه‌سازی آمریکایی دهه شصت، در موزه شهرستان لس‌آنجلس شروع شد. [۶]
مروری بر آثار مک کراکن توسط Castello di Rivoli - Museo d'Arte Contemporanea، تورین در بهار 2011 برگزار شد. از دیگر نمایشگاه‌های انفرادی اخیر او شامل خانه اینورلیت در باغ گیاه شناسی سلطنتی ادینبورگ (2009) و موزه Stedelijk voor Actuele Kunst (SMAK)، گنت (2004) می‌باشد.
او در سال 2007، در Documenta 12 در کاسل مورد تقدیر قرار گرفت، در این مراسم به بررسی کوچکی از هنر او پرداخته شد.
حراجی‌ها[ویرایش]
میانگین ده اثر برتر او در حراج همگی بیش از 200000 دلار است، از جمله امتیاز بالای حراج او برای یک تخته سیاه هشت فوتی در سال 1972، که به قیمت 180،000 پوند (358،637 دلار) در Phillips de Pury & فروخته شد. [۷]
مجموعه‌های دائمی[ویرایش]
- شماره 25 ، 1964، موزه هنر دانشگاه، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
- Nine Planks V ، 1974، موزه هنر لاگونا، ساحل لاگونا
- ستون آبی ، 1967، موزه هنر شهرستان لس آنجلس
- پلانک ، 1976، موزه هنر شهرستان لس آنجلس
- به من نگو کی توقف کنم ، 1967، موزه هنر شهرستان لس آنجلس
- بدون عنوان ، 1982، موزه هنر شهرستان لس آنجلس
- میکونوس ، 1965، موزه هنر نیوپورت هاربر، ساحل نیوپورت
- پلانک I ، 1974، موزه هنر نیوپورت هاربر، ساحل نیوپورت
- هرم ، موزه هنر نیوپورت هاربر، ساحل نیوپورت
- مکعب قرمز ، 1971، موزه هنر نیوپورت بندر، ساحل نیوپورت
- بدون عنوان ، موزه هنر نیوپورت هاربر، ساحل نیوپورت
- Blue Post and Lintel I ، 1965، موزه نورتون سایمون ، پاسادنا
- لو بارون ، موزه اوکلند، اوکلند
- عشق به زبان ایتالیایی ، 1967، موزه اوکلند، اوکلند
- Nine Planks، IV ، 1974، موزه هنرهای معاصر سن دیگو، لاجولا
- نقاشی ، 1974، موزه هنرهای معاصر سن دیگو، لاجولا
- راست پایین ، 1967، موزه هنر مدرن سانفرانسیسکو، سانفرانسیسکو
- موزه هنر دانشگاه، دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا
- موزه هنر سانتا باربارا، سانتا باربارا
- Blue Post and Lintel ، 1970، موزه هنر هونولولو، هونولولو، هاوایی
- چیمو ، 1965، موزه هنر هونولولو، هونولولو، هاوایی
- هرم زرد ، 1965، موزه هنر هونولولو، هونولولو، هاوایی
- پلانک ، 1980، شرکت K & B، نیواورلئان، لوئیزیانا
- عطر مطلقا برهنه ، 1967، موزه هنر مدرن ، نیویورک، نیویورک
- Naxos ، 1965، Solomon R. Guggenheim Museum ، نیویورک، نیویورک
- بدون عنوان (جعبه صورتی) ، 1970، موزه سولومون آر. گوگنهایم ، نیویورک، نیویورک
- بدون عنوان ، 1969، موزه سولومون آر. گوگنهایم ، نیویورک، نیویورک
- بلوک بنفش در دو قسمت ، 1966، موزه هنر آمریکایی ویتنی ، نیویورک، نیویورک
- بدون عنوان (پلانک خاکستری) ، 1978، موزه طراحی مدرسه رود آیلند ، پراویدنس، رود آیلند
- 23 ، 1964، موزه هنر آمریکایی اسمیتسونیان
- نقاشی دال بدون عنوان، مجسمه رزین و فایبرگلاس، 1981، موزه هنر آمریکایی اسمیتسونیان
- گرین ، موسسه هنر مینیاپولیس
- ماندالا پنجم ، 1972، موسسه هنر مینیاپولیس
- تا زمانی که به همه آنها نرفته باشید، نمی دانید کدام یک ، 1967، موزه هنر میلواکی، میلواکی، ویسکانسین
- تخته قرمز ، 1969. موسسه هنر شیکاگو
- جعبه سیاه شماره 2 ، 1971، گالری هنری انتاریو ، تورنتو، کانادا
- وینگ (آیل) ، 1999، مجموعه هنری ملی فرانسه (FNAC)
- دروازه، 1995، موزه براردو، لیسبون، پرتغال
کتابشناسی[ویرایش]
- Heroic Stance: The Sculpture of John McCracken. Newport Harbor Art Museum, 1987. ISBN 0-917493-09-5.
- Research Information System - John McCracken
- Busch, Julia M., A Decade of Sculpture: the New Media in the 1960s (The Art Alliance Press: Philadelphia; Associated University Presses: London, 1974) شابک ۰−۸۷۹۸۲−۰۰۷−۱
لینک های خروجی[ویرایش]
- درگذشت لس آنجلس تایمز
- جان مک کراکن در آرت نت
- جان مک کراکن: کتاب اسکچ منتشر شده توسط رادیوس بوکز، سانتافه، نیومکزیکو
- مینیمالیسم: در مورد اشیا و اشیا
- جان مک کراکن در بنیاد هنر کادیست
منابع[ویرایش]
- ↑ Smith, Roberta (April 10, 2011). "John McCracken, Sculptor of Geometric Forms, Dies at 76". The New York Times.
- ↑ Smith, Roberta (April 10, 2011). "John McCracken, Sculptor of Geometric Forms, Dies at 76". The New York Times.
- ↑ "John McCracken". Documenta 12. Archived from the original on 2007-10-20.
- ↑ "John McCracken: The Absolutely Naked Fragrance (1967)". MoMA Collection.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Knight, Christopher (April 10, 2011). "John McCracken dies at 76; contemporary artist made geometric sculptures". Los Angeles Times.
- ↑ Smith, Roberta (April 10, 2011). "John McCracken, Sculptor of Geometric Forms, Dies at 76". The New York Times.
- ↑ Tully, Judd (April 12, 2011). "West Coast and Beyond Cool: An Appreciation of John McCracken". ARTINFO. Archived from the original on June 21, 2011.