پرش به محتوا

اراده‌گرایی (فلسفه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از اراده‌گرایی(فلسفه))

اراده‌گرایی به هر سیستم متافیزیکی یا روان‌شناختی گفته می‌شود که به اراده (لاتین: voluntas) نقشی غالب‌تر نسبت به عقل داده می‌شود.[۱] به‌عبارت دیگر اراده‌گرایی معادل است با: «آموزه ای که اراده، عامل اساسی است، هم در جهان و هم در رفتار انسان».[۲] این توضیحات در زمینه‌های متافیزیک، روانشناسی، فلسفه سیاسی و الهیات از دیدگاه‌های مختلف از دوره‌های مختلف فرهنگی استفاده شده‌اند.

اصطلاح اراده‌گرایی توسط فردیناند تونیسی در ادبیات فلسفه مطرح شد و به ویژه توسط ویلهلم ووندت و فردریش پائولسن مورد استفاده قرار گرفت.

اراده‌گرایی مذهبی

[ویرایش]

اراده‌گرایی مذهبی قرون وسطایی

[ویرایش]

اراده‌گرایی مذهبی به عنوان رویکردی برای فلسفه طبیعی

[ویرایش]

اراده‌گرایی متافیزیکی

[ویرایش]

اراده‌گرایی معرفت شناختی

[ویرایش]

اراده‌گرایی سیاسی

[ویرایش]

اراده‌گرایی انتقادی

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Voluntarism (philosophy)Britannica.com
  2. Durant, Will (1926). The Story of Philosophy. New York City, New York: Touchstone Books-Simon & Schuster. ISBN 0-671-69500-2.