برهمکنش کاتیون–π

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برهمکنش کاتیون-π بین بنزن و کاتیون سدیم.
سیستم π در بالا و پایین حلقه بنزن منجر به توزیع بار چهار قطبی می‌شود.

برهمکنش کاتیون–π یک برهمکنش مولکولی غیرکووالانسی بین سطح یک سیستم π غنی از الکترون (به عنوان مثال بنزن، اتیلن، استیلن) و یک کاتیون مجاور (مثلاً Li +، Na+). این برهمکنش نمونه ای از پیوند غیرکووالانسی بین یک تک قطبی (کاتیون) و یک چهار قطبی (سیستم π) است. انرژی‌های پیوند قابل توجه هستند، با مقادیر فاز محلول که در همان مرتبه بزرگی پیوندهای هیدروژنی و پل‌های نمکی قرار می‌گیرند. برهمکنش‌های کاتیون-π نقش مهمی در طبیعت، به ویژه در ساختار پروتئین، شناسایی مولکولی و کاتالیز آنزیم ایفا می‌کنند. این اثر در سیستم‌های سنتزی نیز مشاهده شده و مورد استفاده قرار گرفته‌است.[۱][۲]

همچنین ببینید[ویرایش]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. Eric V. Anslyn; Dennis A. Dougherty (2004). Modern Physical Organic Chemistry. University Science Books. ISBN 978-1-891389-31-3.
  2. Dougherty, D. A.; J.C. Ma (1997). "The Cation–π Interaction". Chemical Reviews. 97 (5): 1303–1324. doi:10.1021/cr9603744. PMID 11851453.

منابع[ویرایش]