یادگیری زبان به کمک رایانه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یادگیری زبان به کمک رایانه (انگلیسی: Computer-assisted language learning (CALL)) که به آن Computer-aided Language Instruction (CALI) نیز می‌گفته‌اند،[۱] به شکل خلاصه در اثر لوی چنین تعریف شده‌است: «جستجو و بررسیِ کاربردهای رایانه در آموزش و یادگیری زبان».[۲] کال دربرگیرندهٔ طیف گسترده‌ای از کاربردهای فناوری اطلاعات و ارتباطات و رویکردها به آموزش و یادگیری زبان خارجی است، که هم شامل برنامه‌های «سنتی» مشق-و-تمرین می‌شوند (که مشخصهٔ کال در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بود) و هم صورتهای جدید کال: که در فضای مجازی یادگیری و آموزش از راه دور بر پایهٔ وب استفاده می‌شوند. کال همچنین شامل استفاده از پیکره‌های نوشتاری، تختهٔ هوشمند،[۳] ارتباطات به واسطهٔ رایانه،[۴] یادگیری زبان در فضای مجازی، و یادگیری زبان به کمک موبایل[۵] می‌شود. واژهٔ CALI (computer-assisted language instruction) پیش از کال استفاده می‌شده‌است، ولی دیگر در میان مدرسان زبان رایج نیست، چون رویکردی معلم-محور (آموزشی) دارد در صورتی که مدرسان زبان گرایش بیشتری به رویکرد دانش‌آموز-محور دارند که تمرکزش بر یادگیری‌ست و نه یاد دادن. در اوایل دههٔ ۱۹۸۰ کال کم‌کم جایگزین کالی شد.[۶]

فلسفهٔ رایج کال تأکید بیشتر را بر مواد دانش‌آموز-محور می‌گذارد و این فرصت را به زبان‌آموز می‌دهد که خودش کار کند. این مواد می‌تواند ساختاریافته یا ساختارنیافته باشند، ولی معمولاً دو ویژگی مهم را در بر می‌گیرند: یادگیری تعاملی و یادگیری شخصی‌شده. کال در واقع ابزاری‌ست که به مدرسان کمک می‌کند تا فرایند یادگیری زبان را تسهیل کنند. کال می‌تواند هم برای تقویت مطالب یادگرفته شده در کلاس به کار رود و هم به عنوان ابزاری کمکی برای زبان‌آموزانی که به پشتیبانی بیشتری نیاز دارند.

معمولاً در طراحی مواد کال اصول آموزش‌شناسی و روش‌شناسی زبان در نظر گرفته می‌شوند، که ممکن است از نظریه‌های گوناگون (رفتارگرایانه، شناختی، ساخت‌گرایانه) و نظریه‌های فراگیری زبان دوم (مانند فرضیهٔ ورودی استیون کرَشن) برای آن استفاده شود.[۷][۸]

فلش‌کارت[ویرایش]

یکی از ابزار اساسی کال استفاده از فلش‌کارت‌ها در فراگیری واژگان است که به برنامه‌های کاملاً ساده‌ای نیاز دارد. در این برنامه‌ها معمولاً از تکرار فاصله‌مند استفاده می‌شود، تکنیکی که در آن زبان‌آموز با فاصله‌های هر چه بیشتر با واژگانی رو به رو می‌شود که می‌خواهد به حافظهٔ درازمدتش منتقل شوند. این موضوع به توسعهٔ سیستم‌های تکرار فاصله‌مند منجر شده‌است که نرم‌افزارهای کاربردی‌ای مانند آنکی، سوپرمِمو، بی‌وای‌کِی‌آی و … در میان آنها قرار دارند.

طراحی نرم‌افزار و آموزش‌شناسی[ویرایش]

در طراحی نرم‌افزارهای مربوط به کال، مهمتر از همه باید به آموزش‌شناسی به دقت توجه شود (چیزی که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد). علاوه بر آن، رویکردها به آموزش زبان همیشه در حال تغییر است: از روش گرامر-ترجمه، تا روش مستقیم، شنیداری-گفتاری و چندین رویکرد دیگر از جمله روش‌های جدیدتری مانند آموزش زبان ارتباطی و ساخت‌گرایی.[۹]

اینترنت[ویرایش]

از اوایل قرن ۲۱، نرم‌افزارهای کاربردی وب ۲٫۰ رشد سریعی داشته‌اند، که فضای تعامل و به اشتراک‌گذاری را مناسب‌تر کرده‌است.[۱۰] بعضی از این نرم‌افزارهای کاربردی مورد استفادهٔ مدرسان:

تردیدی نیست که وب در مرکز توجه مدرسان زبان قرار گرفته که می‌توانند از امکانات گستردهٔ آن استفاده‌های خلاقانه کنند.[۱۲][۱۳] مهمتر از همه اینکه استفاده از ابزارهای وب ۲٫۰ نیازمند بررسی دوبارهٔ نقش معلم در کلاس است.[۱۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

