کنت‌نشین بارسلون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
County of Barcelona

Comitatus Barcinonensis
Barcelona
۸۰۱–۱۱۶۲
The county of Barcelona (red) in the context of peninsular expansion of the تاج آراگون.
The county of Barcelona (red) in the context of peninsular expansion of the تاج آراگون.
پایتختبارسلون
زبان(های) رایجزبان‌های اکسیتانو-رومی (زبان اکسیتان باستان و Old Catalan), لاتین
دین(ها)
مسیحیت خلقیدونی
(کلیسای کاتولیک after جدایی شرق و غرب c. 1054)
حکومتFeudal monarchy
Count of Barcelona 
• ۸۰۱–۸۲۰
Berà
• ۱۱۳۱–۱۱۶۲
Ramon Berenguer IV
دوره تاریخیMiddle Ages
• بنیان‌گذاری
۸۰۱
• فروپاشی
۱۱۶۲
پیشین
پسین
Marca Hispánica
Emirate of Córdoba
Crown of Aragon
Principality of Catalonia
امروز بخشی از

کنت‌نشین بارسلون (لاتین: Comitatus Barcinonensis) در ابتدا یک منطقه مرزی تحت حکومت امپراتوری کارولنژی بود. در قرن دهم، کنت‌های بارسلونا به‌تدریج به حاکمان مستقل و موروثی در جنگ دائمی با خلافت اسلامی کوردوبا و دولت‌های جانشین آن تبدیل شدند. کنت‌ها از طریق ازدواج، اتحاد و معاهدات، سایر شهرستان‌های کاتالونیا را تصاحب کردند و نفوذ خود را در امتداد اکسیتانیا گسترش دادند. در سال ۱۱۶۴، کنت‌نشین بارسلونا وارد اتحاد شخصی با پادشاهی آراگون شد. از آن به بعد، تاریخ این کنت‌نشین در تاج آراگون خلاصه می‌شود.

ریشه[ویرایش]

خاستگاه آن به اوایل قرن هشتم بازمی‌گردد، زمانی که مسلمانان کنترل سرزمین‌های شمالی پادشاهی ویزیگوت در اسپانیا و شمال‌شرقی اسپانیا و جنوب فرانسه امروزی را به دست گرفتند. امپراتوری فرانک تحت رهبری پادشاهان کارولنژی سعی در شکست مسلمین داشت. این امر با تسخیر سرزمین‌های سپتیمانیا که مورها در قرن هشتم به آن حمله کردند میسر شد. این امر در نهایت منجر به تشکیل یک منطقه حائل مؤثر بین شبه جزیره ایبری مسلمان با دوک‌نشین آکیتن و پروونس شد.

نقش فرانک‌ها[ویرایش]

این منطقه پس از فتح خیرونا (۷۸۵) و به ویژه از زمانی که در سال ۸۰۱، شهر بارسلون توسط پادشاه لوئی یکم تسخیر و به امپراتوری فرانک ملحق شد، تحت تسلط فرانک‌ها بود. کنت‌نشین بارسلون در آن زمان تأسیس شد و به پادشاه فرانک‌ها خراج می‌داد. در ابتدا، حکومت این کنت‌نشین، بر عهده اشراف محلی بود. با این حال، سیاست‌هایی که آن‌ها در تلاش برای حفظ صلح با مسلمانان حاکم بر اندلس اتخاذ کردند منجر به متهم شدن ایشان به خیانت نزد پادشاه شد. پس از شکست در یک دوئل، بر اساس قانون ویزیگوت‌ها، حاکم وقت خلع و تبعید شد و دولت این شهر به دست اشراف فرانکی افتاد. با این حال، اشراف ویزیگوت با انتصاب سونیفرد اول از اورگل-سردانیا به عنوان کنت بارسلون در سال ۸۴۴ اعتماد پادشاه را بازیافتند.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]