خزی فانیان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خزی فانیان
زاده۱۹۶۳
بیت شنان،
پیشهخواننده
علت سرشناسیبازخوانی ترانه‌های ماندگار ایرانی

ارمن خِزی فانیان[۱] زاده ۱۹۶۳ میلادی در بیت شنان، خواننده ایرانی‌تبار اسرائیلی است. وی شهرت خود را در جامعه اسرائیل بخاطر بازخوانی ترانه‌های ماندگار ایرانی به دست آورده‌است.[۲]

زندگی[ویرایش]

پدر خِزی اهل بروجرد و مادرش اهل یزد است. آن‌ها جداگانه و حدود ۵۰ سال پیش به اسرائیل مهاجرت کردند. همان‌جا ازدواج کردند؛ و خِزی را در سال ۱۹۶۳ در بیت شنان اسرائیل به دنیا آوردند.[۳]

خِزی فانیان هیچ‌گاه به ایران سفر نکرده‌است. آنچه او در مورد ایران می‌داند تنها برگرفته از اطلاعات پدر و مادر و اطرافیان و اینترنت است. با این وجود معتقد است که همواره با فرهنگ، غذا، موسیقی و حتی ضرب‌المثل ایرانی زندگی کرده‌است.[۳]

همسر او هم مانند خِزی در اسرائیل به دنیا آمده‌است. از مادر و پدری که یکی بابلی و دیگری شیرازی است. فرزندان آن‌ها در مدرسه در کنار عبری، عربی و انگلیسی، فارسی هم یادمی‌گیرند.[۳]

خزی معتقد است که صحبتهای رهبران سیاسی در تلویزیون و مطبوعات بیشتر برای منافع آن‌ها مطرح می‌شود و هرچند در تلویزیون از ایران دائماً بد می‌گویند، اما برای خزی، آن دوستی‌ها و ارتباطات صمیمی که در شبکه‌های اجتماعی مانند فیسبوک وجود دارد، ملاک قضاوت قرار می‌گیرد.[۳]

موسیقی[ویرایش]

خِزی فانیان در سالهای اخیر چندین ترانه خوانده که آن‌ها را با مضامین انسانی و صلح‌آمیز تهیه و تنظیم کرده‌است. معروف‌ترین آن‌ها ترانه سلام است.[۳]

او با اجازه مانا نیستانی، کاریکاتور مانا دربارهٔ دوستی میان مردم ایران و اسرائیل را برای روی جلد آلبوم سلام انتخاب کرده‌است. در این کاریکاتور رهبران ایران و اسرائیل در بالای تریبون مشغول دعوا هستند اما مردم از زیر تریبون راهی برای گفتگو پیدا کرده‌اند و در حال رد و بدل کردن گل سرخ هستند.[۳]

وی به سه زبان عبری، و فارسی و عربی ترانه اجرا می‌کند.[۳]

تا سال ۲۰۰۹ میلادی، هشت آلبوم آهنگ به زبان‌های مختلف ارائه داده‌است. آخرین آلبوم وی «ای عروس شنبه قدم رنجه کن» نام دارد.[۲]

پانویس[ویرایش]

  1. به انگلیسی:hezi fanian، به عبری:חזי פניאן
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ «خواننده‌ای که در اسرائیل زاده شده، ولی خود را ایرانی می‌داند و ترانه‌های ایرانی اجرا می‌کند».
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ امیر پیام (۱۳۹۲). «چمدان: 'اسرائیلی‌ها به ما می‌گویند کاکتوس'». دریافت‌شده در ۸ شهریور ۱۳۹۲.