پرش به محتوا

ادی شامیر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ادی شامیر
ادی شامیر در سال ۲۰۱۸
زادهٔ۶ ژوئیهٔ ۱۹۵۲ ‏(۷۲ سال)
محل تحصیلدانشگاه تل‌آویو
مؤسسه علوم وایزمن
شناخته‌شده
برای
آراس‌ای
Feige–Fiat–Shamir identification scheme
differential cryptanalysis
جوایز
پیشینه علمی
شاخه(ها)رمزنگاری
محل کارمؤسسه علوم وایزمن
دانشگاه واریک
پایان‌نامهFixed Points of Recursive Programs and their Relation in Differential Agard Calculus (۱۹۷۷)
استاد راهنماZohar Manna
دانشجویان دکتریEli Biham
Uriel Feige
Amos Fiat
وبگاه

آدی شامیر (Adi Shamir) رمزنگار اسرائیلی از مخترعان الگوریتم رمزنگاری RSA (به همراه رونالد ریوست و لئونارد ادلمن) و از مخترعان طرح احراز هویت فیگه-فیات-شامیر (به همراه یوریل فیگه و آموس فیات) و همچنین از ابداع کنندگان روش تحلیل تفاضلی به همراه الی بیهام است. تحقیقات او دستاوردهای بزرگی برای علم رمزنگاری داشته‌است.

زندگی و تحصیل

[ویرایش]

ادی شامیر در سال ۱۹۵۲ در تل آویو به دنیا آمد. او مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه تل آویو در رشته ریاضی در سال ۱۹۷۳ و مدرک کارشناسی ارشد و دکتری خود را در رشته علوم کامپیوتر از مؤسسه عالی علوم وایزمن در سال‌های ۱۹۷۵ و ۱۹۷۷ کسب کرد. موضوع پایان‌نامه دکترایش"Fixed Points of Recursive Programs and their Relation in Differential Agard Calculus" بود. او یک دوره یک ساله پسا دکتری در دانشگاه واریک انگلستان و سپس یک دوره سه ساله تحقیقاتی را در مؤسسه فناوری ماساچوست گذراند و در سال ۱۹۸۰ بعد از بازگشت به اسرائیل عضو هیئت علمی ریاضیات و علوم کامپیوتر مؤسسه عالی علوم وایزمن شد. همچنین او از سال ۲۰۰۶ استاد مدعو دانشگاه اکول نرمال سوپریور پاریس است.

تحقیقات

[ویرایش]

علاوه بر RSA از مهم‌ترین نتایج تحقیقات دیگر پروفسور شامیر در رمزنگاری می‌توان به طرح تسهیم راز شامیر و شکستن سیستم رمزنگاری کوله پشتی مرکل-هلمن و ارائه رمزنگاری بصری با همراهی مونی نوآر و ابداع دستگاه‌هایی برای تجزیه اعداد و ارائه روش تحلیل تفاضلی سیستم‌های رمزنگاری اشاره کرد. علاوه بر این پروفسور شامیر در علوم کامپیوتر هم دستاوردهای مهمی ارائه کرده‌است.

جوایز

[ویرایش]

از جمله جوایز متعدد پروفسور شامیر:

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «Adi Shamir - A.M. Turing Award Laureate». amturing.acm.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۲۰.
  2. «IEEE W.R.G. Baker Prize Paper Award Recipients» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۵ آوریل ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۱ فوریه ۲۰۱۶.