یادداشت[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ Higgins, John (1983). "Computer assisted language learning". Language Teaching. 16 (2): 102–114. doi:10.1017/S0261444800009988.
  2. ↑ Levy M. (1997) CALL: context and conceptualisation, Oxford: Oxford University Press. p. 1
  3. ↑ Schmid Euline Cutrim (2009) Interactive whiteboard technology in the language classroom: exploring new pedagogical opportunities, Saarbrücken, Germany: VDM Verlag Dr. Müller.
  4. ↑ Lamy M. -N. & Hampel R. (2007) Online communication in language learning and teaching, Houndmills: Palgrave Macmillan.
  5. ↑ Shield L. & Kukulska-Hulme A. (eds.) (2008) Special edition of ReCALL (20, 3) on Mobile Assisted Language Learning.
  6. ↑ Davies G. & Higgins J. (1982) Computers, language and language learning, London: CILT, p. 3.
  7. ↑ Davies G. , Walker R. , Rendall H. & Hewer S. (2011) Introduction to Computer Assisted Language Learning (CALL). Module 1.4 in Davies G. (ed.) Information and Communications Technology for Language Teachers (ICT4LT), Slough, Thames Valley University [Online]: http://www.ict4lt.org/en/en_mod1-4.htm
  8. ↑ Levy, M.; Hubbard, P. (2005). "Why call CALL "CALL"?". Computer Assisted Language Learning. 18 (3): 143–149. doi:10.1080/09588220500208884.
  9. ↑ Decoo W. (2001) On the mortality of language learning methods. Paper given as the James L. Barker lecture on 8 November 2001 at Brigham Young University [Online]: https://web.archive.org/web/20080208190123/http://webh01.ua.ac.be/didascalia/mortality.htm
  10. ↑ Walker R. , Davies G. & Hewer S. (2011) Introduction to the Internet. Module 1.5 in Davies G. (ed.) Information and Communications Technology for Language Teachers (ICT4LT), Slough, Thames Valley University [Online]: http://www.ict4lt.org/en/en_mod1-5.htm
  11. ↑ «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۳ آوریل ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۳ ژوئیه ۲۰۲۱.
  12. ↑ Dudeney G. (2007) The Internet and the language classroom, Second Edition, Cambridge: Cambridge University Press.
  13. ↑ Thomas M. (2008) Handbook of research on Web 2.0 and second language learning, Hershey, Pennsylvania, USA: IGI Global.
  14. ↑ Richardson W. (2006) Blogs, Wikis, Podcasts and the Powerful Web Tools for Classrooms. Thousand Oaks: Corwin Press.

منابع[ویرایش]

  • "Computer-assisted language learning". Wikipedia (به انگلیسی). 2021-07-13.
  • Davies G. & Higgins J. (1982) Computers, language and language learning, London: CILT.
  • Davies G. , Walker R. , Rendall H. & Hewer S. (2011) Introduction to Computer Assisted Language Learning (CALL). Module 1.4 in Davies G. (ed.) Information and Communications Technology for Language Teachers (ICT4LT), Slough, Thames Valley University [Online]: http://www.ict4lt.org/en/en_mod1-4.htm
  • Decoo W. (2001) On the mortality of language learning methods. Paper given as the James L. Barker lecture on 8 November 2001 at Brigham Young University [Online]: https://web.archive.org/web/20080208190123/http://webh01.ua.ac.be/didascalia/mortality.htm
  • Dudeney G. (2007) The Internet and the language classroom, Second Edition, Cambridge: Cambridge University Press.
  • Higgins, John (1983). "Computer assisted language learning". Language Teaching. 16 (2): 102–114. doi:10.1017/S0261444800009988.
  • Hong, K. H. (2010) CALL teacher education as an impetus for 12 teachers in integrating technology. ReCALL, 22 (1), 53–69. doi: 10.1017/s095834400999019X
  • Lamy M. -N. & Hampel R. (2007) Online communication in language learning and teaching, Houndmills: Palgrave Macmillan.
  • Levy M. (1997) CALL: context and conceptualisation, Oxford: Oxford University Press.
  • Levy, M.; Hubbard, P. (2005). "Why call CALL "CALL"?". Computer Assisted Language Learning. 18 (3): 143–149. doi:10.1080/09588220500208884.
  • Murray, D. E. (2013) A Case for Online English Language Teacher Education. The International Research Foundation for English Language Education. http://www.tirfonline.org/wp-content/uploads/2013/04/TIRF_OLTE_One-PageSpread_2013.pdf
  • Richardson W. (2006) Blogs, Wikis, Podcasts and the Powerful Web Tools for Classrooms. Thousand Oaks: Corwin Press.
  • Schmid Euline Cutrim (2009) Interactive whiteboard technology in the language classroom: exploring new pedagogical opportunities, Saarbrücken, Germany: VDM Verlag Dr. Müller.
  • Shield L. & Kukulska-Hulme A. (eds.) (2008) Special edition of ReCALL (20, 3) on Mobile Assisted Language Learning
  • Thomas M. (2008) Handbook of research on Web 2.0 and second language learning, Hershey, Pennsylvania, USA: IGI Global.
  • Walker R. , Davies G. & Hewer S. (2011) Introduction to the Internet. Module 1.5 in Davies G. (ed.) Information and Communications Technology for Language Teachers (ICT4LT), Slough, Thames Valley University [Online]: http://www.ict4lt.org/en/en_mod1-5.htm
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=یادگیری_زبان_به_کمک_رایانه&oldid=39361077»