خودمراقبتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اسپری استنشاقی آسم که حاوی دارو برای درمان آسم است
دستگاه تست قند خون برای مبتلایان به دیابت

خودمراقبتی عملی است که در آن، هر فردی از دانش، مهارت، و توان خود به عنوان یک منبع استفاده می‌کند تا به‌طور مستقل از سلامت خود مراقبت کند[۱].

شرح[ویرایش]

منظور از بطور مستقل، تصمیم‌گیری دربارهٔ خود و با اتکا به خود است. البته این تصمیم‌گیری می‌تواند شامل مشورت و کسب کمک تخصصی یا غیرتخصصی از دیگران (چه متخصص، چه غیرمتخصص) نیز باشد. اگرچه خودمراقبتی، فعالیتی است که مردم برای تأمین، حفظ و ارتقای سلامت خود انجام می‌دهند؛ ولی گاهی این مراقبت به فرزندان، خانواده، دوستان، همسایگان، هم‌محلی‌ها و همشهریان آنها نیز گسترش می‌یابد. به‌ هر حال، در تعریف خود مراقبتی ۵ ویژگی زیر مستتر است:

  1. رفتاری است داوطلبانه
  2. فعالیتی است آموخته شده
  3. حق و مسئولیتی است همگانی برای حفظ سلامت خود، خانواده و نزدیکان
  4. بخشی است از مراقبت‌های نوزادان، کودکان، نوجوانان و سالمندان
  5. بزرگسالانی که قادر به خود مراقبتی نیستند، نیازمند دریافت مراقبت‌های بهداشتی از ارائه دهندگان خدمات اجتماعی یا بهداشتی خواهند بود.[۲]

با توجه به مدل ارتقای سلامت فرد محور، به هنگام مواجهه با یک مشکل بهداشتی و برای حفظ و ارتقای سلامت، ۵ منبع اصلی در اختیار اشخاص است که شامل: خودِ شخص، دیگر افراد عادی، متخصصین، اطلاعات موجود و محیط می‌باشند. مراقبت از خود به معنای عملی است که در آن شخص از خود به عنوان یک منبع استفاده و بطور مستقل از دیگران از سلامت خودش مراقبت می‌کند. در اینجا منظور از استقلال عمل، تصمیم‌ گیری برای خویش با اتکای به خود شخص می‌باشد، اما شامل مشورت و کسب کمک تخصصی یا غیرتخصصی از دیگران (چه افراد غیر متخصص و چه متخصصین) نیز می‌شود.[۳] عمل خودمراقبتی هر چند یک استراتژی کلی در روند درمان افراد است اما برای مصادیق اجرایی آن باید متناسب با هر بیمار و شرایط فردیی او می بایست شخصی سازی های ویژه ای برای او صورت گیرد و برای همه یکسان نیست لذا نقش آموزش‌های عمومی حوزه سلامت در این زمینه اهمیت فراوانی دارد.[۴]

یکی از انواع حداقلی در خودمراقبتی بدین معنی است ما برای حفظ سلامت و شادابی خود، کارهای روزمره کوچکی انجام دهیم تا زندگی بهتر و سالم تری داشته باشیم خود مراقبتی انواع گوناگونی دارد که یکی از آنها خود مراقبتی تدافعی است. که در آن فرد با نگاه هوشمندانه و یا نقاد به روند های درمانی رایج تصمیماتی را اتخاذ می نماید[۵]،. خودمراقبتی شامل اقداماتی است آموختنی ، آگاهانه و هدفمند که هر فردی برای خود، خانواده و دیگران انجام می دهد تا سالم بماند، از سلامت جسمی و روانی خود حفاظت کند، نیازهای اجتماعی خود را برآورده سازد، از بیماری ها یا حوادث پیشگیری کند، از ناخوش ها و بیماری های مزمن مراقبت کند و نیز از سلامت خود بعد از بیماری حاد یا ترخیص از بیمارستان حفاظت کند[۶].

توانایی افراد، خانواده‌ها و جوامع برای ارتقای سلامت، پیشگیری از بیماری، حفظ سلامت، و مقابله با بیماری و ناتوانی با یا بدون حمایت یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی را خود مراقبتی میگویند.[۷]

منابع[ویرایش]

  1. شهابی, محمود; قائم پور, محمدعلی (2018-06-22). "مرزهای اجتماعی- فرهنگی در شهر تهران: بررسی شرایط، شیوه مدیریت و پیامدها". فصلنامه تحقیقات فرهنگی ایران. 11 (2): 133–160. doi:10.22631/jicr.2018.1794.2404. ISSN 2476-5058.
  2. یک عمر سلامت، با خود مراقبتی. وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی. معاونت بهداشت. دفتر آموزش و ارتقای سلامت. 1393
  3. رفیعی فر، شهرام، ... و دیگران. نظام جامع توانمندسازی مردم برای مراقبت از سلامت خود. تهران: مؤسسه پژوهشگران بدون مرز، 1384.
  4. خود مراقبتی در دنیای کنونی به چه معناست؟ "آموزش خود مراقبتی از دید بهزی، سامانه آموزش، پشتیبانی و پایش بیمار و پیگیری درمان"[۱] بایگانی‌شده در ۴ اوت ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine.
  5. کامران محلوجی; فروزان اکرمی. استقلال عمومی و گرایش خودمراقبتی در جامعه ایران. مجله اخلاق زیستی-علمی پژوهشی, 2019, 8.30: 45-54.
  6. "Comparison of the effectiveness of cognitive-based therapy based on quality of life on perfectionism and rumination in patients with migraine". Scientific research journal of Health System Research. 15 (1): 42–52. 2019-07-22. doi:10.32592/hsr.2019.15.1.104. ISSN 1735-2363.
  7. Behnegarsoft.com (۲۰۲۳-۰۳-۲۱). «میگنا - خود مراقبتی چیست ؟». ميگنا : پایگاه خبری روانشناسی و سلامت. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۶.