پرش به محتوا

ارمنی میانه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ارمنی کیلیکی/ارمنی میانه
منطقهسرزمین کوهستانی ارمنستان، کیلیکیه
دورهتبدیل شده به زبان ارمنی
هندواروپایی
  • ارمنی کیلیکی/ارمنی میانه
گونه‌های نخستین
ارمنی کلاسیک
  • ارمنی کیلیکی/ارمنی میانه
الفبای ارمنی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹axm
فهرست لینگوییست
axm
گلاتولوگهیچ کدام

ارمنی کیلیکی (ارمنی: Կիլիկեան հայերէն یا միջին հայերէն) که ارمنی میانه هم نامیده می‌شود، دوره دوم در زبان ارمنی نوشتاری است که به آن کتاب‌های متعددی بین قرن‌های ۱۲ و ۱۸ منتشر شده‌است. این دوره بعد از گرابار (ارمنی کلاسیک) و قبل از اشخارهابر (ارمنی مدرن) قرار دارد.

ارمنی کلاسیک عمدتاً یک زبان تصریفی و ترکیبی بود، اما در ارمنی میانه، در دوره نفوذ ارمنی مدرن، اشکال پیوندی و تحلیلی بر زبان تأثیر گذاشت.[۱] از این نظر، ارمنی میانه مرحله گذار از ارمنی قدیم به ارمنی مدرن یا اشخارهابر است.[۲] ارمنی میانه به این دلیل قابل توجه است که اولین شکل نوشتاری ارمنی است که ویژگی‌های صوتی غربی‌گونه را از خود نشان می‌دهد و حروف o و ֆ را که بر اساس حروف یونانی "ο" و "φ" هستند به کار برده‌است.

منابع

[ویرایش]
  1. History of the Armenian Language in the Pre-Written Period, Yerevan, 1987.
  2. H. Acharian, History of the Armenian Language, parts I-II,

پیوند به بیرون

[ویرایش]