افلاطونیان کمبریج

افلاطونیان کمبریج (انگلیسی: Cambridge Platonists) «افلاطونیان کمبریج» گروهی تأثیرگذار از فلسفه افلاطونی فلسفه و الهیات مسیحی در دانشگاه کمبریج بودند که در طول قرن هفدهم وجود داشتند.^[۱] شخصیت‌های برجسته رالف کادورث و هنری مور (فیلسوف) بودند.^[۲]

منابع[ویرایش]

↑ Carrigan Jr., Henry L. (2012) [2011]. "Cambridge Platonists". The Encyclopedia of Christian Civilization. چیچستر: وایلی-بلک‌ول. doi:10.1002/9780470670606.wbecc0219. ISBN 9781405157629. افلاطونیان کمبریج گروهی تأثیرگذار متشکل از فیلسوفان و متأخرین فیلسوفان قرن هفدهم و متفکران فیلسوف بودند. لاک، توماس رید فیلسوف عقل سلیم اسکاتلندی و کانت. آنها تا حد زیادی بین سال‌های 1633 و 1678 در کمبریج رشد کردند، اگرچه شاگردان جوان‌ترشان تفکر خود را به اوایل قرن 18 منتقل کردند. آنها خود را نه با پیوریتن ها و نه با انگلیکان های عالی می دانستند و تساهل را در کلیسا تشویق می کردند. افلاطون گرایان کمبریج از فلسفه های دوگانه ذهن و ماده افلاطون (427–347 ق. م.) و فلوطین (205–270 پس از میلاد مسیح) استفاده کردند و معتقد بودند که ذهن بر ماده مقدم است و عقل برتر از آن است. دانش حاصل از حواس آنها این عقاید را توسعه دادند که عقل و اخلاق در ذهن انسان وجود دارد و عقل در واقع سکونت خدا در ذهن است که به افراد اجازه می‌دهد هم درباره وحی طبیعی و هم وحی الهی قضاوت کنند. این گروه از متفکران، که از اولین کسانی بودند که فلسفه را عمدتاً به زبان انگلیسی (و نه به زبان لاتین یا فرانسوی) نوشتند، معتقد بودند که امر عقلانی و معنوی می توانند در کنار هم باشند. این فیلسوفان تعلیم می‌دادند که طبیعت انسان دارای گرایش فطری به خیر است و طبیعت انسان کمال‌پذیر است. انسان ها دارای اراده آزاد هستند و به طور منطقی حکمت عمل به عشق جهانی مسیح را می آموزند. بنابراین، در حالی که افلاطونیان کمبریج انرژی خود را وقف سؤالات متافیزیکی در مورد جاودانگی روح و وجود خدا می‌کردند، به اخلاق و اصول زندگی روزمره نیز توجه جدی داشتند.
↑ استوارت براون (1 مه 2003). google.com/books?id=CWCSxWaXxJEC&pg=PA23 British Philosophy and the Age of Enlightenment: Routledge History of Philosophy. Routledge. p. 23. ISBN 978-0-415-30877-9. Retrieved 16 April 2013. {{cite book}}: Check |url= value (help)

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Cambridge Platonists». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ دسامبر ۲۰۲۳.

[Carrigan_2012-1] Carrigan Jr., Henry L. (2012) [2011]. "Cambridge Platonists". The Encyclopedia of Christian Civilization. چیچستر: وایلی-بلک‌ول. doi:10.1002/9780470670606.wbecc0219. ISBN 9781405157629. افلاطونیان کمبریج گروهی تأثیرگذار متشکل از فیلسوفان و متأخرین فیلسوفان قرن هفدهم و متفکران فیلسوف بودند. لاک، توماس رید فیلسوف عقل سلیم اسکاتلندی و کانت. آنها تا حد زیادی بین سال‌های 1633 و 1678 در کمبریج رشد کردند، اگرچه شاگردان جوان‌ترشان تفکر خود را به اوایل قرن 18 منتقل کردند. آنها خود را نه با پیوریتن ها و نه با انگلیکان های عالی می دانستند و تساهل را در کلیسا تشویق می کردند. افلاطون گرایان کمبریج از فلسفه های دوگانه ذهن و ماده افلاطون (427–347 ق. م.) و فلوطین (205–270 پس از میلاد مسیح) استفاده کردند و معتقد بودند که ذهن بر ماده مقدم است و عقل برتر از آن است. دانش حاصل از حواس آنها این عقاید را توسعه دادند که عقل و اخلاق در ذهن انسان وجود دارد و عقل در واقع سکونت خدا در ذهن است که به افراد اجازه می‌دهد هم درباره وحی طبیعی و هم وحی الهی قضاوت کنند. این گروه از متفکران، که از اولین کسانی بودند که فلسفه را عمدتاً به زبان انگلیسی (و نه به زبان لاتین یا فرانسوی) نوشتند، معتقد بودند که امر عقلانی و معنوی می توانند در کنار هم باشند. این فیلسوفان تعلیم می‌دادند که طبیعت انسان دارای گرایش فطری به خیر است و طبیعت انسان کمال‌پذیر است. انسان ها دارای اراده آزاد هستند و به طور منطقی حکمت عمل به عشق جهانی مسیح را می آموزند. بنابراین، در حالی که افلاطونیان کمبریج انرژی خود را وقف سؤالات متافیزیکی در مورد جاودانگی روح و وجود خدا می‌کردند، به اخلاق و اصول زندگی روزمره نیز توجه جدی داشتند.

[2] استوارت براون (1 مه 2003). google.com/books?id=CWCSxWaXxJEC&pg=PA23 British Philosophy and the Age of Enlightenment: Routledge History of Philosophy. Routledge. p. 23. ISBN 978-0-415-30877-9. Retrieved 16 April 2013. {{cite book}}: Check |url= value (help)

[۱]

[۲]