استفان هسل
| استفان هسلStéphane Hessel | |
|---|---|
.JPG) Stéphane Hessel, in 2012 | |
| زاده |
استفان فردریک هسلStefan Friedrich Kaspar Hessel[۱] ۲۰ اکتبر ۱۹۱۷ برلین، امپراتوری آلمان |
| درگذشت |
۲۶ فوریهٔ ۲۰۱۳ (۹۵ سال) پاریس، فرانسه |
| محل سکونت | پاریس، فرانسه |
| شهروندی | فرانسوی |
| شغل | دیپلمات، سفیر |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۴۶–۲۰۱۳ |
| شناخته‌شده برای |
فعال حقوق بشر عضو مقاومت فرانسه بازمانده اردوگاه مرگ بوخن‌والد |
| اثر(های) برجسته |
Time for Outrage! (Indignez-vous!) |
| دین | باپتیست |
| همسر(ها) |
Vitia Guetzevich (1939-1986; 3 children)[۲] Christiane Hessel-Chabry (1987-) |
| والدین |
Helen Grund Hessel Franz Hessel |
| جایزه‌ها |
لژیون دونور نشان مریت North-South Prize UNESCO/Bibao Prize |
استفان هسل (به آلمانی: Stéphane Hessel) (زاده ۲۰ اکتبر ۱۹۱۷ - درگذشته ۲۸ فوریه ۲۰۱۳) رئیس دفتر جانشین دبیرکل سازمان ملل و دبیر کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد و یکی از اعضای هیئت تدوین کننده منشور جهانی حقوق بشر بود.
هسل در سال ۱۹۱۷ در برلین متولد شد و در سن هفت سالگی به همراه خانواده به پاریس مهاجرت کرد. وی پس از جنگ جهانی دوم به ارتش آزاد فرانسه پیوست اما در سال ۱۹۴۴ توسط گشتاپو دستگیر و به اردوگاه بوخن والد فرستاده شد. هسل توانست از اردوگاه بگریزد. از آخرین فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی وی می‌توان به تلاش برای پیروزی فرانسوا اولاند در انتخابات سال ۲۰۱۲ اشاره کرد.[۳]
محتویات
برآشوبید[ویرایش]
استفان هسل یکی از پیگیرترین مدافعان حقوق بشر و یکی از شخصیت‌های سرشناس فرانسه بود. وی در ۹۳ سالگی در سال ۲۰۱۰ جستاری نوشت که به صورت کتابچه‌ای تحت عنوان "برآشوبید!" منتشر شد. او با انتشار این کتاب سی و چند صفحه‌ای که تنها در فرانسه یک میلیون نسخه فروخته شد بر شهرت جهانی اش افزوده شد. افزون بر اینها متن ترجمه این کتابچه در مجله "دی نیشن the nataion " چاپ شد و این کتابچه در سی و پنج کشور جهان بیش از پنج میلیون نسخه فروخت. هسل در این کتاب جوانان را به آشفتن و ایستادگی در برابر جنگ طلبی و خشونت و فقر و بی عدالتی فرا می‌خواند و آنان را به دفاع از حقوق اقلیت‌ها و پناه‌جویان کشورهای اروپایی تشویق می‌کند.[۳]
سمت‌ها[ویرایش]
- رئیس دفتر جانشین دبیرکل سازمان ملل
- دبیر کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل
- عضو هیئت تدوین کننده منشور جهانی حقوق بشر
پانویس[ویرایش]
- ↑ Zum Tod von Stéphane Hessel - Glück im Widerstand, Der Tagesspiegel, 27 February 2013. Retrieved 21 September 2018 (im German)
- ↑ "Stéphane Hessel". The Daily Telegraph. London. 27 February 2013.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «مرگ استفان هسل، کهنسال‌ترین مدافع حقوق بشر خسرو ناقد.». بی‌بی‌سی، ۲۸ فوریه ۲۰۱۳. بازبینی‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۳.
منابع[ویرایش]
- «مرگ استفان هسل، کهنسال‌ترین مدافع حقوق بشر خسرو ناقد.». بی‌بی‌سی، ۲۸ فوریه ۲۰۱۳. بازبینی‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۳.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Stéphane Hessel». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۳.
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
