استیر (سبزوار)
 آرامگاه پیر استیر | |
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | خراسان رضوی |
| شهرستان | سبزوار |
| بخش | بخش مرکزی |
| دهستان | قصبه غربی |
| نام‌های قدیمی | سه دیر و سپس سُدِیر |
| مردم | |
| جمعیت | ۶۳۲ نفر (سرشماری ۹۵) |
| کد آماری | ۱۴۹۲۰۸ |
استیر، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان سبزوار استان خراسان رضوی ایران.
جمعیت[ویرایش]
این روستا در دهستان قصبه غربی قرار داشته و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۷۸۱ نفر (۲۵۸ خانوار) بوده است.[۱]
موقعیت[ویرایش]
این روستا در گذشته در قسمت شمالی جاده سبزوار به تهران واقع بوده‌است که با گذشت زمان به جنوب جاده انتقال یافته‌است. قسمت شمالی جاده باغات انار و انجیر و … و همچنین مزارع گندم و خربزه کاری می‌باشد که به علت کمی آب در این منطقه به صوری دیمی آبیاری می‌شوند. دره‌ای در بالای جاده به نام آبیدر است که در فصل بهار زیبایی خاصی به این منطقه می‌بخشد
فاصله این روستا تا سبزوار ۱۵ کیلومتر است و در جاده سبزوار به تهران واقع شده‌است. در این روستا در سال ۱۳۸۵ خورشیدی ۳۰۰ خانوار سکونت داشته‌اند.[۲]
آرامگاه پیر استیر،مقره قاسم و کلوت بزداش از نقاط دیدنی این روستا است.[۳]
تاریخچه[ویرایش]
«استیر روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان سبزوار، سر راه سبزوار به شاهرود و در ۵/۱۵ کیلومتری این شهر، که نام خود را از استر همسر یهودی خشایارشاه هخامنشی گرفته‌است و از جمله روستاهای یهودی نشین شرق کشور در زمان باستان محسوب می‌گردد.»[۴] سیلی در سال ۱۳۸۱ موجب ویرانی واحدهای مسکونی روستای استیر شد. تا سال ۱۳۸۵ بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در این روستا ۴۰۰ واحد مسکونی جدید ساخته است.[۲]
سنگ استیروی[ویرایش]
«سنگ استیروی سنگی عجیب در استیر که برای مردم آن به سنگ قدرت و نظم معروف بود و افسانه‌های زیادی در مورد سنگ استیروی میان اهالی این روستا رواج داشت.»
این سنگ در سالیان گذشته توسط افراد ناشناس به سرقت رفت و گفته میشود درون این سنگ طلا و جواهر پنهان شده بوده.
منابع[ویرایش]
- ↑ درگاه ملی آمار ایران
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ سایت خبری شهرستان سبزوار[پیوند مرده]
- ↑ «کتاب‌خانه‌های سبزوار». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ دسامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲ مه ۲۰۰۸.
- ↑ وهومن، هارون. سفرنامه‌های خطی فارسی؛ ج۱, ص ۶۵۰. تهران: نشر اختران، ۱۳۸۸. شابک دوره: 978-964-8897-87-6