الگو:جعبه اطلاعات غزل/توضیحات

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

استفاده[ویرایش]

{{جعبه اطلاعات غزل
| نام           = <!-- عنوانی که غزل به آن معروف است -->
| تصویر         = 
| اندازه تصویر  = <!-- 180px -->
| جایگزین تصویر = <!-- متنی که تصویر را برای نابینایان توصیف می‌کند -->
| شرح تصویر     = <!-- شرح بر تصویر که زیر آن ظاهر می‌شود -->
| زبان          = <!-- فارسی، انگلیسی -->
| شمار ابیات    = <!-- ۷ -->
| بحر           = <!-- هزج مثمَّن سالم -->
| شاعر          = <!-- حافظ، شکسپیر -->
| منبع          = <!-- قزوینی-غنی، خانلری  -->
| سرایش         = <!-- ۱۳۰۲ -->
| انتشار        = <!-- ۱۳۴۵ -->
| متن           = <!-- متن شعر -->
| مبنا          = <!-- نسخه مبنا -->
| چپ‌چین         = <!-- بله -->
| قبلی          = <!-- شعر قبلی -->
| بعدی          = <!-- شعر بعدی -->
}}

توضیح برخی پارامترها[ویرایش]

  • |تصویر= بود یا نبود پیشوند پرونده: یا File:‎ مهم نیست.
  • |شمار ابیات= عدد باید دستی وارد شود. اگر عدد وارد شود ابیات زوج شمرده می‌شوند، به شرطی که حداکثر ۱۶ تا باشند. برای غزل‌های طولانی‌تر پارامتر را پر نکنید و از خیر شمارش ابیات بگذرید. برای غزل‌های اروپایی این پارامتر را پر نکنید.
  • |منبع= تگ‌های ref را نیز استفاده کنید، گویی که واقعاً دارید منبع می‌دهید. این پارامتر نشان می‌دهد که متن شعر بر پایهٔ کدام نسخه و کدام تصحیح نقل شده است.
  • |متن= هر مصرع را در یک خط بنویسید. ترجیحاً مصرع‌های زوج را با : آغاز کنید تا 1em فاصله قبلشان بیفتد و از مصرع‌های فرد متمایز شوند. برای غزلواره‌های شکسپیر نیز، بیت آخر را با دو نقطه از خطوط قبلی متمایز کنید.
  • |مبنا= اگر متن وارد شود ولی |مبنا= وارد نشود، به‌طور خودکار «تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی» را درج می‌کند. اگر متن وارد نشود، چیزی درج نمی‌کند. اگر مبنا متفاوت است، لطفاً حتماً ورودی پارامتر را به‌طور دستی تغییر دهید. اگر مبنا متفاوت نیست، باز هم ترجیح بر این است که مبنا را به‌طور دستی وارد کنید.
  • |چپ‌چین= مختص غزل‌های اروپایی است که در این صورت مقدار «بله» را به پارامتر بدهید.

مثال فارسی[ویرایش]

الا یا ایها الساقی
صفحهٔ اول از نسخهٔ خطی دیوان حافظ، نگاه‌داری‌شده در گنجینهٔ کتابخانه و موزهٔ ملی ملک، تهران؛ کاتب: میرزا علینقی شیرازی؛ تاریخ کتابت: ۱۳۱۷ ه‍.ق
زبانفارسی
شاعرحافظ[۱]
شمار ابیات۷
بحرهَزَجِ مُثَمَّنِ سالم
مفاعیلن مفاعلین مفاعیلن مفاعلین
متن

الا یا ایّهاالسّاقی ادر کاْساً و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها
به بوی نافه‌‌ای کاخر صبا زان طرّه بگشاید
ز تاب زلف مشکینش چه خون افتاد در دلها
به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بیخبر نبود ز راه ورسم منزلها
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می‌دارد که بر بندید محملها
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها
همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید، آری
نهان کی ماند آن رازی کز آن سازند محفلها
حضوری گر همی خواهی ازو غایب مشو حافظ
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها




۲



۴



۶


نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
  1. حافظ، دیوان حافظ، ۱:‎ ۱۸–۱۹.

مثال انگلیسی[ویرایش]

غزلوارهٔ ۱
غزلوارهٔ ۱ در نسخهٔ ۱۶۰۹
زبانانگلیسی
شاعرویلیام شکسپیر
بحرپنج‌وتدی یامبیک
متن

From fairest creatures we desire increase,‎
That thereby beauty’s rose might never die,‎
But as the riper should by time decease
His tender heir might bear his memory:‎
But thou, contracted to thine own bright eyes,‎
Feed’st thy light’s flame with self-substantial fuel,‎
Making a famine where abundance lies,‎
Thyself thy foe, to thy sweet self too cruel.‎
Thou that art now the world’s fresh ornament,‎
And only herald to the gaudy spring,‎
Within thine own bud buriest thy content,‎
And, tender churl, mak’st waste in niggarding.‎
Pity the world, or else this glutton be,‎
To eat the world’s due, by the grave and thee.‎