تاج‌نگار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تصویر تاج‌نگاشتی خورشید.

تاج‌نگار[۱] (به انگلیسی: Coronagraph)[۲] یک قطعه تلسکوپی است که برای مسدود کردن نور مستقیم یک ستاره و در نتیجه، امکان مشاهده و رصد اجرام نزدیک آن ستاره طراحی شده‌است. در نبود تاج‌نگار، اجرام نزدیک ستاره، به‌دلیل خیرگی ناشی از نور آن، قابل مشاهده و رصد نیستند. بیشتر تاج‌نگارها به منظور برای مشاهده تاج خورشیدی به‌کار می‌روند؛ اما نمونه‌های جدیدتر این ابزار که از نظر مفهمومی با نوع خورشیدی آن مشابه هستند و تاج‌نگار ستاره‌ای نامیده می‌شوند، برای یافتن سیاره‌های فراخورشیدی و قرص‌های پیراستاره‌ای در پیرامون ستاره‌های نزدیک به آن‌ها و کهکشان‌های میزبان در اختروش‌ها و دیگر اجرام مشابه با هسته کهکشانی فعال به‌کار می‌روند.

به‌عنوان نمونه، ابزارهای تصویربرداری در تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی جیمز وب از تاج‌نگار بهره می‌گیرند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. «تاج‌نگار» [نجوم] هم‌ارزِ «coronagraph»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر دوم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۷-۰ (ذیل سرواژهٔ تاج‌نگار)
  2. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Coronagraph». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.