تووه یانسون

تووه یانسون
تووه یانسون در ۱۹۵۶
زاده	تووه ماریکا یانسون ۹ اوت ۱۹۱۴ هلسینکی، دوک نشین فنلاند، امپراتوری روسیه
درگذشته	۲۷ ژوئن ۲۰۰۱ (۸۶ سال) هلسینکی، فنلاند
پیشه	نویسنده و تصویرگر کتاب‌های کودکان رمان‌نویس
ملیت	فنلاندی
امضا

تووه یانسون، تولیکی پیتیلا و مادرش سیگنه در جزیره‌ایی در مجمع الجزایر پوروو که در آن یانسون‌ها یک خانه تابستانی داشتند، ۱۹۵۸

تووه ماریکا یانسون تلفظ (به فنلاندی: Tove Marika Jansson) (۹ اوت ۱۹۱۴ در هلسینکی، فنلاند، امپراتوری روسیه— ۲۷ ژوئن ۲۰۰۱ در هلسینکی، فنلاند) نویسنده و تصویرگر کتاب کودکان، رمان‌نویس و نویسنده داستان‌های مصور فنلاندی است. وی بیشتر برای خلق دنیای مومین‌ها شناخته می‌شود. یانسون نخستین کتاب از مجموعه نه جلدی مومین‌ها را در ۱۹۴۵ منتشر کرد. این کتاب‌ها در سراسر جهان محبوبیت زیادی کسب کردند و به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شدند. یانسون در سال ۱۹۶۶ به خاطر فعالیت‌هایش در زمینه ادبیات کودکان جایزه هانس کریستین آندرسن را دریافت کرد.

زندگی

سال‌های آغازین

تووه یانسون در ۹ اوت ۱۹۱۴ در خانواده‌ای هنردوست به دنیا آمد. پدرش مجسمه‌ساز و مادرش طراح بود. در دوران نوجوانی تعدادی از طرح‌هایش در مجله‌های کودکان چاپ شد. ۱۵ ساله بود که برای یادگیری نقاشی به استکهلم و پس از آن به هلسینکی و پاریس رفت. در سال ۱۹۴۳ نخستین نمایشگاه کارهایش را برگزار کرد. پس از آن به عنوان تصویرگر کتاب‌های کودکان و طراح جلد کتاب مشغول به کار شد. در همان زمان بود که برای امضای طرح‌هایش نقش موجودی دم‌دار با بینی دراز و گوش‌های بزرگ را می‌کشید که در واقع طرح اولیهٔ شخصیت مومین‌ترول بود.

آفرینش مومین‌ها

ایدهٔ مومین‌ها زمانی به ذهن یانسون رسید که او برای رهایی از روزهای تاریک جنگ جهانی دوم قصد آفرینش چیزی هیجان‌انگیز را داشت. مومین‌ها در واقع خانواده‌ای از ترول‌ها بودند که ظاهرشان بیشتر شبیه به اسب آبی بود. نخستین کتاب از ماجراهای مومین‌ها «مومین‌ها و سیل بزرگ» نام داشت که در ۱۹۴۵ و به زبان سوئدی منتشر شد. شخصیت اصلی آن مومین‌ترول ماجراجو بود که همراه با مادرش (مامان‌مومین) در جستجوی پدرش (بابامومین) با موانعی مواجه می‌شد. خانواده مومین‌ها در دره‌ای به نام دره‌ی مومین زندگی می‌کردند. کتاب‌های مومین‌ها محبوبیت زیادی کسب کردند که باعث شد یانسون ۹ جلد از از آن‌ها را منتشر کند. کتاب‌ها به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شدند. از روی آن‌ها چندین مجموعه پویانمایی در فنلاند، لهستان و ژاپن ساخته شد. همچنین چاپ سری داستان مصور آن‌ها تا سال ۱۹۷۳ ادامه یافت.

سال‌های پایانی

یانسون در ۱۹۶۸ خود زندگی‌نامه‌ای به نام «دختر مجسمه‌ساز» نوشت. او پس از ۱۹۷۰ کم‌تر به مومین‌ها پرداخت. در آن سال‌ها چندین رمان نیز برای بزرگسالان نوشت.

آثار

مومین‌ها

رمان‌ها

• مومین‌ها و سیل بزرگ (۱۹۴۵)
• ستاره دنباله‌دار در سرزمین مومین (۱۹۴۶)
• خانواده‌ی فنلاندی مومین‌ترول (۱۹۴۸)
• ماجراهای بابامومین (۱۹۵۰)
• خل‌بازی تابستانی مومین‌ها (۱۹۵۴)
• خواب زمستانی مومین‌ها (۱۹۵۷)
• بابامومین در دریا (۱۹۶۵)
• درّه‌ی مومین در پاییز (۱۹۷۰)

داستان‌های کوتاه

• قصه‌های درّه‌ی مومین (۱۹۶۲)

کتاب‌های مصور

• کتابی دربارهٔ مومین، مایمبل و مای‌ کوچولو (۱۹۵۲)
• چه کسی تافل را آرام می‌کند؟ (۱۹۶۰)
• سفر پرخطر (۱۹۷۷)
• شروری در خانه مومین (۱۹۸۰)
• سرودهایی از درّه‌ی مومین (۱۹۹۳)

کمیک استریپ

• مومین، کتاب ۱ تا ۷

آثار دیگر

رمان‌ها

• کتاب تابستان (۱۹۷۲)
• شهر آفتاب (۱۹۷۴)
• کلاه‌بردار صادق (۱۹۸۲)
• مرغزار سنگ (۱۹۸۴)
• بازی منصفانه (۱۹۸۹)

مجموعه‌های داستان کوتاه

• دختر مجسمه‌ساز (۱۹۶۸)
• شنونده (۱۹۷۱)
• هنر در طبیعت (۱۹۷۸)
• سفر با چمدان سبک (۱۹۸۷)
• نامه‌های کلارا و داستان‌های دیگر (۱۹۹۱)
• نامه‌ها، داستان‌های برگزیده (۱۹۹۷-۱۹۷۱)
• کتاب زمستان (۲۰۰۶)

کتاب مصور

• سارا و پله و هشت‌پاهای واتر اسپریت (۱۹۳۳)
• یادداشت‌هایی از یک جزیره (۱۹۹۳)
• نامه‌هایی از تووه (۲۰۱۹)

جایزه‌ها

• جایزه هانس کریستین آندرسن (مدال طلا، ۱۹۶۶)
• جایزه ادبیات دولت فنلاند (۱۹۶۳، ۱۹۷۱ و ۱۹۸۲)
• جایزه ادبیات فنلاندی آکادمی سوئد (۱۹۷۲)
• نشان خورشید خندان (۱۹۷۵)
• نشان شیر فنلاند (۱۹۷۶)
• جایزه افتخاری بنیاد فرهنگ سوئد (۱۹۸۳)
• جایزه فرهنگی فنلاند (۱۹۹۰)
• جایزه سلما لاگرلف (۱۹۹۲)
• جایزه هنر فنلاند (۱۹۹۳)
• جایزه بین‌المللی سیب برنز مرکوری (۱۹۹۴)
• جایزه آکادمی سوئد (۱۹۹۴)
• جایزه فرهنگی افتخاری بنیاد آمریکایی-اسکاندیناوی (۱۹۹۶)
• جایزه بنیاد ادبی سانوما (۱۹۹۹)
• Le Prix de l'Office Chrétien du Livre