اجتماعی‌گری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
شکار گرگ‌های خاکستری در یک گله پیش‌اجتماعی به دور بوفالوی آمریکایی.

اجتماعی‌گری درجه‌ای است که افراد در یک جمعیت جانوران میل به پیوند در گروه‌های اجتماعی (جمع‌گرایی) دارند و جامعه همکار را تشکیل می‌دهند.

اجتماعی‌گری پاسخ به زنده‌مانی در برابر فشارهای تکاملی است. به عنوان نمونه، هنگامی که زنبور مادر در لانه نزدیک لارو خود می‌ماند، ، انگلها کمتر لارو را می‌خورند. زیست‌شناسان گمان می‌کنند که فشار ناشی از انگل‌ها و دیگر شکارگران، انتخاب طبیعی این رفتار را در زنبورهای خانوادهٔ زنبوران نتیجه داده‌است.

منابع[ویرایش]