پرش به محتوا

بارریزی هوایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 

یک هواپیمای ترابری نظامی کاوازاکی C-2 در حال اجرای نمایش هوایی بر فراز پایگاه هوایی میهو در سال ۲۰۱۸
C-17 Globemaster III کمک‌های بشردوستانه را پس از زلزله ۲۰۱۰ هائیتی پرتاب می‌کند.

بارریزی هوایی (به انگلیسی: Airdrop) گونه‌ای از ترابری هوایی است که در آن چیزهایی مانند سلاح، تجهیزات، کمک‌های بشردوستانه یا اعلامیه از هواپیماهای نظامی یا غیرنظامی بدون فرود از هوا به زمین فرستاده می‌شود. بارریزی هوایی در جنگ جهانی دوم برای تامین نیرو در مناطق غیرقابل دسترس به کار گرفته می‌شد که معمولا خود نیروهای هوابرد بودند. این واژه همچنین می‌تواند به خود حمله هوایی نیز اشاره کند.

روش‌ها

[ویرایش]

روش بارریزی هوایی به شیوهٔ خروج بار از هواپیما اشاره دارد. در حال حاضر سه روش اصلی پرتاب هوایی در عملیات نظامی مورد استفاده قرار می گیرد:[۱]

  • بارریزی هوایی استخراج خودکار (به انگلیسی: Auto Extraction) که در آن یک چتر نجات برای بیرون فرستادن بار از انتهای هواپیما به کار گرفته می‌شود. بستهٔ هوایی مجهز به چتر نجات در انتهای هواپیما قرار گرفته شده و پیش از آن که چترهای باری باز شوند و سرعت خروج بسته را کاهش دهند به بیرون پرتاب می‌شوند. بارریزی‌های هوایی به این شیوه معمولا شتاب پایین دارند؛ به استثناء مواردی مانند LAPES.
  • بارریزی‌های هوایی استخراج دستی (به انگلیسی: Manual Extraction) که در آن بار یک تا چهار خدمهٔ آموزش دیده بسته را از هواپیما به بیرون پرتاب می‌کنند.
  • بارریزی هوایی گرانشی در این روش، حالت سرپایین هواپیما در زمان بارریزی، باعث می‌شود بارها مانند سورتمه از روی تپه از هواپیما خارج شوند. متداول ترین کاربرد ایردراپ گرانشی، بسته سیستم تحویل کانتینر (CDS) است.
  • بار‌ریزی بسته در که ساده‌ترین روش بارریزی است و مامور بارگیری به سادگی بار را در زمان مناسب بیرون می‌راند.

همچنین ببینید

[ویرایش]

پانویس 

[ویرایش]
  1. ↑ «Principles of Airdrop Supply and Resupply Operations». Global Security. دریافت‌شده در ۲۶ فوریه ۲۰۲۳.

منابع

[ویرایش]

پیوندهای بیرونی

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بارریزی_هوایی&oldid=37241001»