اراده‌گرایی (فلسفه)
(تغییرمسیر از اراده‌گرایی(فلسفه))
اراده‌گرایی به هر سیستم متافیزیکی یا روان‌شناختی گفته می‌شود که به اراده (لاتین: voluntas) نقشی غالب‌تر نسبت به عقل داده می‌شود.[۱] به‌عبارت دیگر اراده‌گرایی معادل است با: «آموزه ای که اراده، عامل اساسی است، هم در جهان و هم در رفتار انسان».[۲] این توضیحات در زمینه‌های متافیزیک، روانشناسی، فلسفه سیاسی و الهیات از دیدگاه‌های مختلف از دوره‌های مختلف فرهنگی استفاده شده‌اند.
اصطلاح اراده‌گرایی توسط فردیناند تونیسی در ادبیات فلسفه مطرح شد و به ویژه توسط ویلهلم ووندت و فردریش پائولسن مورد استفاده قرار گرفت.
اراده‌گرایی مذهبی[ویرایش]
اراده‌گرایی مذهبی قرون وسطایی[ویرایش]
اراده‌گرایی مذهبی به عنوان رویکردی برای فلسفه طبیعی[ویرایش]
اراده‌گرایی متافیزیکی[ویرایش]
اراده‌گرایی معرفت شناختی[ویرایش]
اراده‌گرایی سیاسی[ویرایش]
اراده‌گرایی انتقادی[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Voluntarism (philosophy) – Britannica.com
- ↑ Durant, Will (1926). The Story of Philosophy. New York City, New York: Touchstone Books-Simon & Schuster. ISBN 0-671-69500-2.