استفان هسل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
استفان هسل
Stéphane Hessel
Stéphane Hessel
استفان هسل، در ۲۰۱۲
نام در زمان تولداستفان فردریک هسل
Stefan Friedrich Kaspar Hessel[۱]
زادهٔ۲۰ اکتبر ۱۹۱۷
برلین، امپراتوری آلمان
درگذشت۲۶ فوریهٔ ۲۰۱۳ (۹۵ سال)
پاریس، فرانسه
محل زندگیپاریس، فرانسه
شهروندیفرانسوی
پیشهدیپلمات، سفیر
سال‌های فعالیت۱۹۴۶–۲۰۱۳
شناخته‌شده برایفعال حقوق بشر
عضو مقاومت فرانسه
بازمانده اردوگاه مرگ بوخن‌والد
کارهای برجستهTime for Outrage!
(Indignez-vous!)
دینباپتیست
همسر(ها)Vitia Guetzevich (1939-1986; 3 children)[۲]
Christiane Hessel-Chabry (1987-)
والدینHelen Grund Hessel
Franz Hessel
جایزه(ها)لژیون دونور
نشان مریت
North-South Prize
UNESCO/Bibao Prize
Europe Ecologie closing rally regional elections 2010-03-10 n04.jpg

استفان هسل (به آلمانی: Stéphane Hessel) (زاده ۲۰ اکتبر ۱۹۱۷ – درگذشته ۲۸ فوریه ۲۰۱۳) رئیس دفتر جانشین دبیرکل سازمان ملل و دبیر کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد و یکی از اعضای هیئت تدوین کننده منشور جهانی حقوق بشر بود.

زندگی‌نامه[ویرایش]


هسل در سال ۱۹۱۷ در برلین متولد شد و در سن هفت سالگی به همراه خانواده به پاریس مهاجرت کرد. وی پس از جنگ جهانی دوم با امتناع از پیوستن به دولت ویشی مارشال فیلیپ پتن، به لندن گریخت و در سال ۱۹۴۱ به گروه اعضای مقاومت ژنرال شارل دوگل پیوست.[۳][۴] او به فرانسه بازگشت تا شبکه‌های ارتباطی مقاومت را پیش از تهاجم متفقین به فرانسه در سال ۱۹۴۴ سازماندهی کند.[۵] اما در سال ۱۹۴۴ توسط گشتاپو دستگیر و به اردوگاه بوخن والد و دورا فرستاده شد و در آنجا به‌ شیوه واتربوردینگ شکنجه شد.[۶]

هسل تلاش ناموفقی برای فرار از دست دورا کرد. او بعداً در حین انتقال به اردوگاه کار اجباری برگن-بلزن،[۷] فرار کرد و به هانوفر رفت و در آنجا با نیروهای پیشرو ارتش ایالات متحده ملاقات کرد.

از آخرین فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی وی می‌توان به تلاش برای پیروزی فرانسوا اولاند در انتخابات سال ۲۰۱۲ اشاره کرد.[۸]

برآشوبید[ویرایش]

استفان هسل یکی از پیگیرترین مدافعان حقوق بشر و یکی از شخصیت‌های سرشناس فرانسه بود. وی در ۹۳ سالگی در سال ۲۰۱۰ جستاری نوشت که به صورت کتابچه‌ای تحت عنوان "برآشوبید!" منتشر شد. او با انتشار این کتاب سی و چند صفحه‌ای که تنها در فرانسه یک میلیون نسخه فروخته شد بر شهرت جهانی اش افزوده شد. افزون بر اینها متن ترجمه این کتابچه در مجله "دی نیشن the nataion " چاپ شد و این کتابچه در سی و پنج کشور جهان بیش از پنج میلیون نسخه فروخت. هسل در این کتاب جوانان را به آشفتن و ایستادگی در برابر جنگ طلبی و خشونت و فقر و بی عدالتی فرا می‌خواند و آنان را به دفاع از حقوق اقلیت‌ها و پناه‌جویان کشورهای اروپایی تشویق می‌کند.[۸]

سمت‌ها[ویرایش]

  • رئیس دفتر جانشین دبیرکل سازمان ملل
  • دبیر کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل
  • عضو هیئت تدوین کننده منشور جهانی حقوق بشر

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ Zum Tod von Stéphane Hessel - Glück im Widerstand, Der Tagesspiegel, 27 February 2013. Retrieved 21 September 2018 (im German)
  2. ↑ "Stéphane Hessel". The Daily Telegraph. London. 27 February 2013.
  3. ↑ Charles Glass, "Time for Outrage!" The Nation (16 February 2011). Retrieved 17 March 2011
  4. ↑ Elaine Sciolino, "A Resistance Hero Fires Up the French" The New York Times (9 March 2011). Retrieved 16 March 2011
  5. ↑ Charles Glass, "Time for Outrage!" The Nation (16 February 2011). Retrieved 17 March 2011
  6. ↑ Elaine Sciolino, "A Resistance Hero Fires Up the French" The New York Times (9 March 2011). Retrieved 16 March 2011
  7. ↑ Charles Glass, "Time for Outrage!" The Nation (16 February 2011). Retrieved 17 March 2011
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ «مرگ استفان هسل، کهنسال‌ترین مدافع حقوق بشر [[خسرو ناقد]]». بی‌بی‌سی. ۲۸ فوریه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۳. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد افراد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=استفان_هسل&oldid=35368365»