گوش‌پر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جغد شاخدار بزرگ به دلیل گوش‌پرهای متمایزش نام‌گذاری شده‌است.

گوش‌پَرها (به انگلیسی: Ear tufts)، چین‌خوردگی‌های پوستی پوشیده از پر، در برخی گونه‌های پرندگان، به‌ویژه گونه‌های مختلف جغد است. گوش‌پرها بسیار مشابه گوش‌ها در پستانداران هستند، اما با شنوایی حیوان، ارتباطی ندارند و عملکرد آن‌ها مورد بحث است.

تئوری‌های مربوط به عملکرد آن‌ها از بهبود توانایی استتار،[۱] کمک به یافتن جفت مناسب، تا ایجاد ظاهری تهدیدآمیز برای هشدار و ترساندن سایر حیوانات شکارچی متغیر است.[۲]

در آراکانا[ویرایش]

در نژاد مرغ آراکانا، گوش‌پرها حاصل بروز نوعی جهش هستند. این جهش، یک اختلال ژنتیکی نیمه‌کشنده است. در نتیجه، در این جانور، بسیار غیرمعمول است و تکثیر این حیوان نیز دشوار است، زیرا اکثر آراکاناها بدون گوش‌پر از تخم بیرون می‌آیند.[۳][۴]

منابع[ویرایش]

  1. Perone, M. (1981). "Adaptive significance of ear tufts in owls". Condor. 83: 383–384. doi:10.2307/1367512.
  2. Mysterud, I.; Dunker, H. (1979). "Mammal ear mimicry: a hypothesis on the behavioural function of owl "horns"". Animal Behaviour. 27: 315. doi:10.1016/0003-3472(79)90158-1.
  3. "Araucanas by Alan Stanford, Ph.D from the June/July, 2007 issue of Backyard Poulty". Backyard Poultry. Retrieved 12 February 2013.
  4. The Chicken Encyclopedia by Gail Damerow, pg. 59