آبش خاتون (مظفریان)
آبش خاتون امیرزاده‌ای در قرن هشتم هجری قمری از خاندان آل مظفر بود. آبش خاتون پس از مرگ پدرش، شرف‌الدین مظفر، حکومت شهر میبد را اداره می‌کرد، زیرا برادرش امیر مبارزالدین، بیش از سیزده سال سن نداشت. او در ابتدا تلاش کرد در برابر آشوب‌های محلی مقاومت کند و مانع تاراج دارایی‌های خانوادگی شد ولی زمانی که امنیت منطقه را در خطر دید، به برادرش سفارش کرد راهی تبریز شود تا شاید بتواند حمایت سلطان محمد خدابنده را جلب نماید و با هم به سوی تبریز رفتند. در این سفر راهزنان به کاروان ایشان حمله کردند که آبش خاتون شخصاً دست به اسلحه برده و تعدادی از راهزنان را به قتل رساند و بقیه را فراری دادند. در تبریز، سلطان محمد خدابنده مظفریان را پذیرفت و القاب شرف‌الدین مظفر را به پسرش امیر مبارزالدین بخشیده و حکمرانی میبد را به او سپرد.[۱][۲] با این حال مبارزالدین چهار سال در دربار محمد خدابنده و یک سال در دربار ابوسعید بهادرخان ملازم ماند و در سال ۷۰۷ هجری به میبد بازگشت. او بعدتر دودمان مظفریان را گسترش داده و سرزمین فارس را فتح کرد؛ محمد مبارزالدین را به عنوان بنیان‌گذار سلسله مظفریان می‌شناسند.[۳]
تبارنامه[ویرایش]
| غیاث الدین حاجی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ابوبکر | محمد | منصور | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| شرف‌الدین مظفر میبدی | زین الدین علی | مبارزالدین محمد | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| امیر مبارزالدین محمد | دختر بدون نام | آبش خاتون | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| شاه سلطان | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| جلال الدین شاه شجاع | قطب الدین شاه محمود | شرف الدین مظفر | عمادالدین احمد | سلطان بایزید | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| نصرةالدین شاه یحیی | شجاع الدین شاه منصور | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| مجاهدالدین سلطان زین العابدین | مظفرالدین سلطان شبلی | سلطان اویس | علاءالدین ابوسعید سلطان مهدی | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| سلطان معتصم | سلطان ابواسحاق | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
منابع[ویرایش]
- ↑ فرخ‌زاد، پوران (۱۳۷۸). دانشنامهٔ زنان فرهنگساز ایران و جهان: از کتیبه تا تاریخ (ویراست جلد یک). تهران: زریاب. ص. ۲۵. شابک ۹۶۴-۶۳۳۹-۵۸-۱.
- ↑ فرخ‌زاد، پوران (۱۳۸۱). کارنمای زنان کارای ایران، از دیروز تا امروز. تهران: نشر قطره. ص. ۱۶-۱۷.
- ↑ ستوده، ص ۶۴؛ معلم یزدی، ص ۳۴ - ۴۹
