پرش به محتوا

بارتلبی محرر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
«بارتلبی، مُحَرِّر: داستانی از وال‌استریت»
نویسنده(ها)هرمان ملویل
عنوان اصلیBartleby, the Scrivener: A Story of Wall Street
برگرداننده(ها)کاوه میرعباسی
کشورنیویورک، ایالات متحده آمریکا
مکان ناشر فارسی: تهران، ایران
زبانانگلیسی
ناشرمجلهٔ پاتنام
ناشر فارسی: نشر نیکا
تاریخ نشر
نوامبر-دسامبر ۱۸۵۳
تاریخ نشر فارسی: ۱۳۸۹
نویسنده رمان ارتلبی مُحَرِّر: داستانی از وال‌استریت.هرمان ملویل

بارتلبی مُحَرِّر: داستانی از وال‌استریت (به انگلیسی: Bartleby, the Scrivener: A Story of Wall Street) داستان کوتاهی از هرمان ملویل نویسنده آمریکایی است که اولین‌بار در نوامبر و دسامبر ۱۸۵۳ به‌طور ناشناس در دو شمارهٔ مجلهٔ پاتنام[و ۱] منتشر شد و بعداً، سال ۱۸۵۶ با تغییرات جزئی در داستان‌های پیازا به‌چاپ رسید. از جمله تحقیقات صورت گرفته در این زمینه به زبان فارسی می توان به پایان نامه کارشناسی ارشد رشته ادبیات تطبیقی با عنوان بررسی تطبیقی داستان های کوتاه "با کمال تاسف" اثر بهرام صادقی و"بارتلبی محرر" اثر هرمان ملویل در پرتو نظریه اگزیستانسیالیسم اشاره کرد. در این داستان یک وکیل وال استریت،[و ۲] دفتردار تازه‌ای را استخدام می‌کند که پس از تقلا و کار سخت‌اش در چند روز ابتدایی، سپس از رونوشت‌برداری یا انجام هرکار یا وظیفهٔ دیگری که به او محول می‌شود امتناع می‌کند. آن‌هم هربار با گفتن جملهٔ «ترجیح می‌دهم نکنم[و ۳]».[۱][۲]

بارتلبی محرر را می‌توان داستان مردی دانست که در برابر بسیاری از درخواست‌هایی که از او می‌شود، می‌تواند به راحتی و با خونسردی «نه» بگوید.

بخشی از اهمیت این داستان، مقالات و یادداشت‌های انتقادی متعددی است که دربارهٔ آن نوشته شده‌است. اکثر این یادداشت‌ها به جنبه‌های تئوریک و فلسفی داستان توجه دارند. ژیل دلوز، ژاک رانسیر، جورجو آگامبن، اسلاوی ژیژک، آنتونیو نگری و مایکل هارت از جمله کسانی هستند که به وجوه مختلف این داستان کوتاه ملویل پرداخته‌اند.[۳]

طرح داستان

[ویرایش]

راوی یک وکیل مسن بی‌نام است با کسب و کار بی‌دردسر و راحت اسناد حقوقی در منهتن.

واژه‌نامه

[ویرایش]
  1. Putnam's Magazine
  2. Wall Street lawyer
  3. I would prefer not to

منابع

[ویرایش]
  1. «ترجیح می‌دهم که نه / بارتلبی محرر و سه جستار فلسفی». ادبیات اقلیت. ۲۰۱۵-۱۰-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۳-۱۴.
  2. «بارتلبی و شرکا». ترجمهٔ لاله کشاورز. روزنامه شرق. ۱۶ بهمن ۱۳۹۱.
  3. علی شروقی (۱۰ مرداد ۱۳۹۰). «بارتلبی، همان قصر کافکا است». روزنامه شرق.