ابدر (ملایر)

آبدر

اطلاعات کلی
کشور	ایران
استان	همدان
شهرستان	ملایر
بخش	بخش سامن
دهستان	آورزمان
نام محلی	روستای آبدر
آبدر ۳۴٫۲۶۱۱۷۴۶°شمالی ۴۸٫۴۷۸۵۷۸۷°شرقی / 34.2611746; 48.4785787
مردم
جمعیت	۶۳۹ نفر (سرشماری ۹۵)
اطلاعات روستایی
کد آماری	۲۰۷۵۳۴
ره‌آورد	انگور
پیش‌شمارهٔ تلفن	۰۸۱۳۲۱۷

آبدر روستایی از دهستان آورزمان توابع بخش سامن، شهرستان ملایر در استان همدان ایران است.

جمعیت

جمعیت این روستا پس ازمهاجرت گسترده جوانان وخانواده های جویای کاردرپنجاه سال گذشته برابرسرشماری سال 1395دویست خانوارو639تن گزارش شده است.

مردم روستای آبدر به لحاظ اقتصادی ازراه کشاورزی ،دامداری وباغهای انگورتامین می شوندازلحاظ فرهنگ وزبان با توجه به اینکه با فاصله سی کیلومتری شهرستان ملایربا مختصات جغرافیایی34.15.40شمالی و48.28.44شرقی ودوازده کیلومتری شهرستان نهاوندقرارگرفته برگرفته ازشهرستان نهاونداست زیرا درگذشته کشاورزان ،دامداران وباغداران محصولات خودرا دراین شهربه فروش رسانده وکالاهای مصرفی خودرا نیزازهمین شهرتهیه می کرده اند.

براساس نقل قول بزرگان وآثاربه جای مانده ازقرنهای پیش روستای آبدردارای قدمتی دیرینه است که درقرنهای گذشته براثربلایای طبیعی مانندسیل وزلزله چندین بار جابجا شده است این آثارشامل خرابه های کلا ،گلال قیله (دههاخمره ازاین مکان بدست آمده) دیوارهای بجامانده درابتدای دره گل زرد قبرستان زیرباغ میوک که اجساد آن روبه آفتاب دفن شده بودند(حدودپنجاه سال قبل تخریب وبه باغ انگورتبدیل شده) وهمچنین قنات آبی که آخرین خلقه چاه آن به عمق حدودپنجاه مترکه ازدشت مجاور کوه قلاقک (غلاغک)سرچشمه گرفته وبه فاصله بیش ازپنج کیلومتر ادامه حیات را دراین روستا میسرساخته است قدمت این روستا رانشان می دهند.

اخیرا کسانی که برای لایروبی به داخل قنات به عمق سی تا چهل متری زمین رفته اندمی گویندیک دستگاه تریلربه راحتی می توانددرکوره یا محل گذرآب دوربزندوبه همین دلیل بزرگان معتقدند که این قنات مربوط به دوران هخامنشیان است آنچه بنده به یاددارم سه دستگاه آسیاب آبی درمسیرجاری شدن آب این قنات به طورشبانه روزمشغول آرد کردن گندم بودند(بررسی دقیق قدمت قنات کارسازمان میراث فرهنگی است )

زمان قاجاردوران رشدوشکوفایی این روستا بوده زیرا بیش ازپنجاه خانوار ازخوانین مانند:نورالله خان جهانگیر خان سرتیپ سلیمان خان میرپنج نبی خان رستم خان شیردل خان و......دراینحا سکونت داشته انددرمیان این خوانین دوتن بیش ازدیگران باهم رقابت داشته اندیکی نورالله خان بوده که سازنده قلعه بسیارمعروف آبدردر قسمت غربی آن است این قلعه که به شکل مربع ساخته شده به نحوی که چهاربرج با سوراخهایی برای تیراندازی درچهارگوشه آن با ارتفاع بلند تعبیه ودیوارهای آن نیزحدودده مترارتفاع داشته اندداخل قلعه دارای خانه های مجلل ،گریزگاه وآب لوله کشی وحوض وفواره بوده واین آب به وسیله لوله های سوفالی که به زبان محای به انها(گنگ)می گویند آب را ازدره پرآب میوک به داخل قلعه منتقل می نموده قلعه دارای یک درب بسیارمحکم درزیریکی ازبرجها بودکه ازداخل برج تا بالای درب لوله های سوفالی کارگذاشته بودند(نگارنده باچشمهای خوددرب ولوله های سوفالی بالای آن راروئیت کرده ام)که هنگام خطر وحمله دزدها وآتَش زدن درب ازبالا آب راروی آتش فروریخته وآن راخاموش می کرده اند(درحال حاضر قسمتی ازدیوارها باارتفاع حدودهفت مترویکی ازبرجها باقی مانده است)دومین خان پرنفوذسرتیپ سلیمان خان میرپنج بوده که درشمال روستای آبدراقدام به ساخت برجی سه طبقه دوحیاط مجلل ،حمام خصوصی با لوله کشی آب ازدره گیچ، استبل اسب، قنات خصوصی ودههانوکروکلفت بوده است این شخص علاوه برقسمتی ازروستای آبدر روستاهای حسن کوسج وحرم آبادرانیزدرمالکیت خودداشته وهمانطورکه ابتدا درمورد فرهنگ اشاره شداین خوانین نیزدارای فرهنگ بالایی بودندکه با گذشت زمان فرهنگ آنهانیزبه مردم روستا منتقل شده است این روستا دارای چندین طایفه بزرگ وکوچک بنام مرادی ،رضائی ،جعفری، رشتوئی، شهبازی، رحیمی، رسولی، اسدی،چراغپور، علی اکبری، اسکندری وغلامی می باشد

منابع

• «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.